تربیت کودکان ونوجوانان ( هفت سال دوم)

موضوع : بالا بردن توان کنترل و مراقبت در کودکان 7-14 ساله

مقدمه : هرانسانی از بدو تولد سرشار از فطرتی الهی است که به واسطه آن و متناسب با ظرفیت وجودی اش می تواند خوب یا بد را تشخیص دهد.

باید پذیرفت که در تربیت انسان از کودکی مهم ترین کار،  تخریب و نابود نکردن فطرت و نهاد خداجوی اوست.

لذا متولیان امور کودکان قبل از بلوغ، چه در نقش پدر و مادر و چه در نقش هایی چون معلمی، لازم است به اصلاح نفس خویش و بهبود اخلاق خود بیش از تربیت کودکان اهتمام داشته باشند تا از سر بد اخلاقی ها و ندانم کاری هایشان به فطرت پاک کودکان گزندی وارد نشود.

با توجه به ویژگی طبیعی « عجله» در انسان او تلاش می کند تا تربیت و اصلاح دیگران را بر تربیت و اصلاح خود مقدم دارد و عدم مدیریت عجله در انسان سبب بروز مشکلاتی در سیر طبیعی تعلیم و تربیت می گردد.

مطالبی که عنوان می شود راهکارهای تقوا در هفت سال دوم زندگی است که به صورت کاملا عینی و کاربردی، مربیان و متولیان تربیتی را در این زمینه یاری می دهد.

مرحله دوم زندگی انسان از پنج، شش یا هفت سالگی آغاز می شود و سن آمادگی برای بلوغ است و مرحله ای است که قوه اختیار کودک به تدریج فعال می شود تا بتواند آگاهانه در زندگی خود تصمیم بگیرد و با اهداف مشخص و افق های بلند برنامه ریزی کند. لذا این دوره، دوره فعال سازی تصمیم گیری و برنامه ریزی در زندگی است ولازم است مقدمات و لوازم آن مهیا شود.

در روایات این دوره به نام دوره عبودیت معرفی شده و به نظر می رسد که با شکوه ترین دوره زندگی انسان باشد که در آن می تواند باید ها و نباید ها را به صورت کاملا رضایتمندانه بپذیرد.

یکی از لازم ترین اموری که می بایست در تشخیص بایدها و نبایدها و عمل به آنها و نیز در تصمیم گیری و برنامه ریزی مورد توجه قرار گیرد، تقویت انواع تفکر است.

محورهای فوق را می توان تحت عنوان خیرگزینی بررسی کرد، که برخی از آنچه در خیرگزینی مورد توجه قرار می گیرد عبارت است از :

1-شناخت خوبی ها و بدی ها

2-ترجیح دادن «بهتر» نسبت به خوب و «بد» نسبت به بدتر

3-دستیابی به توانایی در اخذ تصمیمات زندگی بر مبنای ترجیح حکم خدا

4-تقویت اراده در اجرای خیر تشخیص داده شده و تحقق آن

برای طی مراحل خیرگزینی لازم است موارد زیر محقق شود:

*تفکر فرد فعال شود.

*قدرت تصمیم گیری در فرد تقویت شود.

* قدرت برنامه ریزی در فرد تقویت شود.

* عزم به انجام حکم الهی در فرد احیا شود.

* موانع عمل به خیر شناسی برطرف گردد.

بدین ترتیب توان تفکر و تعقل درکودک فعال شده و از تقلیدهای کورکورانه و ناهشیارانه پرهیز می کند و با تشخیص و گزینش خیر، به کنترل درونی یا تقوا دست می یابد و می تواند از بحران های مختلف درونی و محیطی رهایی یابد. به همین دلیل شکر نعمت اختیار، در تقوا و خویشتن داری است.

و با فعال نبودن تفکر و تعقل و یا اختلال در آن، فرد به کنترل درونی خود نرسیده و دچار انواع طغیان میشود.  

ادامه دارد....