تبعیت ما از امامانی که «ساسة العباد» بودند، چگونه باید باشد؟

«ثالثاً: مشارکت مردمی را در مسائل سیاسی مانند انتخابات، مقابله با فتنه­ های داخلی، حضور در صحنه های ملّی و استکبارستیزی به اوج رسانید و در موضوعات اجتماعی مانند کمک رسانی­ ها و فعّالیّت های نیکوکاری که از پیش از انقلاب آغاز شده بود، افزایش چشمگیر داد. پس از انقلاب، مردم در مسابقه ­ی خدمت رسانی در حوادث طبیعی و کمبودهای اجتماعی مشتاقانه شرکت می ­کنند».

سومین موردی که رهبر انقلاب اشاره کردند: به اوج رسانیدن مشارکت مردمی و مسابقه خدمت‌رسانی است. کلاً خدمت به انسان‌ها، حتی خدمت به یک گیاه یا حیوان، هم برای انسان نجات‌بخش است و هم ثواب زیادی دارد. آنقدر مهم است که حضرت فرمود: اگر کسی به یک درخت آب بدهد، مثل این است كه به مومنی آب داده است. چون درخت موجود باشعور و زنده است. شخصیت دارد و قابل احترام است. البته تمام عالم ظهورات خداوند است. همه چیز محترم­ است و شخصیت دارد. حالا اگر شما به حرمت الهی، به هر چیزی اعم از لباس، کفش و... احترام بگذارید، خداوند ثوابش را می ­دهد.

«خدمت‌رسانی» به مردم، ذاتاً کار بزرگ و باعظمتی است. به­ خصوص آنجایی که احتیاج، فقر و مسکنت بیشتر باشد، درجه و ثواب فوق‌العاده بالایی دارد. مثلاً ثواب یک شب کنار بیمار ماندن را هیچ کس جز خدا نمی‌تواند حساب کند. یا یک نفر را از سختی، تنگی، تنهایی و غصه، نجات دادن ارزش والایی دارد.

فرهنگ طبیعت‌گرایی، فرهنگ تشخّص است. هر کس با خودش کار دارد. مشکل دیگری ربطی به کسی ندارد. آنها می گویند هر کس خودش باید مشکلش را حل کند. این فرهنگ غرب است. اینطور نیست که اگر کسی مشکلی داشته باشد، همه تلاش کنند تا مشکل او را حل کنند. هر چند در بینشان آدم های خیّر، مهربان و خوب هم پیدا می شود؛ اما اینکه مردم یک کشور نوعاً اینگونه باشند، به راحتی در کره زمین پیدا نمی‌کنید که به همدیگر خدمت کنند. آن هم نه خدمتی که فقط به مردم خودشان داشته باشند؛ بلکه غمخوار همۀ مردم جهان باشند.

فرهنگ نه غزه نه لبنان، مال مردم مسلمان ایران نیست

وقتی که امام (رحمت الله علیه) فرمود: «ما غم همه مظلومان عالم را می‌خوریم»، باید بدانیم که فرهنگ «نه غزه نه لبنان»، یک فرهنگ غیرانسانی، خشن و حیوانی است. در آن رحمانیت نیست، مهربانی ندارد. اصلاً در فرهنگ اسلامی مان «افغانستان به من چه، یمن به من چه، لبنان به من چه، غزه به من چه» نداریم.

فرهنگ رحمانیت غیر از فرهنگ رحیمیت است. در فرهنگ رحمانیت باید شبیه خدا شد. برای شبیه خدا شدن هم باید همه مظلومین جهان را دوستشان داشته باشیم و هر کاری می‌توانیم برای هدایتشان انجام بدهیم. ایران تنها کشوری است که به تمام مردم دنیا در حوزه های مختلف معنوی، معرفتی، علمی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و نظامی خدمت رسانی دارد.

پیامبر خدا صلی الله علیه و آله وقتی وارد مکه می‌شود، یکی از سربازان پیغمبر داد می‌زند، امروز، روز انتقام است، اما پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: نه؛ امروز، روز رحمت است. ابوسفیان که این همه به لشکر پیغمبر و به اسلام جنایت کرده بود، پیامبر صلی الله علیه و آله فرمود: هر کس خانه ابوسفیان برود، در امنیت است. این فرهنگ رحمانیت است.

رحیمیت هم ویژه است. وقتی شما به انسانی که دین ندارد، خدمت کنی آن همه درجه و ثواب دارد؛ چه برسد به یک مؤمن خدمت کنی، یک ضریب بی‌نهایت آخرتی جلویش می‌آید که ته‌اش را هم هیچ کس جز خدا نمی‌داند. بنابراین، وقتی که مقام معظم رهبری در بیانیه گام دوم «به اوج رساندن مشارکت مردمی و مسابقه خدمت‌رسانی» را تذکر می دهد، مسئله کمی نیست که یک ملت تمامشان درگیر خدمت به خودشان و مردم جهان بشوند.

ده ها میلیون انسان های مظلوم، فقیر، مستضعف و گرفتار از سراسر دنیا از خدمات این ملت در حوزه های مختلف «جمادی، گیاهی، حیوانی، علمی و فوق عقلی» استفاده می‌کنند. اینجا را کشور و پناهگاه خودشان می‌دانند. ایران به تمام مردم دنیا خدمت رسانی اعم از خدمت‌های معنوی، معرفتی، علمی، اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و نظامی دارد.

شما ببینید، ما اوائل انقلاب چند نفر شیعه داشتیم! به برکت انقلاب اسلامی، رهبران آنها آمدند و درس خواندند، مثل شیخ زکزاکی که توسط ایشان 20 میلیون شیعه تربیت شد. آن هم به برکت همین حوزه علمیه قم بود.

بعد از انقلاب اسلامی که قرار است مسیر تاریخ عوض شود، هر خدمتی در این انقلاب به مردم می‌شود، به جریان تغییر مسیر تاریخ و پیچ تاریخی کمک می‌کند.

خدمت به مردم جهان در راستای ظهور است

خدمت رسانی به مردم جهان را امام امت (ره) اینطور بیان  فرمود: «ما باید به مردم خدمت کنیم؛ اما خدمت در انتظار کنیم».

پس خدمت در این آب و خاک، خدمت از این طریق و از این کانال، خدمتی است که به جریان تاریخی ظهور آقا امام زمان (علیه السّلام) کمک می‌کند و این نهضت خدمت‌رسانی، یکی از برکات عظیم انقلاب اسلامی است که مردم در آن مشارکت می‌کنند. پس شما هر چقدر نیت خیر و خدمت‌رسانی قوی­تر و بیشتری داشته باشید، شخصیت شما بزرگتر است و به خدا شبیه‌تر می­ شوید. بنابراین، اگر می‌خواهیم در جایی خدمت کنیم، باید درست بفهمیم که معنای این خدمت چیست.

اگر به یک مریضی یا به زلزله‌زده‌گان کمک می­ کنیم، ساده به داستان نگاه نکنیم. ما با کمک به زلزله‌زده‌ها، سیل‌زده‌ها یا به مردم افغانستان، یمن یا هر جای دیگر در راه تمدن نوین اسلامی قدم برمی داریم. یک تمدن با این کمک ها پایه‌ریزی می‌شود. این کمک ها، فقط یک کمک اقتصادی نیست؛ یک کمک جمادی نیست، یک کمک علمی و پشتیبانی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، معنوی نیست؛ بلکه شما هر نوع کمکی و نورانیتی دارید، به آن دو هدف اصلی انقلاب که در بیانیه گام دوم آمده، یعنی «تمدن‌سازی» و «زمینه‌سازی ظهور» نزدیک می شوید.

اربعین، نماد کوچکی از حکومت جهانی مهدوی است

اربعین نماد این تمدن بزرگ اسلامی است. اربعین یک ماکتی از حکومت جهانی امام زمان (علیه السلام) است که همه ملت‌ها، امت‌ها، نژادها، زبان‌ها، دین‌ها می‌آیند و حول محور یک امام معصوم جمع می‌شوند و همه عاشق هم هستند.

شرکت در اربعین کمک کردن به جریان اربعین است. کمک کردن به آن دو هدف اصلی همه انبیاء و ائمه است. کمک به تمدن نوین اسلامی و مقدمه‌سازی ظهور است.

هر کس دلداده اربعین است و در این حماسه شرکت می کند، خدا ثوابش را به او می‌دهد و هیچ کس جز خدا هم نمی‌تواند ثواب آن را محاسبه کند. پس کمک مالی کنید، کمکهای زبانی کنید، برایش وقت بگذارید، پشت جبهه هم می‌شود خیلی کار کرد.

پشتوانه و مشارکت مردمی، کشور را در برابر حوادث و تهدیدات دشمن بیمه می ­کند

اینکهرهبری فرمودند:«مقابله با فتنه‌های داخلی»، یعنی سیستم ایمنی‌ مردم به گونه ایست که از خودشان دفاع می‌کنند. حتی خواصی که انحراف پیدا کردند، مردم آنها را دفع می‌کنند. مثل بدن سالم که مولکول‌های آلوده، گلبول ها و سلول های آلوده را از بدن دفع می‌کند. کشور هم همین­طور است.

شما دیدید چه شخصیت های باعظمتی در این کشور بودند و مردم اینها را از مسیرشان بیرون کردند. هنوز هم هستند. هنوز هم بزرگترین مشکل این کشور، منافقینی هستند که در لباس‌های مقدس و موجه فعالیت می‌کنند.

حضور در صحنه‌هایی ملی مثل راهپیمایی ها و شرکت در نماز جمعه، همه نشانگر بینش سیاسی مردم و مشارکت مردم است.

چه کسی می‌تواند انکار کند که اگر مشارکت مردمی نبود، ما با ارتش و سپاه نمی‌توانستیم این کشور را در دوران جنگ حفظ کنیم. اگر مدافعین حرم نبودند، به قول حضرت آقا در همدان و کرمانشاه باید الان با داعشی‌ها می‌جنگیدیم. این باید حفظ بشود و این چیزی است که در اوج خودش است.

دقت کنید؛ هر جا رشد و نورانیتی وجود دارد، یک سقوط و جهنم نیز وجود دارد. پیغمبر نور است، اما در کنارش خیلی ها جهنمی شدند. قرآن نور است؛ اما خیلی ها با همین قرآن منحرف شدند: «یُضِلُّ بِهِ كَثیراً وَ یَهْدی بِهِ كَثیرا وَ ما یُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفاسِقینَ[1]‏= خدا بسیاری را بدان گمراه و بسیاری را بدان هدایت می کند، ولی جز فاسقان را به وسیله آن گمراه نمی­ کند». آدمی که فاسق باشد، کنار یک عالم یا روحانی فاسق‌تر می‌شود. شاگردی که فاسق باشد، پای درس یک عالم یا عارف، فاسق‌تر، پوست‌کلفت‌تر و بیخیال‌تر می‌شود. چون بنایش رشد نیست. اصلاً مسیرش فسق دارد. اصلاً خیال رشد و شدن ندارد. ده سال مباحث را می‌شنود، هنوز با زنش بداخلاق است. هنوز وسواس فکری دارد. هنوز وسواس نجسی و پاکی دارد. نتوانسته یک رابطه عاشقانه در خانه برقرار کند. زنش از او می‌ترسد. این چه کلاس رفتنی است.

اصلاً سیستم خلقت را خدا با نار و نور درست کرده است. خود قرآن ذاتش اینطوری است. پیغمبر ذاتش اینطوری است، خدا هم خودش همین­گونه است. با خدا خیلی ها اوج می‌گیرند و خیلی ها سقوط می‌کنند. نوع برخورد مهم است. بنابراین، ما در این کشور که این همه اوج داریم، مثل شهدا. به وزان اینهایی که اوج می‌گیرند، یک عده هم ریزش می‌کنند.

قا/216

جامعه کبیره/بیانیه مقام معظم رهبری/مشارکت مردمی
[1] . سوره بقره/ آیه 26.