مؤسسه فرهنگی هنری خیریه
ما در بخش انسانی خیلی ثروت داریم. ملت ایران نسبت به سایر مردم در دنیا ثروتمندند. امت پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) بودن افتخار و ثروت بس بزرگی است.
خدا به این ملت همانطور که در قرآن تجلیل کرده ثروت زیادی داده است. ما در صحنه طبیعت و از لحاظ بُعد مادی تحلیل می کنیم که اروپایی ها وضع بهتری دارند، اما اگر صحنه عوض شود و اهل باطن باشیم، متوجه می شویم که قضیه برعکس است. آنها حیات ندارند، مرده اند، فقط نبض و قلب شان می زند. در غرب حیات نیست، ابزار حیات است، ولی اینجا مملو از حیات است. اگر کسی این حقیقت را بداند، هرگز احساس حقارت نمی کند.
در محضر خدا و اولیاء وقتی خودمان را با دشمن مقایسه می کنیم، می گوییم: «چقدر وضع ما بد است»، پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید: پس من چی؟ حسن و حسین (علیه السلام) می گویند: پس ما چی؟ خدا ما را نعمت تو قرار نداده؟
اگر از کسی بپرسند بعد از حق تعالی در زندگی ات چه داری؟ بگوید من رسول را دارم در دنیا، در قبر، با من است، جزء ثروت های من است، این آدم خوشبخت است. آدم ها برای اظهار خوشبختی متأسفانه فهرستی از نعمت های مادی را می شمارند، مثل زن و فرزند و مال و ثروت... . اما در واقع خوشبختی این است که فردی بگوید رسول الله را دارم، او متوجه و پشتیبان من است. شکر خدا را به جای می آورم که بعد از خودش اول شخصِ صادق، اسم اعظم را محب و دلسوز من قرار داده است. خیلی مهم است انسان در پیچ و خم مسائل زندگی، جایی که حوادث و درد ها و مصائب او را احاطه کرده اند، با داشتن پیامبر احساس ناامنی و بی کسی نکند و بتواند بین حقیقت انسانی و حیوانی حایل بگذارد.
هر کدام از ما در مسائل حیوانی ممکن است همسر بدی داشته باشیم، دو تا بچه نااهل، یا یک فرزند مریض که فلج مغزی است، داشته باشیم، یا پا درد و قلب درد و یا وضع مالی خراب داشته باشیم، مستاجر باشیم و... که اولا اینها مصائب نیستند و مجموعه دارایی های یک فردند و در ثانی نداشتن نعمت بزرگی چون رسول خداست که از همه مصائب بالاتر است.
برگرفته از مباحث استاد محمد شجاعی؛ ستایش مقام پیامبر (ص)، جلسه 2
کلیدواژه ها:
آثار استاد