مؤسسه فرهنگی هنری خیریه
پیامبر (ص) فرمود: آخرین کسی را که دستور داده می شود به سوی دوزخ ببرند، ناگهان به اطراف خود نگاه می کند.
خداوند دستور می دهد او را برگردانند، پس او را برمی گردانند. خطاب می رسد چرا به اطراف خود نگاه کردی و در انتظار چه هستی؟ عرض می کند: پروردگارا! من درباره ی تو این چنین گمان نمی کردم.
می فرماید: چه گمان می کردی؟ عرض می کند: گمانم این بود که گناهان مرا می بخشی و مرا در بهشت خود جای می دهی!
خداوند می فرماید: ای فرشتگان من! به عزت و جلال و نعمت ها و مقام والایم سوگند، بنده ام هرگز گمان خیر درباره ی من نبرده است، اگر ساعتی گمان خیر برده بود، او را به جهنّم نمی فرستادم، گرچه دروغ می گوید، ولی با این حال اظهار حسن ظن او را بپذیرید و او را به بهشت ببرید.
سپس پیامبر (ص) فرمود: هیچ بنده ای نیست که نسبت به خداوند متعال گمان خیر ببرد، مگر این که خدا نزد گمان وی خواهد بود.(1)
1. داستانهای تفسیر نمونه، ص 192- تفسیر نمونه 2/254
منبع :400 موضوع 2000 داستان ،ج2 ، نوشته ی سید علی اکبر صداقت ، نشر تهذیب
کلیدواژه ها:
آثار استاد