خانواده آسمانی، جلسه 351، 93/12/21

عناوین مورد بحث در این جلسه:

* انسان در طول عمر باید معیت و دلدادگی خود را بررسی کند .

* انسان باید ببیند مرغ دلش به سمت چه کمالاتی و چه کسانی کشیده می شود و این نشان میدهد که او به سمت بهشت یا به سمت بهشت حرکت میکند .

* محبت ها، علاقه ها و کشش های انسان نشان می دهد قبر او چگونه است چون قبر انسان همان ظهور قلب و برزخ و قیامت اوست .

* حالت های قلب انسان همچون آرامش و شادی و یا کینه ورزی و غصه و غم نشان دهنده چگونکی قبر اوست.

* خدا انسان را با محبوبها و حالتهای دلش محشور میکند .

* محبوبهای بهشتی انسان را به بهشت و اگر شخصیت ها و الگوی محبوب او جهنمی باشد، او به سمت جهنم کشیده می شود . 

به گزارش منتظران منجی «عج»، در جلسه 351 «خانواده آسمانی » مورخ ۹۳/۱۲/21 ، استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که شرح آن در زیر می آید:

ارزش انسان به معشوق ها

اگر انسان در دلش محبوب‌های شایسته داشته باشد، قیمتش هم به همان شایستگی است و با محبوب‌های شایسته محشور می‌شود و اگر محبوب‌های ناشایست داشته باشد نیز با همان‌ها محشور خواهد شد.

امام باقر «علیه‌السلام» فرمودند: «اگر می‌خواهی بدانی که در تو خیری هست به قلبت نگاه کن که اهل طاعت خدا را دوست داری و اهل معصیت را دشمن می‌داری و در این صورت خدا هم تو را دوست دارد».

و به فرموده رسول الله صلی الله علیه وآله و سلم «الْمَرْءُ مَعَ مَنْ أَحَبَّ؛ هر کسی با محبوب‌هایش همراه می‌شود.»

انسان تا زمانی که زنده است این معیت را با محبوب‌هایش دارد. باید ببیند در طول روز چند بار با محبوب‌های شایسته و چند بار با محبوب‌های ناشایست ارتباط داشته است؟ انگیزه‌های او برای انتخاب‌ها، ارتباطات، رفتارها و افکارش کدام محبت‌هاست؟

اگر اهل بهشت در دلت رفت و آمد کنند، خودت هم بهشتی هستی. اگر دلت پر از حرص و کینه و چشم و هم‌چشمی و غصه باشد، جهنمی می‌شوی.

قبر انسان همان نفس اوست و قبر، در واقع همان ظهور قلب انسان است.

امیرالمؤمنین «علیه‌السلام» فرمودند: «لَوْ صُمْتَ الدَّهْرَ كُلَّهُ وَ قُمْتَ اللَّیْلَ كُلَّهُ ثُمَّ قُتِلتَ بَیْنَ الرُّكْنِ وَ المَقَامِ لَمَا بَعَثَكَ اللهُ إِلا مَعَ هَوَاكَ بَالِغاً مَا بَلَغَ إِنْ فِی جَنَّةٍ فَفِی جَنَّةٍ وَ إِنْ فِی نَارٍ فَفِی نَارٍ... ؛ اگر تمام روزگار را روزه بگیری و همه شب‌ها به عبادت بایستی و بین رکن و مقام شهید شوی، خدا تو را با آرزویت و میلت مبعوث می‌کند، هر چه که می‌خواهد باشد. اگر آرزویت بهشت است در بهشتی اگر جهنم، در جهنمی و ...؛ اگر روزها را روزه بگیرید و شب‌ها عبادت کنید و بین رکن و مقام کشته شوید خداوند شما را با محبوب‌هایتان محشور می‌کند».

ببینید اگر شخصیت‌های محبوب و الگوها و دوستان شما در هر زمینه‌ای شخصیت‌هایشان جهنمی است، لیاقت شما هم همین‌ است.

سؤال: چرا دل من از گناه، جهنم، غیبت و حسادت خوشش می‌آید؟ این پرسش خیلی مهم است چون نشان می‌دهد که یک مشکلی در قلب شما وجود دارد.

لذا باید به بحث مدیریت قلب و محبوب‌هایمان دقت کنیم.

بعضی‌ها با آدم‌های خوب سروکار دارند ولی دائما وسوسه فضاهای گناه‌آلود را دارند.

کسی که معیت در دنیا نداشته باشد در آخرت هم معیت ندارد. کسی که با محبوبش همراه نیست، معیت معنا ندارد. وقتی که صبح بیدار می‌شوید ولی هیچ کارتان با امام زمان «علیه‌السلام» هماهنگ نیست، معیت ندارید.

آیا ما واقعا معیت داریم یا خیر؟ آیا ما خاصیتی برای خانواده آسمانی‌مان داریم یا نه؟

اصحاب عاشورا هرچیز داشتند با خودشان آورده بودند که فدای حضرت اباعبدالله «علیه‌السلام» کنند و همه این‌ها کنار این مسئله جان و سلامتی‌شان را آوردند و برای هر نوع بلایی آماده شدند.

معیت یک تعریف حقیقی دارد یعنی با او بودن، همراه او بودن، شما را با او بشناسند و او را با شما بشناسند. معیت یعنی عشق، دغدغه، دوست داشتن، دلدادگی، وابستگی، بی‌خوابی، خستگی، تعطیلی نداشتن، فکر کردن، نقشه ریختن، عملیاتی شدن.

اگر کسی در دنیا به‌خاطر خدا و امام زمان، مادرش فاطمه زهرا «علیهما‌السلام» و خانواده آسمانی‌اش اذیت شود، معیت دارد.

در سوره آل عمران، آیه 159 فرموده: «أوذوا فِی سَبیلِی» اذیت میشم ضمیرش به طبیعت و بخش حیوانی برمی‌گردد. هرقدر برای معشوق اذیت شوید، بیشتر شاد می‌شوید و قدرت می‌گیرید.

بخش حیوانی برای همین خلق شده که مرکب ماست برای این‌که فوق عقل ما به «الله» برسد. ولی اکثر آدم‌ها دارند به مرکبشان سواری می‌دهند.

امیرالمؤمنین «علیه‌السلام» فرمودند: «مالی أراکُم ان الله ذاهبین وَ إلی غَیرِهِ راغِبینَ»؛ چه‌طور شده؟ در حالی، شما را می‌بینم که هر روز دارید از خدا دورتر می‌شوید و به غیر خدا نزدیک می‌شوید؟

در بحث خودشناسی باید ببینیم سیر زندگیمان به کدام سمت است؟ آیا هر روز داریم به بهشتیان نزدیک می‌شویم یا جهنمیان؟

قرآن کریم در خطاب تبعیت می فرماید: «إِذْ تَبَرَّأَ الَّذینَ اتُّبِعُوا مِنَ الَّذینَ اتَّبَعُوا» (بقره/166) تابع و متبوع در قیامت از هم اعلام برائت می‌کنند. حتی شیطان می‌گوید: من فقط دعوت کردم و شما خودتان می‌خواستید که همراه من بیایید.

معیت یک امر تعارفی نیست. یک امر حقیقی است

ببینید چه‌قدر از 24 ساعت وقت شما صرف حضرت می‌شود؟ اگر کاری هم انجام می‌شود آیا بر اساس شهوت‌طلبی‌ و دنیاطلبی است یا برای خدا و امام زمان «علیه‌السلام»؟

امام «رحمه‌الله علیه» فرمودند؛ مسئولین جمهوری اسلامی اگر به فکر ایجاد حکومت جهانی امام زمان «علیه‌السلام» نباشند خائن و خطرسازند، هرچند به مردم خدمت کنند.

وقتی رأی می‌دهی و شخصیتی را انتخاب می‌کنی یعنی ایمانت را روی کاغذ آوردی.

«أن یَجعَلَنی مَعَکُم فِی الدُّنیا وَ الآخِرَة» باید در زندگی‌های ما معنا شود. یک خانم خانه‌دار، وظایفی که در قبال همسر و فرزندانش انجام می‌دهد، براساس عشق و محبتی که به ایشان دارد، است.

معیت در دل است. اول باید دغدغه و سوز ایجاد شود. قلب باید بسوزد و باید دغدغه داشته باشید تا وقت بگذارید و هزینه کنید و شب بیدار بمانید و از سختی‌های راه و ملامت‌های دیگران نترسید.

کسی که عاشق می‌شود، فقط به وصال فکر می‌کند

سؤال: من الان برای بودن امام زمان «علیه‌السلام» چه بهایی را می‌پردازم؟ برای این‌که اسمم عضو لشکر امام زمان«علیه‌السلام» ثبت شود چه‌قدر هزینه کرده‌ام؟ برای این‌که بهشتی شوم کدام محرومیت دنیایی را قبول کرده‌ام؟

امام زمان «علیه‌السلام» دو شرط برای تحقق امر ظهورشان مطرح کردند: وفاداری و همدلی.

آیا دلتنگی و گریه برای فراق حضرت داریم یا نه؟ برای برطرف کردن موانع ظهور حضرت تلاش می‌کنیم یا نه؟

معیت باید در زندگی ما نمود داشته باشد. کسی را که دوست داری، برای استمرار رفاقت باید هزینه کنید.

«وَ مِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْواجاً لِتَسْکُنُوا إِلَیْها وَ جَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَ رَحْمَةً إِنَّ فی‏ ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ» (سوره روم، آیه 21)

مثل زن و شوهر که برای کنار هم بودن و آرامش داشتن هزینه می‌کنند. در زندگی زناشویی هرکدام از زن و شوهر بخواهد «من» خودش را حفظ کند زندگی از هم می‌پاشد.

برای این‌که در خانواده آسمانی باشی و معلوم باشد که عضو خانواده محمد و آل محمد هستی، از چه آدم‌هایی دوری کردی تا زندگیت حفظ شود.

اگر می‌خواهی ببینی در تو خیری هست یا نه ببین اهل طاعت را دوست می‌داری و اهل معصیت را دشمن می‌داری یا خیر؟

یک موقع ما اهل گناه را دوست داریم ولی دل به آن‌ها نمی‌دهیم اما مثل یک پزشک از او مراقبت می‌کنیم تا درمان شود. ولی از او تأثیر نمی‌گیریم. پزشک هیچ‌وقت اجازه نمی‌دهد بیماری و آلودگی از بیمار به او سرایت کند. نمی‌شود که ما با اهل طاغوت و مستکبرین دوست باشیم و عضو خاندان اهل بیت «علیهم‌السلام» هم باشیم!

آیا تا به حال شده یک آدم خوب را به‌خاطر خدا قبول کنیم؟ (با وجود این‌که شرایط ظاهری مناسبی هم نداشته باشد)

چرا از فلانی خوشم می‌آید و چرا از دیگری بدم می‌آید؟ دلایل این چراها قیمت شخصیت مرا تعیین می‌کند.

دشمنان اهل بیت «علیهم‌السلام» به مسلمانان محبت‌های زیادی می‌کنند ولی در مقابل، عقاید انسان را از او می‌گیرند.

ما عاشق خودمان و خودخواهی‌های خودمان هستیم نه عاشق امام زمان و خانواده آسمانی‌مان.

ببین دوستی‌هایت براساس کدام نظام ارزشی است؟ ملاک‌هایت چگونه است؟ «المرء مع من أحب»

به‌جای سرمایه‌گذاری روی کارهای مختلف، فقط روی دلتان سرمایه‌گذاری کنید که سرنوشت و ابدیت شما را تعیین می‌کند.

والحمدلله رب العالمین