(جلسه 12): رابطه خویشاوندی با خانواده آسمانی

مؤمنین از آن جهت که اصل واحدی دارند نسبت به یکدیگر قرابت دارند و خویشاوند هستند. هرچند در بدن‌های گوناگونی تعلق گرفته‌اند. در این راستا فرمایشاتی از معصومین «علیهم‌السلام» نقل شده که عبارتند از:

امیرالمؤمنین «علیه‌السلام» فرمودند: «صدیقک أخوک لأبیک و أمک و لیس کل أخ لک من ابیک و امک صدیقک»

امیرالمؤمنین «علیه‌السلام» فرمودند: «القرابه ألی الموده احج من الموده الی القرابه»

امام حسن مجتبی «علیه‌السلام» فرمودند: «علیک بالإحسان إلی قرابات ابوین دینک محمد و علی و ان …»

با توجه به فرمایش امام حسن مجتبی «علیه‌السلام» احترام و اکرام خانواده آسمانی بر انسان واجب می‌شود و یکی از عواملی که باعث قرابت و خویشاوندی به خانواده آسمانی و دینی انسان می‌شود، متخلق به اخلاق الهی شدن است. چون همه اعمالی که انسان انجام می‌دهد برای تقرب به خداوند است. لذا این تقرب به خدا یعنی تخلق به اخلاق الهی شدن و این متخلق شدن قرابت و نزدیکی به ائمه معصومین می‌آورد.

با توجه به حدیث امام حسن مجتبی «علیه‌السلام» نزدیک‌ترین پدر و مادر دینی انسان، ائمه معصومین و فرزندانشان هستند. چون اصل و ریشه انسان‌ها به آن‌ها برمی‌گردد و لذا انسان نباید در حق آن‌ها کوتاهی کند و در رأس این قرابت، پیامبر و امیرالمؤمنین «علیهم‌السلام» هستند که آن‌ها پدران این امت هستند. اهمیت این‌که چرا پیامبر و امیرالمؤمنین و ائمه معصومین «علیهم‌السلام» باید مورد تکریم و احترام باشند این است که خانواده زمینی، انسان را فقط با نگاه زمینی و قیمت دنیایی‌ تربیت می‌کنند که در این‌ تربیت نوعی محدودیت وجود دارد در حالی‌که خانواده دینی، انسان را به بلندای ابدیت و جاودانگی‌تربیت می‌کنند و انسان را در یک مقیاس بی‌نهایت مورد ارزیابی قرار می‌دهند. لذا تشکر کردن نزدیکان ما از پیامبر و امیرالمؤمنین خیلی بهتر از تشکر کردن نزدیکان از پدر و مادر زمینی‌مان است. این نوع نگاه دینی باعث تقرب و سرعت انسان به سوی مغفرت پروردگار می‌شود. از طرفی آشنایی با خانواده آسمانی و ارتباط و پیوند با آن‌ها می‌تواند مهم‌ترین عامل تأثیرگذاری در روابط انسانی اعم از ارتباطات، افکار و رفتار انسانی شود. در این‌جاست که انسان هیچ‌وقت محتاج و گدای عاطفه و محبت دیگران نمی‌شود چون می‌داند که همه عزت‌ها برای خدا و رسول و مؤمنین است.