تکریم و بزرگداشت برادر مومن

به گزارش منتظران منجی «عج»، در جلسه ۴۰8 «خانواده آسمانی » مورخ ۹۴/۱۰/10 ، استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که شرح آن در زیر می آید:

حقوق مؤمنین در قبال یکدیگر از نگاه امام صادق (علیه‌السلام)

در جلسه‌ی گذشته با روایتی از امام صادق (علیه‌السلام) با مضمون زیر آشنا شدیم، که در این مجال به ادامه‌ی شرح آن خواهیم پرداخت.

امام صادق (علیه السلام) می فرماید:

«حق مسلمان بر مسلمان دیگر آن است که: سیر نباشد درحالیکه برادر مسلمانش گرسنه است، و سیراب نباشد در حالیکه او تشنه است، و پوشیده نباشد در حالی که برادرش عریان است...» و چقدر حق مسلمان بر مسلمان دیگر، عظیم است!!!

برای برادر مسلمانت، آن چه را بپسند که برای خودت می‌پسندی، و اگر نیازمند شدی، از او کمک بخواه، و اگر از تو کمک خواست،‌ تو نیز به او عطا کن. به سبب نیکی کردنِ به او، افسرده‌اش مکن، و او نیز همین‌طور ... پشتیبان او باش، که او نیز پشتیبان توست. هرگاه غایب بود، منافع او را حفظ کن، و اگر حاضر بود به زیارتش برو. و او را بزرگ بدار و تکریمش کن. زیرا او از توست، و تو از اویی!!!

*گاه انسان‌ها، عزت نفس را با نخوت و تکبر اشتباه می‌گیرند. حتی گاهاً‌ از دریافت کمک از والدین خود نیز اِبا می‌کنند تا نکند زیر دینِ دیگران قرار بگیرند. این توهم، ریشه در نخوت و تکبر انسان دارد، که البته او آن را با نام «عزت نفس» توجیه کرده و خود را از محبت‌ها، حمایت‌ها و پیوندهای عاطفیِ مؤمنان دیگر، محروم می‌سازد.

*حمایت دیگران در مشکلات، از وظایفِ ما در حق دیگران است. خصوصاً در زمانی که آن‌ها به سبب مشکلی، از حفظِ منافع خود و یا انجام وظایف خود،‌ عاجز شده‌اند. گاه همسران، برای حفظ آرامش، باید پاره‌ای از مسئولیت‌های یکدیگر را پذیرفته و به انجام رسانند. و این همکاری در زمان‌هایی که برای هر کدام از آنان مشکلی و یا بیماری پیش می‌آید، محکم‌تر و قطعی‌تر رخ می‌نماید.

پوشش دهیِ همکاران در مواقع بحران، نسبت به وظایفِ همکار دیگر، نمونه‌ای از این نوع حمایت‌ها و ادای حقوق ما می‌باشد.

*زیارت مؤمنین، خیراتِ بسیار کثیری دارد که سبب رشد نفس آنان و قدرت گرفتن در مسیر حرکتشان به سوی الله می‌باشد. وقتی چندین نفر از مؤمنان، حول محور الله، و با ریشه‌های آسمانی مشترک، و با محبت و علاقه‌ی به یکدیگر در یک مجلس جمع می‌شوند، نه تنها احساس تنهایی نمی‌کنند؛ بلکه در خلالِ این ملاقات‌ها، قادرند با یکدیگر انس گرفته،‌ هم کلام شده و بسیاری از مشکلات همدیگر را گره‌گشایی نمایند.

«محبت و علاقه‌ی مؤمنان» براساس حبِّ الله، عنصر اصلی اجتماعاتِ‌ مؤمنین است، و همین عنصرِ معجزه کننده است که قابلیت رشد نفوسِ آنان را دارد. اگر اجتماع مؤمنان، فاقد محبت، همدلی و احساس برادری باشد، نه تنها در نگاه اهل آسمان ارزشمند نیست؛ بلکه تأثیری در آرامشِ جان آنان نخواهد داشت.

اجتماع مؤمنان باید به گونه‌ای باشد، که آنان در کنار یکدیگر احساس آرامش و قوت قلب نمایند.

چگونه رفتار کنیم تا بزرگ به نظر رسیم!

هر چه انسان مهربان‌تر شده و دامنه‌ی خیرات او، طیفِ بیشتری از انسان‌ها را در بر گیرد، در نگاه اهل آسمان عزیزتر شده و به سعادتِ ابدی نزدیک‌تر می‌شود.

کسانی که قادر به مهرورزی، و الفت گرفتنِ با دیگران نیستند، هیچ خیری در وجودشان، نبوده و در نگاه اهل آسمان نیز،‌ ارزشمند نخواهند بود.

کمی دقت کنیم؛ ما چه طور شخصیت‌هایی داریم؟ آیا باطن ما، برای دیگران دائماً‌در طلب خیر است؟ یا خودمان، ذاتاً آتش گیرنده و برهم زننده‌ی اجتماع مؤمنین و جداکننده‌ی قلوب آنها هستیم؟

آیا عکس العمل‌های دیگران، به سرعت آرامش ما را به هم ریخته و باطن‌مان را به آتش می‌کشد یا اینکه راحت از کنار آتش‌هایی که دیگران با پا می‌کنند، می‌گذریم؟

*دیدن کمالات دیگران، سبب می‌شود که آنان در نظر او بزرگ شوند. تنها در این صورت است که انسان توانِ تکریم دیدن را پیدا می‌کند. برعکس کسانی که دائماً‌ دنبال عیب‌ها و ضعف‌های دیگران هستند، اصلاً توانِ‌دیدن بزرگی‌ها دیگران و اهمیّت دادن به آنان را ندارند. چنین کسانی نفسِ وسیعی ندارند. و فشارهای زیادی را در نفس خود به همراه دارند.