بهترین دعاها در شب قدر

1. «یقین مباشر» و «ایمان شک زدا» را از خدا بخواهیم

«وَ اَن تَهَبَ لی یَقیناً تُباشِرُ بِهِ قَلبی؛ و این‌که هدیه کنی به من، یقینی که بوسیله آن، با قلبم مباشرت کنم».  «قلب» یعنی چسبیده به قلب و دلم. یقینی دلچسب که بچسبد به این دلم و دیگر کنده نشود. یقین یعنی باور بسیار بزرگ؛ خدایا! چنین یقینی به من بده. از آن جا که نقطه مقابل یقین، شک و تردید است، درخواست بعدی در مورد شک است: «وَ ایماناً یُذهِبُ الشَکَ عَنّی؛ خدایا! به من ایمانی هدیه کن که تمام تردیدهای مرا از بین ببرد».

1. رستگاری و سعادتمندی

«اَسئَلُکَ اَن تَجعَلَ اِسمی فی هذِهِ اللَیلَۀِ فِی السُعَداء؛ اسمم را امشب در میان افراد خوشبخت و سعادتمند قرار بدهی». در دعای دیگر داریم که اسم من را از بین اشقیا پاک کن و در بین سعدا بنویس. «وَ روحی مَعَ الشُهَداء؛ و روح من را با شهدا قرار بده». شهدایی که در اوج هستند. کجا هستند شهدا؟ «عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»، یعنی می‌خواهم روحم در بهشت خودت باشد. در بهشت لقاء باشد. این «روحی مع الشهداء» سبک زندگی است. یعنی سبک زندگی را برای شما بیان می کند. شما در نماز همیشه به خدا می‌گویید: «اهْدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِیمَ»؛ این صراط مستقیم اوج یک انسان است؛ ولی شخصیت‌هایش مشخص هستند: انبیاء، صدیقین، شهدا و صالحین.

1. مغفرت بخواهیم، نه فقط عفو

«وَ اِسائَتی مَغفوره؛خدایا از همه کارهای بد من، بی­ادبی های من، گناهان من، امشب در گذر.
اما چطوری بگذر؟ «مَعَ عَفوِ»، نمی‌خواهم باشد. عفو نمی‌خواهم بکنی بلکه مغفوره می‌خواهم باشد.

عفو با مغفرت تفاوتی دارد، یعنی عفو نمی خواهم. از بالاتر از عفو می خواهم. یعنی خدایا هر کار زشتی کردم؛ هر گناهی کردم، تو با من یک‌طوری رفتار کن که انگار من اصلاً چنین کاری انجام ندادم.
خدایا! با من قهر نکن؛ رؤیت را از من برنگردان؛ با من آشتی باش؛ مهربان باش؛ لبخندت متوجه من باشد.

1. سعادت دنیوی و اخروی

«وَ آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الْآخِرَةِ حَسَنَةً؛ در دنیا حسنه بده؛ یعنی زندگی خوب؛ در دنیا یک زندگی امام زمانی خوب؛ آخرتش هم همین‌طور. «وَ قِنا عَذابَ النّارِ الحَریق؛ خدایا ما را از آتش سوزان جهنم نجات بده» «وَ ارزُقنی فیها ذِکرَک؛ خدایا یاد خودت را امشب به من روزی کن. «وَ شُکرَک وَ الرَغبَۀَ اِلَیک؛ خدایا شکر خودت را با میل و رغبت نسبت به خودت به من روزی کن».

1. توبه و تغییر سبک زندگی

«وَ الاِنابَه؛ کمک کن بتوانم سبک زندگی‌ام را امشب تغییر بدهم». «انابه»، یعنی برگردم امشب، یعنی بیایم. خیلی چیزهایی که به من وصل است، نمی‌گذارد به چادر حضرت بروم. بتوانم کنده بشوم و چادر حضرت بروم با حضرت و خانواده آسمانیم زندگی کنم. هر چیزی که نمی‌گذارد من با خانواده آسمانی باشم، خدایا امشب یک قیچی به دستم بده تا همه را ببرم.  برای این کار به توبه احتیاج داریم: «وَ التَوبَه»، حالا باید جبران بکنم. امشب یک توبه نصیب من بکن که بگویم از بدون ­حضرت زهرا(سلام الله علیها) زندگی کردن، بی­ مادر زندگی کردن، توبه می کنم. من از این که بی ­امام زمان(علیه السلام) زندگی کنم توبه می‌کنم. من از این‌که از خانواده آسمانی‌ام دور باشم، توبه می‌کنم. خدایا! من از این‌که سبک زندگی غلطی را انتخاب کنم، امشب توبه می‌کنم. ما در این شب‌ها امشب به این چیزها نیاز داریم؛ توبه، توبه.

خدایا، ما می خواهیم با تو آشتی کنیم. ما می خواهیم به اوج برسیم. ما می خواهیم با پیامبر و آلش محشور شویم.

1. خدایا! توفیقی راکه به محمد و آلش دادی به من هم بده

«وَ التَوفیق»، حالا دیگر اوج درخواست است. ببین چقدر قشنگ می‌شود. به خداوند عرضه می‌کنیم: خدایا! امشب به من توفیقی بده برای موفقیت در عمل به آن‌چه که پیغمبر و آلش را موفق کردی. «وَ التُوفیقَ لِما وَفَّقتَ»، این دعا را در شب عید هم داریم. یادتان نرود شب عید از دستتان نرود. روز عید و نماز عید هم حواستان باشد چون می خواهید میوه ­چینی کنید. «وَ التَوفیقَ لِما وَفَّقتَ لَهُ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّد». ببینید حضرت حجت برای چه چیزهایی امشب نقشه می‌ریزد، روزهای دیگر هم نقشه می‌ریزد، شما هم بروید در نقشه حضرت شرکت کنید. ببینید امام زمان (علیه‌السلام) برای چه چیزهایی غصه می‌خورد، شما هم برای همان چیزها غصه بخورید، در این صورت بالاترین تقدیرات نصیب‌تان می‌شود. این خیلی زیرک است.

1. قناعت به داشته‌ها و ترک هوس‌های بیرون از خیمه امام زمان (علیه‌السلام)

خدایا! مرا به آنچه که نصیبم کردی، راضی کن تا به هوس چیزهای برتر و بیشتر به تنوع­طلبی نیفتم. قانع باشم تا بتوانم در چادر حضرت بمانم. علت تمام بدبختی‌هایی که ما در چادر حضرت نمی‌مانیم، این است که هوس‌های بیرون از چادر و خانه حضرت داریم. هوس‌های بیرون از خانواده آسمانی‌مان را داریم. دائماً به خانواده آسمانی‌مان می‌گوییم ای حضرت زهرا (سلام‌الله علیها) فعلاً نمی‌توانم با شما باشم. مادر شما فعلاً باشید. من بروم کار دارم. به امام زمان(علیه السلام)، 1180 سال است گفتیم آقا ما وقت نداریم بیاییم شما را از آوارگی و طردشدگی و تنهایی نجات بدهیم. H

برگرفته از سلسله مباحث مراقبات ماه مبارک رمضان