خانواده آسمانی، جلسه 334 ؛ روح ایمان یعنی روی سجاده با دست خالی بروم

روح ایمان یعنی روی سجاده، با دست خالی بروم. در ارتباط با خدا باید با فقر مطلق برویم. «انتم الفقراء الی الله» همه چیزمان مال خداست «الحمدلله». هرقدر ایمان یک شخص بیشتر شود، روح انسانی و باطن انسانی بهتر و قدرتمندتری پیدا می‌کند و روز به روز به حق تعالی و خانواده آسمانیش شبیه‌تر می‌شود. حیات جاودانه انسان در بهشت و بالاتر از بهشت فقط با روح ایمان تأمین می‌شود.

به گزارش منتظران منجی «عج»، در جلسه سیصد و سی و چهار «خانواده آسمانی»، استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که شرح آن در زیر می آید:

روح ایمان

امام رضا «علیه‌السلام» فرمودند: اگر انسان دست از روش‌های غلط خود برندارد، مورد نفرین قرار می‌گیرد، مگر این‌که توبه کند و اگر توبه نکرد و به روش غلط خود ادامه داد، روح ایمان از قلب او خارج می‌شود.

انسان روح‌های مختلف دارد؛ روح گیاهی، عقلانی، انسانی و ایمانی

سوره انفال، آیه 29؛ «یا ایها الذین آمنوا استجیبوا لله و للرسول إذا دعا کم لما یحییکم»؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید اجابت کنید خدا و رسول را هنگامی که شما را دعوت می‌کنند به چیزی که آن چیز شما را حیات می‌دهد. منظور از حیات، حیات انسانی، حیات طیبه و حیات ایمانی است. خداوند حیات انسانی را مخصوص مؤمنین می‌داند و مؤمن بوسیله آن باطن انسانی پیدا می‌کند.

هرقدر ایمان یک شخص بیشتر شود، روح انسانی و باطن انسانی بهتر و قدرتمندتری پیدا می‌کند و روز به روز به حق تعالی و خانواده آسمانیش شبیه‌تر می‌شود.

حیات جاودانه انسان در بهشت و بالاتر از بهشت فقط با روح ایمان تأمین می‌شود.

آن شخصیتی که انسان با خودش به برزخ می‌برد، روح ایمانی است. کسی که به معصیت‌ کردن اصرار دارد، روح ایمان از او گرفته می‌شود.

در روح انسانی، انسان حقیقتا با غیب ارتباط دارد.

پیامبر «صلی‌الله علیه و آله و سلم» فرمودند: کسی که نمازش او را از فحشاء باز ندارد، هرقدر نماز بخواند از خدا دورتر می‌شود.

اظهار فقر در برابر خدا

ارتباط ما با «الله» خیلی رسمی است. این معصوم است که با همه دارایی‌اش وقتی دستش را بالا می‌برد، این‌گونه به ما دعا کردن را یاد می‌دهد: «لا املک لنفسی نفعا و لا ضرا و لا موتا و لا حیاتا و لا نشورا»؛ خدایا من هیچی ندارم. «عبدا مسکینا»

فقیر کسی است که درآمد دارد ولی دو برابر درآمدش هزینه دارد. مسکین کسی است که هیچ چیزی ندارد و تمام ضعف و التجا و بدبختی‌اش را پیش خدا برده است. مسلم است کسی که با این حالت پیش خدا برود، حتما دعایش اجابت می‌شود.

در زیارت جامعه کبیره می‌گوییم: من پناهنده شدم به قبر شما. اگر واقعا پناهنده شویم و به اضطرار برسیم، حتما جواب خواهیم گرفت.

ایمان یعنی همان چیزی که انسان بوسیله آن «الله» را باور کرده و می‌تواند از او کمک بگیرد. «ایاک نعبد و ایاک نستعین»

نمازت را که خواندی بنشین با خدا و با غیب حرف بزن. ضعف و گرفتاری‌های خود را مطرح کن. ما چون غیب را باور نکردیم کمکی هم دریافت نمی‌کنیم.

روح ایمان یعنی روی سجاده، دست خالی بروم. در ارتباط با خدا باید با فقر مطلق برویم. «انتم الفقراء الی الله» همه چیزمان مال خداست «الحمدلله»

امام سجاد «علیه‌السلام» به خدا عرض می‌کند: خدایا از من بدحال‌تر کسی را داری؟

قدرت گرفتن از خانواده آسمانی و اتصال به کانون عشق

روح ایمان، ارتباط حقیقی را اقتضا می‌کند یعنی وقتی شما امام زمان «علیه‌السلام» را صدا می‌کنی می‌دانی یک پدر به نام امام زمان داری و سرشار از عشق او هستی. هیچ‌کس هم نداشته باشی، با خدا و اهل بیت سرمایه‌دارترین آدم‌ها هستی.

من یک انسانم و کانون‌های عشق و عاطفه آسمانی دارم. اگر خانواده زمینی‌ام مرا تحویل نگیرند، هرگز احساس حقارت به من دست نمی‌دهد. کسی که کانون‌های عشق و عاطفه را باور کرده قیمتش هم به همان مقدار است.

روح ایمان، متعلقات روح و دارایی‌هایش را با خودش می‌آورد.

«اهدنا الصراط المستقیم صراط الذین انعمت علیهم»؛ منظور خدا، رفاقت با شهداء، انبیاء، صدیقین و صالحین است «و حسن اولئک رفیقا» اگر با وجود این همه رفیق باز احساس تنهایی کنید، خیلی گدا هستید.

روح ایمان یعنی باور کنی این رفقا را داری و دیگر احساس تنهایی نکنی.

بزرگ‌ترین و ثروتمندترین انسان‌های تاریخ، پدر یا مادرشان را در همان کودکی از دست دادند.

پیامبر اسلام با وجود بدی‌هایی که مردم آن زمان در حق ایشان کردند، «رحمه للعالمین» بودند و به همه با مهربانی جواب می‌دادند.

آسیه با وجود این‌که از فرعون خیری نمی‌بیند ولی با خدا آن‌قدر رفیق است که می‌گوید: «رب ابن لی عندک بیتا فی الجنه»؛ خدایا یک خانه پیش خودت در بهشت به من بده.

وقتی روح ایمان نداشته باشیم، همه کارهایمان پر از اشتباه می‌شود.

ما فکر می‌کنیم خداوند فرشته‌ها و انبیاء و اولیاء را برای آخرت نگه داشته است. در صورتیکه ما در همین دنیا می‌توانیم با آن‌ها رفاقت برقرار کنیم.

امام سجاد «علیه‌السلام» در مناجات متوسلین به خداوند عرض می‌کند؛ «یا خیر من خلا به وحید و آوا الیه طرید»؛ ای بهترین کسی که خلوت می‌کند با او شخص تنها و پناه می‌گیرد شخص رانده شده.

اطاعت از پیامبر

گاهی وقت‌ها نزدیک نماز که می‌شد پیامبر آن‌قدر بی‌تاب می‌شد که لحظه‌شماری می‌کرد و وقت اذان که می‌شد می‌فرمود: «أرحنا یا بلال»

«المؤمن فی المسجد کالسمک فی الماء»؛ مؤمن در مسجد مثل ماهی در آب است.

«الموت عرس المؤمن»؛ وقتی به مؤمن می‌گویند وقت رفتن است، به شادی می‌رسد. می‌داند که قرار است به 99 درصد رحمت خداوند برسد.

سوره حجرات،‌ آیه 7: «وَ اعْلَمُوا أَنَّ فیكُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ یُطیعُكُمْ فی‏ كَثیرٍ مِنَ الْأَمْرِ لَعَنِتُّمْ»؛ بدانید که پیامبر در میان شماست. اگر در بسیاری از امور رأی شما را پیروی کند خود به رنج و زحمت می افتید. (یک مربی باید به آن‌چه صلاح می‌داند عمل کند. اگر بخواهد به میل فرزند برخورد کند، فرزند بدبخت می‌شود.

عشق به مظاهر الهی

«وَ لكِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیْكُمُ الْإیمانَ وَ زَیَّنَهُ فی‏ قُلُوبِكُمْ»؛ خدا ایمان را پیش شما قشنگ جلوه داده است. اگر به عشق «الله» کاری را انجام دادید، خداوند جزایش را به شما می‌دهد. هرچیزی که علامت خدا و ایمان را نشان دهد، دوست دارد. اگر کسی از علامت‌های ایمان بدش بیاید خیلی وضعیت خطرناکی دارد و در نزد خدا خیلی پست و کوچک است. هر چیزی که برایت زیباست، قیمتت همان است.