(جلسه 15): دوستی و مودت با اهل بیت (علیهم السلام) رابطه ی حقوقی ماست

معاد یعنی بازگشت. نه رفتن. بنابراین ما قبلاً جایی نبودیم که باید بازگشت کنیم. دوستی و مودت با اهل بیت «علیهم‌السلام» در مورد رابطه‌ی حقوقی ماست نه رابطه‌ی حقیقی.

ما از آن جهت که رابطه حقیقی با معصومین «علیهم‌السلام» داریم باید نوع خاصی از رابطه را با ایشان داشته باشیم.

«الذین امنوا و عملوا الصالحات فی روضات الجنات لهم ما یشاؤون عند ربهم...» 23/22/شوری

«...لهم ما یشاؤون...» مثل خداشدن است. من الحی القیوم الذی لایموت الی الحی القیوم الذی لایموت...

اینکه انسان هرچه بخواهد بدون معطلی فراهم شود، غایت انسان است و در روانشناسی بسیار مهم است.

خداوند بهشت را ملک کبیر معرفی کرد و دنیا را بازیچه و این نشانه عظمت بهشت در برابر دنیاست.

کل احد یموت عطشانا الا ذاکر الله.

بین نعیم بهشتی با دنیا فقط شباهت اسمی است.

پیامبر«صلی‌الله علیه و آله و سلم» پس از آن‌که می‌فرمایند: آنچه در آخرت است در دنیا فقط اسمی از آن است، می‌فرمایند:

اعددت لعبادی... فلاتعلم نفس ما اخفی لهم من قره اعین لاعین رات و لا اذن سمعت و لا خطر فی قلب بشر.

در آیات 23و 22 شوری وقتی خداوند از نعمت‌های بهشت سخن می‌گوید می‌فرماید که در مقابل اینها چیزی جز مودت نمی‌خواهم.

«قل ما سئلتکم من اجر فهو لکم» 48/سبأ

«قل لا اسئلکم اجرا ان هو الا ذکر للعالمین» 90/انعام قل ما اسئلکم علیه من اجر الا من شاء أن یتخذ الی ربه سبیلا.57/فرقان

اجر، معادل، محصول ونتیجه کار است و حضرت در ازای آنچه که به ما می‌دهند فقط مودت خاندانشان را می‌خواهند.

«الا من شاء یتخذ الی ربه سبیلا». «الا» انحصار را می‌رساند و به این معنا که منحصرا راه رسیدن به خدا مودت است.

نتیجه کار استاد، میزان تبدیل و توانایی شاگرد است و شاگرد جز این نمی‌تواند حق استاد را ایفاء نماید.

"قربی" باید معصوم باشد زیرا مودت گنهکار، انسان را به خدا نمی‌رساند.

«الا من شاء» یعنی مگر کسی که بخواهد. پس اجبار نیست و اختیار است.

«من یقترف بالحسنه نزد له فیها حسنا» در این باره امام مجتبی «علیه‌السلام» می‌فرمایند که انجام حسنه مودت ماست.

«لهم ما یشاؤون» قدردانی خدا از کسی است که قیمت دلش را دانسته و محبوب اصلی را به آن داده است.

« بلغ ما انزل الیک من ربک و ان لم تفعل فما بلغت رساله... » یعنی اگر ولایت ائمه «علیهم‌السلام» را اعلام نکنی زحمات بیست و سه ساله ات هدر می‌رود.

با اعلام ولایت است که می‌فرماید: «الیوم یئس الذین کفروا عن دینکم... الیوم اکملت لکم دینکم واتممت علیکم نعمتی و رضیت لکم الاسلام دینا"

در عید غدیر 4 اتفاق مهم افتاد که با اینها از رسالت پیامبر «صلی‌الله علیه وآله و سلم» حفاظت شد: 1. نا امیدی کفار از دین اسلام 2. اکمال دین 3. اتمام نعمت 4. رضایت به دین اسلام.

کفار خیلی تلاش کردند که مسلمانان دین را رها کنند: «وُدَّ کثیرا من اهل الکتاب... واعفوا واصفحوا حتی یأتی الله بامره ان الله علی کل شئ قدیر» بقره /109 (خداوند تا رسیدن امرش به مدارا با کفار توصیه کرد.) و خداوند امرش را در روز عید غدیر ظاهر کرد.

پیامبر «صلی‌الله علیه و آله و سلم» برای جانشینی خود معادل می‌خواست که معادل ایشان فقط امیر المؤمنین «علیه‌السلام» بودند. کسی می‌تواند مجری قانون خدا باشد که به باطن آن راه نیافته باشد: «لا یمسه الا المطهرون» و در معرفی «مطهرون» خداوند می‌فرمایند: «انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهر کم تطهیرا "

تمام یعنی اگر از تمام اجزای سیستم جزئی نباشد که به بقیه‌ی سیستم لطمه می‌زند می‌گوییم کار ناتمام است.

کمال یعنی  اگر تمام اجزاء مهیا باشد ولی نتیجه و ثمر ندهد (مانند درخت بی میوه) می‌گوییم کار کامل نیست.

مثال برای اتمام کار: «و اتموا الصیام الی اللیل...» اگر 18ساعت روزه بگیریم چند ثانیه قبل از زمان افطار، روزه‌مان را باز کنیم همه‌اش از بین رفته و کفاره دارد.