مؤسسه فرهنگی هنری خیریه
استکبار به معنی بزرگی کردن، زیر بار حرف حق نرفتن و خود را بزرگتر و مهمتر از حق دانستن است. وقتی حق برملا میشود و انسان آن را نمی پذیرد، به این تکبر گفته میشود. مثلاً شما از پدر و مادرت، همسرت، فرزندت یا از کسی چیزی را میبینید که حق است. اگر تعصب به خرج بدهی و زیر بار نروی، مستکبر هستی.
تسلیم حق شدن، خیلی مهم است. همه ما هم در معرض این صفت حق ناپذیری هستیم. جاهایی مقصریم، ولی زیر بار نمیرویم.
اکنون به آیاتی می پردازیم که به جزای مستکبرین و متکبرین اشاره شده است:
«فَأَمَّا الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ فَیُوَفِّیهِمْ أُجُورَهُمْ وَ یَزیدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَ أَمَّا الَّذینَ اسْتَنْكَفُوا وَ اسْتَكْبَرُوا فَیُعَذِّبُهُمْ عَذاباً أَلیماً وَ لا یَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللهِ وَلِیًّا وَ لا نَصیراً[1]= اما کسانى که ایمان بیاورند و کارهاى شایسته کنند، خداوند پاداششان را به طور کامل به آنان مى دهد و از فضل خود بر پاداش آنان مى افزاید، و اما کسانى که از پرستش خدا خوددارى کنند و تکبر ورزند آنان را به عذابى دردناک عذاب مى کند و آنها براى خود کارساز و یاورى جز خدا نخواهند یافت».
کسی عمل خوبی را انجام نمیدهد، مگر اینکه خداوند حتماً به او هم جزای دنیایی میدهد، هم جزای آخرتی. غیر از این جزای خوب، اضافهتر هم به انسان میدهد. بیشتر از آن چیزی که لیاقتش است. اما کسانی که زیربار دستورات الهی در شئون مختلف زندگی مثل شوهرداری، زن داری، حقوق بچه و... نمی روند، مصداق مستکبرند.
جمله «نه غزه نه لبنان، جانم فدای ایران» استکباری است. چون خدا میگوید که هر جایی مستضعفی هست، حتی کافر هم باشد، باید بروی او را نجات بدهی. اما بعضی ها به راحتی میگویند: افغانستان به ما چه، یمن به ما چه، فلسطین به ما چه، اینها به ما چه ربطی دارند. او آدمی است که فقط برای دنیایش برنامهریزی کرده و هیچ برنامۀ حیات جاودانه ای ندارد. عبد خدا نیست. نیامده برای اینکه انسان باشد. آمده فقط در اینجا زندگی کند.
کسی که در مقابل خدا استکبار میکند، طبق آیه قرآن قطعاً به عذاب بسیار دردناک گرفتار خواهد شد و هیچ یاور و کمککنندهای نخواهند داشت و کسی نیست که در قیامت به دادش برسد.
«وَالَّذِینَ كَذَّبُوا بِآیَاتِنَا وَاسْتَكْبَرُوا عَنْهَا أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِهُمْ فِیهَا خَالِدُونَ[2]= و آنان که آیات ما را تکذیب کرده و از سرکشی و تکبر سر بر آن فرود نیاوردند آنها اهل دوزخند و در آن جاوید (معذب) خواهند بود». کسانی که آیات الهی را دروغ می پندارند و تکبر میورزند از اینکه آن را قبول کنند، برای همیشه همدم آتش هستند.
پیغمبر ص میفرماید: روز قیامت بعضی از کفار مثل عموی خود پیغمبر ابولهب و کسانی دیگر، وقتی عذاب را برمیدارند که پیامبر بیاید اینها را نجات بدهد، آنها میگویند نه، عذاب را برقرار کن. ما نمیخواهیم او را ببینیم. تا این حد انسان به لجبازی میافتد و زیر بار نمیرود. انسان اگر منحرف بشود، بسیار وحشتناک می شود.
«أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ یا حَسْرَتى عَلى ما فَرَّطْتُ فی جَنْبِ اللهِ وَ إِنْ كُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرین/ أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللهَ هَدانی لَكُنْتُ مِنَ الْمُتَّقینَ/ أَوْ تَقُولَ حینَ تَرَى الْعَذابَ لَوْ أَنَّ لی كَرَّةً فَأَكُونَ مِنَ الْمُحْسِنین/ بَلى قَدْ جاءَتْكَ آیاتی فَكَذَّبْتَ بِها [4]= تا مبادا کسی فریاد وا حسرتا بر آرد و بگوید: ای وای بر من که جانب امر خدا را فرو گذاشتم و وعدههای خدا را مسخره و استهزا کردم. یا بگوید: اگر خداوند مرا هدایت می کرد، از پرهیزگاران بودم. یا هنگامی که عذاب را می بیند بگوید:«ای کاش بار دیگر (به دنیا) بازمی گشتم و از نیکوکاران می شدم. آری آیات من به سراغ تو آمد؛ امّا آنها را تکذیب کردی و تکبّر نمودی و از کافران بودی! »
یکی از حسرت های انسان در روز قیامت این خواهد بود که در دنیا در محضر خدا بود و آنقدر عناد به خرج داد که الان همه چیز را از دست داده.
حالا بعضیها برای اینکه عذاب وجدان نگیرند، خدا را قبول دارند. ولی قرآن و اهل بیت علیهم السلام را نه. درحالی که خدا قرآن را فرستاده، اهل بیت را هم خدا در قرآن معرفی کرده و گفته اینها معصوم هستند. صدها آیه در مورد اهل بیت در قرآن داریم. اگر تو خدا را قبول داری، باید بدانی که این کتاب را خدا فرستاده است.
او دین خدا و مؤمنین را به تمسخر گرفته و می گوید: من را خدا هدایت نکرد و خدا نخواست من درست بشوم. اگر من هدایت میشدم، از افراد باتقوا میشدم. وقتی به عذاب میرسند میگویند ای خدا! میشود من را برگردانی من آدم خوبی بشوم؟ خدا میگوید نه چنین خبری نیست. من آیات خودم را برای تو فرستادم، اما تو آنها را تکذیب کردی و تکبر ورزیدی، بزرگی کردی از اینکه زیر بار آنها بروی، به آیات من کفر ورزیدی.
«فَادْخُلُوا أَبْوابَ جَهَنَّمَ خالِدینَ فیها فَلَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَكَبِّرینَ[5]= پس (فرشتگان خطاب کنند که) از هر در به دوزخ داخل شوید که در آنجا همیشه معذب خواهید بود و جایگاه متکبران بسیار بد منزلگاهی است».
«النَّارُ یُعْرَضُونَ عَلَیْها غُدُوًّا وَ عَشِیًّا وَ یَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذابِ[6] = آنها صبح و شام بر آتش دوزخ عرضه میشوند، و چون روز قیامت بر پا شود (خطاب آید که) فرعونیان را به سختترین عذاب (جهنم) وارد کنید».
«وَ إِذْ یَتَحاجُّونَ فِی النَّارِ فَیَقُولُ الضُّعَفاءُ لِلَّذینَ اسْتَكْبَرُوا إِنَّا كُنَّا لَكُمْ تَبَعاً فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا نَصیباً مِنَ النَّار[7]= و (یاد آر) وقتی که در آتش دوزخ با هم به احتجاج و مجادله برآیند، ضعیفان ملّت به پیشوایان گردنکش خود میگویند: ما (در دنیا) از شما پیروی کردیم (که گمراه شدیم) آیا میتوانید امروز شما هم به عوض آن از آتش عذاب ما بکاهید».
خیلی عجیب است که یک مسلمان و شیعه تابع یک کافر بشود و دستورات او را اجرا کند. میداند آنها این مملکت را دوست ندارند. جز غارت این مملکت و کشتن مردم این مملکت هدفی ندارد. هیچ خیری برای این مردم نمی خواهند. اما بعضی افراد باز تابع آنها می شوند. آموزش میبینند که چطوری بیایند در این کشور فتنه ایجاد کنند. قرآن در جزای چنین افرادی این طور خبر می دهد که ما تابع شما بودیم. شما میتوانید کمک ما کنید و یک بخشی از عذاب ما را تحمل کنید. چون ما به خاطر شما جهنم رفتیم.
متکبر در جهنمی به نام «بولس» گرفتار عذاب و آتش می شود
نبی اکرم صلی الله علیه وآله می فرماید:«یُحْشَرُ الْمُتَكَبِّرُونَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَمْثَالَ الذَّرِّ فِی صُورَةِ الرِّجَالِ یَغْشَاهُمُ الذُّلُّ مِنْ كُلِّ مَكَانٍ فَیُسَاقُونَ إِلَى سِجْنٍ فِی جَهَنَّمَ یُسَمی بُولَسُ تَعْلُوهُمْ نَارُ الْأَنیَارِ یُسْقَوْنَ مِنْ عُصارَةِ اَهلِ النّار طِینَةَ الْخَبَالِ[8]= گردنكشانِ متكبّر در روز قیامت به صورت مورچه محشور مىشوند و مردم آنان را، به خاطر بى اعتنایى شان به خداوند عزّ و جلّ، لگدمال مى كنند آنها را به زندانی به نام «بولس» درجهنم می برند و بر آنان آتش افروخته می شود. و به آنان از چرک و زردآب اهل جهنم خورانده می شود».
متکبران در روز قیامت به اندازه مورچههایی محشور میشوند که انسان هستند. یعنی بسیار کوچک میشوند. چون در دنیا برای بندگان خدا اهل بزرگی کردن بودند. مثل قلدری و بزرگی مرد در خانه که باید حرف، حرف او باشد. این استکبار است، یعنی زیر بار نرفتن نسبت به وظایفی که در مقابل همسر و فرزندان داریم.
در قیامت مستکبر جدای از اینکه کوچک می شود، از هر طرفی له و ذلیل میشود. چون زیر دست و پای مردم قرار می گیرد. هیچ کس به او محلی نمیگذارد. خدا خوار و ذلیلش میکند. بعد او را هُل میدهند به زندانی در جهنم که «بولَس» نام دارد. یعنی آتش آتشها، یعنی آتشی که آتشهای دیگر را میسوزاند. آن آتشها از دست این در عذاب هستند. یعنی انگار آتشهای دیگر یک شیء سرد هستند و او اینها را میسوزاند. این نار هم از نفس انسان میآید.
موقعی که انسان به لجبازی میافتد، موقعی که معذرتخواهی را فراموش میکند، موقعی که قبول کردن یک تقصیر را نمیپذیرد و زیر بار نمی رود، موقعی که حقوق خانواده همسرش را نمیپذیرد و... گرفتار چنین آتشی می شود.
حسادت برای انسان «نَارُ الْأَنیَارِ» میآورد. چون حسادت، استکبار هم میآورد. وقتی حسادت میکنی و زیر بار حق نمیروی و امرخدا را اطاعت نمی کنی.
استکبار هم مراتب دارد. استکبار جمادی، مثلا پرداخت نکردن مال خمسی. استکبار گیاهی مثل خوردن غذاهای حرام. استکبار حیوانی مثل رعایت نکردن حقوق همسر و فرزند یا پذیرفتن پست و مقامی که به صلاح انسان نیست. اینها همه استکبار است که در یک جایی در جهنم به نام بولَس آن آتش آتشها اینها را میگیرد و نیز از عصارۀ دوزخیان که چرک و خون است، به آنها میخورانند. چرا اینقدر ذلتبار است؟ برای اینکه اینها در دنیا دنبال عزت کاذب بودند. میخواستند بزرگی کنند از طریق غیر حق.
عزت و بزرگی خیلی خوب است؛ ولی از طریق حق. قلدری در مقابل خدا و دستوراتش تکبر است. کار ناحق است. پس پرروگری کردن، قلدری کردن در دنیا ذلت اخروی میآورد.
دلهایتان را به چیزی که کاذب است خوش نکنید. چون عکسش سرتان میآید. با پول به کسی فخر نفروشید، چون پول ملاک انسانیت نیست. اگر با پولت به کسی فخر فروختی و بزرگی کردی، خدا برایت ذلت میآورد.
حتی حق نداری با معنویتت دیگران را ریز ببینی. این قاعده فراموشمان نشود.
قا/220
جهنم/تکبرورزی
کلیدواژه ها:
آثار استاد