تقدیرات شب قدر بر اساس خواسته ها و دعاها مقدر می شود

در دعای روز ۲۸ رمضان می‌خوانیم:«اللهمّ ارْزُقْنی فیهِ فَضْلَ لَیْلَة القَدْرِ= خدایا فضیلت شب قدر را نصیبم کن». شب عید فطر نیز شبِ‌ بزرگی است و از نظر قدر بودن شبِ قدرتمندی است.

حالاما با کدام «من» وارد احیاء می‌شویم؟ ما چه تقدیراتی را به امام زمان علیه‌السلام می‌دهیم که امضاء ‌کند؟ با کدام «خود» با امام زمان روبه رو شده و حرف می‌زنیم؟ با یک «منِ» گیاهی و حیوانی یا یک «منِ» جمادی؟با کدام «من» نماز می‌خوانیم؟

نوعِ خواسته‌ها و دعاهای ما تعیین‌کننده‌ نوع «منِ»ماست. در دعاها چه نوع دعاهایی برای ما اصل است؟ اگر یک خواسته از امام زمان داشته باشیم، همان یک خواسته، قیمت ما را نشان می دهد. وقتی دست به دعا بالا می‌رود، این دست به نمایندگی از طرف هر «منی» که بالا برود، آن «من» تقدیرات اساسی را کسب می کند. اگر بخواهیم حاجت خود را بگوییم، اول کدام حاجت‌ در ذهن ما می‌آید؟ در این صورت است که می‌توان فهمیدکه در این ۲۰ یا ۳۰ یا ۴۰ سال زندگی، با خود چه کرده‌ایم؟ کدام «من»برماحاکمیت می کند؟اگر خوشایند نیست که اسیر این «من» باشیم، پس باید کمر همت را ببندیم و آن «من» نا خود را پیاده‌ کنیم و «منِ» اصلی را که از جنس اهل بیت (علیه‌السلام) و امام زمان(علیه‌السلام) است، سوار کنیم.

اگر با «منی» که از جنس دعاست، دعا خوانده شود، در دل شخص اتفاق خوبی می‌افتد و به معراج می رود. اگر با «منی» که از جنس نماز است، نماز خوانده شود، شخص پرواز می‌کند. نماز زمانی انسان را بالا می‌برد که با آن محرم شده باشد. اگر با نماز غریبه باشد، نماز او را بالا نمی‌برد. مثل اسبی است که صاحب خود را می‌شناسد و به هر کس غیر از صاحبش سواری نمی دهد و او را پایین می‌اندازد. کسی که محرمِ نماز، روزه، قرآن، امام زمان (علیه‌السلام) است، با یک ذکر معمولی نیز پرواز می‌کند. چون با «منی» ذکر می‌گوید که از جنس آن ذکر است.

از این رو «دعا» تعیین کننده است. اگر شما دعاهای شب‌های ماه مبارک رمضان را با «منِ» عقلی بخوانید، به معنا و موضوعاتش توجه خواهید کرد. مفاتیح پر از غذاهای بخش «فوق عقلانی» است. دعای افتتاح یا دعای ابوحمزه، دعای سحر، غذای «منِ» اصلیِ ماست که اگر «منِ» اصلی بر وجود انسان حاکم شد، با این دعاها می توان تا خودِ خدا رفت.

«بخشِ انسانی» می‌فهمد که تسبیح، حمد، ثناء، تکبیر، تهلیل، یعنی چه و چقدر لذت دارد. بخش انسانی می‌فهمد که چرا امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «قرآن شراب مؤمن است» و با این شراب خیلی سرمست می‌شود. ولی وقتی که با «منِ» عقلی، یا «منِ» دانشمند، یا«منِ» حیوانی دعا می‌خواند، برایش مستی نمی‌آورد، حوصله‌اش سر می‌رود و خسته می‌شود.

در شب احیاء تا صبح فقط دعای فرج بخوانید!

دعاهایی که برای این شب‌ها برای ما وارد شده است، بر اساس «منی» که از جنس امام‌زمان (علیه‌السلام) می باشد، تنظیم شده است. اگر «منِ» اصلی‌ فعال باشد، شخص می‌فهمد که دعای فرج یعنی چه وباید همه چیز را کنار بگذارد و به امام زمان بچسبد.