بهشت حقیقی انسان چیست؟

به گزارش منتظران منجی «عج»، در جلسه 33 «مهارتهای زندگی » ، مورخ 86/6/31 استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که شرح آن در زیر می آید:   

در بخش گذشته آموختیم که؛

خداوندی که موجودات را خلق کرده و برای آنها قدر و اندازه تعیین نموده است ، آنها را در قرآن به ۵ دسته تقسیم کرده است که در بخش های گذشته در مورد آن بطور مفصل توضیح دادیم .

از نگاه خداوند تبارک و تعالی انسانها ی واقعی کسانی هستند که "آثار انسانی" از خود بروز دهند .

کسانی که نه تنها در بروز کمالات انسانی ناتوانند، بلکه کمالات خوب حیوانی را هم از خود بروز نمی دهند؛ به اعتقاد قرآن، از حیوان هم پست ترند .

رسول اکرم (ص ) در این باره می فرمایند ：

رب مرکوب خیر من راکبه،،  لانه اکبر ذکر منه

چه بسیار مر کب هایی هستند که از صاحبانشان بهترند .

طبق این روایت میتوان گفت که گاها، حیوانات از صاحبانشان، بیشتر خدا را یاد می‌کنند،، زیرا صاحبانی غافل از یاد خدا دارند .

خداوند در قرآن کریم متذکر می شود که؛

 همه موجودات تسبیح و صلاه دارند (کل قد علم صلاته و تسبیحه)...  لذا انسانی که ایمان نداشته و اهل عبادت و معنویت نباشد، از حیوان هم پست تر است .

پس باید دقت داشت که اگر انسان کمالات انسانی را نشناسد،  ممکن است تا پایان عمر، نفس خودش و  خانواده اش را با کمالات حیوانی تربیت کند!!  دراینصورت، او درحقیقت یک حیوان خوب تربیت نموده است که همه وظایفش را به خوبی انجام  می دهد .

از نظر قرآن؛ "انسانی خوب" است که توانایی این را داشته باشد که هم در دنیا آرامش و شادی اش را حفظ کند، وهم زمانی که مرگش فرا رسید خود را برای شرایط زیستی بهشت و ابدیت آماده کرده باشد.

در حقیقت اگر بنده، ایمان حقیقی به خداوند داشته باشد، و همه اعمالش را با عشق به خداوند تبارک و تعالی انجام دهد، می تواند یک "انسان واقعی" باشد .

پس می توان این طور نتیجه گرفت که؛؛؛

اگر انسان تعریف ها و مقیاس هایی را که قرآن و اهل بیت به او داده اند را به خوبی نیاموخته باشد، از نظر ریاضی در جایگاه حیوانات قرارگرفته، و تنها کمالات حیوانی را به طور کامل و درست از خود بروز می دهد....بعنوان مثال فقط مادر یا خوب و مهربانی از نظر تامینهای عاطفی و اقتصادی است،، اما توان عاشق کردن فرزندش را ندارد،، یا به همنوعانش، خوب خدمت می‌دهد،، اما قادر نیست،، به عشق الله،، وارد تعامل با انسان های دیگر گردد.

خداوند قیمت و ارزش بندگان خود را جایگاهی فراتر از بهشت می داند !!!

از نظر خداوند  غایت و  نهایت انسان، کسب کمالات خداوند و تشبه آنان به پروردگار است.

امام موسی کاظم (ع) می فرمایند ： بهشت، تنها  پاداش بدن انسانهاست!

پاداش نفس انسان، و آن چیزی که به او آرامش و شادی هدیه می کند؛  فقط و فقط لقاء خداوند تبارک و تعالی است ؛ جایگاهی که انسان در کنار محبوب و معشوق حقیقی اش، برای همیشه جاودانه زندگی خواهد کرد و این است بهشت حقیقی انسان .

کمالات جمادی ، گیاهی و حیوانی مانند سراب هستند؛ انسان به گمان اینکه قدم در راه خوشبختی و آرامش می گذارد ، به سوی این کمالات سوق پیدا می کند ،، و درست زمانی که به آنها دست پیدا کرد ، می بیند که دائما احساس نارضایتی و تهی بودن دارد ؛

 زیرا؛؛  تنها چیزی که روح بی نهایت طلب او را ارضاء می کند ، وجود نازنین خود  خداوند تبارک و تعالی است...

مطالب بیشتر:

پای درس استاد

مجموعه سخنرانی های استاد محمد شجاعی

مجموعه کتابهای استاد محمد شجاعی