حضرت عبدالعظیم الحسنی؛ منشأ خیر و برکت

حضرت عبدالعظیم (علیه السّلام) فرزند عبدالله بن علی، از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی (علیه السّلام) است و نسبش با چهار واسطه به آن حضرت می رسد .
پدرش عبدالله نام داشت و مادرش فاطمه دختر عقبه بن قیس .
ولادت با سعادت حضرت عبدالعظیم (علیه‌السّلام) در سال 173 هجری قمری در شهر مقدّس مدینه واقع شده است و عمر با بركت او به مدّت 79 سال بوده است که محضر مبارك امام رضا (علیه‌السّلام)، امام محمّدتقی (علیه‌السّلام) و امام هادی (علیه‌السّلام) را درك نموده و احادیث فراوانی از آنان روایت كرده است. از آنجا كه از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی (علیه‌السّلام) است به حسنی شهرت یافته است

وجود حضرت عبدالعظیم (علیه السلام) مایه خیر و برکت است. خیر و برکت از آن جهت که ایشان جزء وجود، ریشه و خانواده ما هستند و رحم ما محسوب می شوند. لذا زیارت ایشان از پدر و مادر زمینی ما مهمتر است. توجه داشته باشید وقتی شما ایشان را یاد می کنید، دعای تان می کند و بسیاری از مشکلات زندگی تان برطرف می‌شود. و حتی بلاهایی که قرار است به سراغ مان بیاید به برکت دعای این بزرگوار دفع می شود.

در ادامه به توصیه‌ای امام رضا (علیه‌السلام) به دوستان و شیعیانش که بوسیله حضرت عبدالعظیم الحسنی داشتند، دعوت می‌کنم:

«یَا عَبْدَالْعَظِیمِ أَبْلِغْ عَنِّی أَوْلِیَائِیَ السَّلَامَ وَ قُلْ لَهُمْ أَنْ لَایَجْعَلُوا لِلشَّیْطَانِ عَلَی أَنْفُسِهِمْ سَبِیلًا وَ مُرْهُمْ بِالصِّدْقِ فِی الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَه..ِ وَ مُرْهُمْ بِالسُّکُوتِ وَ تَرْکِ الْجِدَالِ فِیمَا لَایَعْنِیهِمْ وَ إِقْبَالِ بَعْضِهِمْ عَلَی بَعْضٍ وَ الْمُزَاوَره..ِ فَإِنَّ ذَلِکَ قُرْبَه..ٌ إِلَیَّ وَلَایَشْغَلُوا أَنْفُسَهُمْ بِتَمْزِیقِ بَعْضِهِمْ بَعْضاً فَإِنِّی آلَیْتُ عَلَی نَفْسِی أَنَّهُ مَنْ فَعَلَ ذَلِکَ وَ أسْخَطَ وَلِیّاً مِنْ أَوْلِیَائِی دَعَوْتُ اللهَ لِیُعَذِّبَهُ فِی الدُّنْیَا أَشَدَّ الْعَذَابِ وَ کَانَ فِی الْآخِرَه..ِ مِنَ الْخَاسِرِینَ وَ عَرِّفْهُمْ أَنَّ اللهَ قَدْ غَفَرَ لِمُحْسِنِهِمْ وَ تَجَاوَزَ عَنْ مُسِیئِهِمْ إِلَّا مَنْ أَشْرَکَ بِی أَوْ آذَی وَلِیّاً مِنْ أَوْلِیَائِی أَوْ أَضْمَرَ لَهُ سُوءاً فَإِنَّ اللهَ لَا یَغْفِرُ لَهُ حَتَّی یَرْجِعَ عَنْهُ فَإِنْ رَجَعَ عَنْهُ وَإِلَّا نُزِعَ رُوحُ الْإِیمَانِ عَنْ قَلْبِهِ وَ خَرَجَ عَنْ وَلَایَتِی وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ نُصِیبٌ فِی وَلَایَتِنَا وَ أَعُوذُ بِاللهِ مِنْ ذَلِکَ».

ای عبدالعظیم! سلام مرا برسان و به آنان بگو در دل هاى خود از براى شیطان راهى باز نكنند و آنها را امر كن و به راستگویى در گفتار و اداء امانت و سكونت و ترك منازعه و جدال در كارهاى بیهوده و آنان را امر نما كه با یكدیگر آمیزش و آمد و شد نمایند و این عمل آنها موجب نزدیكى به من مى شود.
دوستان من نباید فرصت‌های گران‌بهای زندگی و وقت ارزشمند خود را به دشمنی با یکدیگر تلف کنند.
من با خویشتن پیمان بسته ام كه هر كس مرتكب این گونه كارها شود و یا یكى از دوستانم را مورد خشم و غضب قرار دهد از خداوند بخواهم تا وى را در دنیا به سخت ترین عذاب گرفتار سازد، این نوع اشخاص در آخرت از زیان كاران خواهد بود.

دوستان مرا متوجه كن كه خداوند نیكوكاران آنها آمرزیده و از بدكاران آنان در گذشته مگر كسانى كه شرك آورده اند و یا یكى از دوستان مرا رنجانیده و یا در دل خود نسبت به وى كینه و عداوت دارند، پروردگار از این گونه اشخاص نخواهد گذشت و آنها را نمى بخشد، مگر این كه از نیّت خود برگردد، اگر از اینكار زشت خود برگشت مورد آمرزش خداوند قرار خواهد گرفت. و اگر در این عمل باقى ماند خداوند روح ایمان را از دل او خارج خواهد ساخت، و از ولایت من نیز بیرون مى رود، و در دوستى ما اهلبیت هم بهره اى نخواهد داشت و من به خدا از این زلالت مردم پناه مى برم.

گزیده ای از سخنان استاد محمد شجاعی در فضیلت حضرت عبدالعظیم الحسنی.