خانواده آسمانی، جلسه 354، ۹۳/۱۲/۲۸

عناوین مورد بحث در این جلسه:

* کسانی که نمی توانند در دنیا چینش های درستی از معشوق داشته باشند، در دنیا حتما تعادل روحی نخواهند داشت.

* اصل قرار دادن سه معشوق در رأس همه معشوق ها عبارتند از : الله ، حضرت رسول و جهاد در راه خدا

* تعادل شخصیت انسان به چینش معشوق هایش بستگی دارد .

* با وجود دارا بودن حس بی نهایت طلبی در وجودمان باید حرکت مان هم به سمت بی نهایت طلب باشد.

* عید از عود به معنای بازگشت به تازگی و تولد جدید است .

به گزارش منتظران منجی «عج»، در جلسه 354 «خانواده آسمانی» كه در مورخ ۹۳/۱۲/۲۸ برگزار شد، استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که شرح آن در زیر می آید:

مهندسی معشوق، شرط اول معیّت با اهل‌بیت «علیهم‌السلام»

پیامبر اکرم «صلی الله علیه و آله و سلم» در روایت قبل، 2 معشوق از معشوق‌های انسان ها را به عنوان مثال مطرح نموده است. یک مثال از بالاترین معشوق یعنی معشوق‌های فوق عقلانی و مثال دیگر از معشوق‌های جمادی که پایین‌ترین نوع معشوق هایت سپس تأکید نموده است که هر کدام از این معشوق‌ها را که برگزینید حتماً با همان معشوق محشور خواهید شد.

پس این ما هستیم که باید با مهندسی صحیح معشوق، به گونه‌ای محبوب‌هایمان را چینش نماییم که هم دنیای شاد و آرامی را تجربه کنیم و هم آخرتی سعادتمند را.

در گذشته آموختیم که اگر الله، خانواده آسمانی و جهاد در رأس معشوق‌های قلب انسان قرار داشته باشند، او در مهندسی معشوق‌هایش موفق شده است. آنانکه در مهندسی معشوق شکست خورده‌اند با وجود داشتن سرمایه‌هایی چون خدا، اهل‌بیت، نماز، قرآن و ... قادر به زندگی شاد و آرام نخواهند بود. زیرا جایگاه الله، خانواده آسمانی و جهاد در قلب آنان در رأس تمام معشوق‌هایشان نمی‌باشند. بلکه پایین‌تر از یک یا چند معشوق دیگر قرار داشته و یا دائماً در حال نوسان است.

در نظام بدن، به محض جا به جا شدن یک تاندون، رگ، عصب و ... از جای خود، تعادل در عملکرد بدن از بین رفته و انسان به درد مبتلا می‌گردد و تا زمانی که این جابجایی از بین نرفته و به حالت عادی باز نگردد آرامش نیز به بدن انسان باز نمی‌گردد. معشوق‌های روح نیز اگر از حالت طبیعی (که قرآن آن را در آیه 24 سوره توبه شرح داده است) خارج شوند (فسق) نفس انسان شادی و آرامش خود را از دست می‌دهد. و تا زمانی که نظام معشوق‌ها به حالت تعادل باز نگردد از آرامش و شادی در نفس این شخص خبری نخواهد بود.

آیا محبت برای معیّت کافی است؟

آیا صرف دوست داشتن اهل‌بیت، برای معیّت با آنان کافی است؟

خیر!!! این دوست داشتن کافی نیست، بلکه این محبت باید در جای خودش وارد عمل گردد.

محبت به اهل‌بیت زمانی به کار انسان می‌‌آید که در جایگاه حقیقی خودش (بخش بی‌نهایت و فوق عقلانی انسان) فرود آید.

از آنجا که نفس انسان بی‌نهایت طلب است، وقتی معشوق‌های بی‌نهایت در رأس معشوق‌های او قرار می‌گیرند حالت تعادل در نفس برقرار می‌گردد. و اگر معشوق‌های محدود دنیایی در رأس معشوق‌هایش جایگزین شوند از حالت طبیعی خارج می‌شود. به همین علت امیرالمؤمنین با تعجبِ بسیار، از فاصله گرفتنِ انسانها از الله و نزدیک شدن به کمالات پایینی، یاد می‌کند.

اگر شما، الله و خانواده آسمانی را دوست دارید، اما علاقه قلبی‌تا روز به روز به امور دنیا بیشتر می‌شود، هشیار باشید که نفس شما از حالت طبیعی خارج شده است.

امتحان در محبت اهل‌بیت «علیهم‌السلام»

نبی اکرم خطاب به یکی از دوستانش می‌فرماید:

«أما عَلِمتَ أنَّ مَن أحَبَّنا وَامتُحِنَ فی مَحَبَّتِنا أسكَنَهُ اللهُ مَعَنا ؟! ثُمَّ تَلا هذِهِ الآیَةَ: فِى مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیكٍ مُّقْتَدِرِ؛ آیا تو نمی‌دانی که هر که ما را دوست بدارد و در محبت ما امتحان شود، خداوند او را در معیت ما سکونت می‌دهد سپس تلاوت کرد؟ در نشیمنگاه صدق، در نزد پادشاه مقتدر عالم».

چنین مژده بزرگی یک شرط اساسی نیز دارد؛ امتحان در دوستی و محبت اهل‌بیت. اگر کسی در چنین آزمونی موفق شود، قطعاً در کنار اهل‌بیت «علیهم‌السلام» خواهد بود.

اگر کسی این لیاقت را داشته باشد که صادقانه معیّت اهل‌بیت را در دنیا و آخرت از خداوند بخواهد، حتماً به اجابت نیز خواهد رسید. باید قلباً عاشق این مقام باشیم و در امتحان این عشق نیز موفق شویم. امیرالمؤمنین «علیه‌السلام» فرمودند: اگر کسی منتظر حقیقی امام زمان باشد، با من و هم درجه من با اهل‌بیت محشور می‌گردد. و اما یک سؤال، منتظر حقیقی کیست؟

منتظر حقیقی کسی است که عملیاتی شده و از همه امکاناتش برای رفع موانع ظهور استفاده می‌کند. چنین کسی با اهل‌بیت و هم درجه با آنان محشور خواهد شد. رسیدن به این مقام، زحمت بسیار می‌طلبند، سرمایه‌گذاری‌ها و هزینه‌های فراوان ... باید ثروت‌هایمان را به پای معشوق‌هایمان بریزیم تا به مقام صدق برسیم. بدون صدق، رسیدن به معیت، محال است.

فراموش نکنیم به فرموده علی «علیه‌السلام» که جهاد در راه خداوند، دری از درهای بهشت است که خداوند آن را به روی دوستان خاص خود گشوده است:

«إِنَّ الجِهادَ بابٌ مِن أَبوابِ الجَنَّةِ فَتَحَهُ اللّه لِخاصَّةِ أَولیائِهِ»

آیا عشق به جهاد در وجود ما رسوخ کرده است؟؟؟

تا دیر نشده، گامی برداریم!!!

والحمدلله رب العالمین