بلوغ زودرس کودکان

دختران هفت ساله با نشانه های بلوغ: چگونه مواد شیمیایی می توانند سلامت کودکان را به مخاطره بیاندازند

میشله چن

چکیده:

هر چه می گذرد، جنبه های بیشتری از اثرات زیانبار قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و زندگی صنعتی به خصوص در جهان غرب آشکار می شود. اگر چه از همان سال های آغازین شتاب گرفتن زندگی صنعتی، کسانی نسبت به مضرات دراز مدت این شیوه زندگی هشدار دادند، اما ذات منفعت طلبانه شرکت های تولید کننده فرآورده های شیمیایی و نیز راحت طلبی مصرف کنندگان موجب نادیده گرفتن این هشدارها گردید. تا جایی که در بسیاری از موارد شاهدیم، بروز این اثرات مستلزم گذشت چند نسل بوده و اکنون شاید برای یافتن راه حل های اساسی دیر شده باشد. یکی دیگر از کارکردهای مقالاتی از این دست، مباحث شرعی مرتبط با سن بلوغ در دختران و پاسخ به استدلال منتقدان تفاوت های نژادی و زیستی در رسیدن دختران به سن بلوغ است.

وقتی سینه های دخترک خردسالی یک سال پس از دست دادن دندان های شیری اش شروع به رشد می کند، احتمالا والدین هم بیشتر از خود آن کودک متوجه دلیل این اتفاق نمی شوند. زمانی که این اتفاق برای بسیاری از دخترانی که در برخی مناطق زندگی می کنند رخ می دهد و این در سایر مناطق به آن شدت مشاهده نمی شود، دانشمندان می کوشند برای این مشکل پاسخی بیابند.

بدن زنان همیشه حامل های زیستی را از نسلی به نسل دیگر انتقال می دهد و اثر ات سوء صنعتی و زیست محیطی را با خود منتقل می کند. یکی از شگفت انگیزترین اثرات تغییرات زیست محیطی، بلوغ پیش رس کودکان است که به شکل شروع عادت ماهانه غیر معمول، رشد پیش هنگام موهای بدن یا بزرگ شدن سینه ها در دخترانی که تازه وارد مدرسه وارد شده اند، خود را نشان می دهند. این عوارض می تواند به محل زندگی خانواده ها، فرآورده هایی که آنها مصرف می کنند و سطح سلامتی و سعادتمندی آنها در زندگی آتی شان مربوط باشد.

مطالعات انجام شده حاکی است، قرار گرفتن در معرض طبقه خاصی از مواد شیمیایی که به آنها مختل کنندگان غدد داخلی گفته می شود، می تواند در روند طبیعی بلوغ اختلال ایجاد کند. این مواد در محصولاتی که در زندگی روزمره استفاده می شوند، مثل بطری های آب معدنی، غذاهای بسته بندی شده و لوازم آرایشی وجود دارد.

 مواد شیمیایی که هیچ کس را گریزی از آنها نیست

مختل کنندکان غدد داخلی، ساختار شیمیایی بدنمان را با تغییر کارکرد هورمون ها عوض می کنند، هورمون هایی که به بدنمان دیکته می کنند، چگونه رشد یا رفتار کند. اگرچه پرسش های بسیاری درارتباط با تهدیدات بالقوه ای که این مواد شیمیایی متوجه سلامتی ما می کنند مطرح شده است، اما مطالعات بسیاری که در سال های اخیر روی انسان ها و حیوانات انجام شده، نشان دهنده تاثیرات قابل توجه و غالباً منفی بر روی سلامت، تکامل باروری و در طول زمان، خطر ابتلا به سرطان و سایر امراض است. مثلا یک مختل کننده غدد داخلی می تواند استروژن طبیعی یک زن باردار را «تقلید کند» و روند تکامل جنین را تغییر دهد. یا یک شامپو می تواند او را در معرض یک ماده شیمیایی خاص قرار دهد که در رفتار پرخاش گرانه زنان جوان نقش دارد.

بازنگری به عمل آمده توسط «بنیاد سرطان سینه» درباره پژوهش های زیست محیطی و مطالعات در این زمینه، چرخش هشدار دهنده ای را در کارکرد هورمونی و رشد کودکان شناسایی کرده اند؛ از جمله اختلالاتی در بلوغ و افزایش خطر بروز سرطان در برخی موارد، که به مواد شیمیایی موجود در لوازم آرایشی، مواد ساختمانی، شوینده ها، دود خروجی اتومبیل ها و حتی بسته های مواد غذایی مکمل اطفال مرتبط هستند.

در جهان امروزی، هیچ جامعه ای نمی تواند از تأثیرات مختل کننده های غدد داخلی اجتناب کند؛ در جهانی که مواد سمی از طریق غذا خوردن، کارکردن و بازی کردن مرتباً بر ما تاثیر می گذارند. پژوهش های تازه نشان می دهند، «میزان تحمل بدن» در مقابل مواد شیمیایی صنعتی، متاثر از نژاد، طبقه و جنس است. نه تنها تماس با مختل کننده های غدد داخلی در میان زنان و دختران آمریکایی فراگیر می شود، بلکه پیامدهای این تاثیرپذیری با نژاد و شرایط اجتماعی ـ اقتصادی مرتبط است که ما تازه شروع به درک آنها کرده ایم.

سال گذشته گروهی از پژوهشگران، یافته های مطالعه ای را انتشار دادند که روی بیش از یکهزار و دویست دختر شش تا نه ساله انجام شده بود. این یافته ها نشان می دادند، دختران سیاه پوست و لاتین تبار، به نسبت هم سن و سالان سفیدپوستشان، نشانه هایی از بلوغ را در سنین پایین تر نشان می دهند و رشد سینه های برخی از آنها در سن هفت سالگی شروع شده است. در یک بررسی در رابطه با تأثیر مواد شیمیایی بر بدن، محققان دریافتند، مواد هورمونی فعال، در روند تکاملی بلوغ نقش اندکی دارند.

این یافته ها تایید کننده مطالعات پیشینی هستند که به ارتباط بلوغ با نژاد و مواد شیمیایی موجود در بدن کودکان اشاره کرده بودند. اگرچه دانشمندان تاکید دارند چنین یافته هایی جامعیت ندارند، اما افزایش شواهد ارتباط این پدیده با مواد شیمیایی، می تواند نشان دهنده یک بعد پنهان بی عدالتی زیست محیطی در جوامع رنگین پوست باشد..

دختران خردسال بالغ

بر اساس گزارش سال 2007 صندوق سرطان سینه، سن بلوغ در دختران آمریکایی عموما کاهش یافته است، اما این الگوها بر اساس نژاد با هم فرق دارند. این گزارش می گوید، سن اولین عادت ماهانه برای دختران سیاه پوست، همواره اندکی پایین تراز دختران سفید پوست بوده و در طول قرن بیستم، سن قاعدگی در دختران سیاه پوست آمریکایی، سریع تر از دختران سفید پوست آمریکایی پایین آمده است. در طول چهل سال گذشته، این روند برای دختران مکزیکی ـ آمریکایی نیز روند نزولی مشابهی داشته است. سایر مطالعات روی دختران اروپایی، نشان دهنده گرایش های مشابه نبوده اند.

بلوغ پیش رس، فعالان بهداشت و جامعه را نگران می کند، چرا که این پدیده با بروز خطرات در تمام جنبه های زندگی یک دختر ارتباط پیدا می کند. از نظر روانی، بلوغ پیش رس می تواند باعث سردرگمی، افسردگی، پیشنهاد های جنسی ناخواسته و شروع روابط جنسی قبل از سنی شود که بیشتر هم سن و سال هایشان مبادرت به آن می کنند.از نظر پزشکی، بلوغ پیش رس با خطرات بهداشتی متعددی از جمله چاقی و سرطان همراه است؛ مشکلاتی که بیشتر بر زنان سیاه پوست اثر می گذارد.

مطالعه ای که سال پیش منتشر شد و روی دختران نیویورک، سی سیناتی و کارولینای شمالی تمرکز داشت، نشان می داد که موارد بیشتری به نسبت آنچه که در مطالعات پیشین مشاهده شده، وجود دارد. این گزارش اعلام می کند: در سن هفت سالگی، در مقایسه با فقط یک نفر در هر ده دختر سفیدپوست، حدود  یک نفر از هر چهار دختر سیاه پوست و نزدیک به یک نفر از هر هفت دختر لاتین تبار، علائم رشد سینه مشاهده شده است. یک سال بعد یعنی در هشت سالگی، نرخ رشد سینه در دختران سیاه پوست و لاتین تبار به ترتیب، چهل و سه و سی و یک درصد بوده، اما فقط در هجده درصد دختران سفید پوست این وضعیت مشاهده شده است. در مجموعه یافته های کلیدی دیگر این گروه تحقیقاتی که از سوی نویسنده پیشگام دکتر مری والف در «چشم اندازهای بهداشت زیست محیطی» انتشار یافت، آمده است، چند رابطه کوچک اما قابل توجه بین برخی مختل کننده های غدد داخلی، به خصوص فتالیت ها، فنول ها و فیتوستروژن ها و بلوغ غیر معمول یافت شده است.

یک پژوهش دیگر به اثرات مختل کننده های غدد داخلی در سراسر چرخه زندگی یک زن یا کودک اشاره می کند. در مطالعه ای که مرکز آن در نیویورک بوده و در «مرکز بهداشت زیست محیطی کودکان» دانشگاه کلمبیا انجام شد، زنان باردار دومینیکنی و آفریقایی ـ آمریکایی در طول چندین هفته بارداری زیر نظر گرفته شدند. بر اساس یافته های این مطالعه، در هشتاد و پنج تا صد درصد نمونه های مو و ادرار آنها فتالیت ها یافت شد.

ساندرا استاینگرابر نویسنده گزارش بنیاد سرطان سینه و کتابی درباره مواد سمی و بهداشت زیست محیطی که به زودی به چاپ خواهد رسید، در مجله «آن د ایشو» گفته است، تحقیقات او در مورد الگوهای بلوغ، او را به این نتیجه گیری رسانده است که بهتر است بلوغ پیش رس را نوعی اختلال اکولوژیک بدانیم. بر این اساس، عوامل تاثیرگذار بسیاری در این اختلال وجود دارند نه فقط یک عامل.

شیمی رنگی

دو نوع مختل کننده غدد داخلی، یعنی فتالیت ها و فنول ها در سال های اخیر توجه جامعه را به خود جلب کرده اند، چرا که وجود آنها در محیط زیست بسیار شایع است و از سوی دولت، مقررات اکیدی درباره مصرف آنها وضع شده است.

در مطالعاتی که روی بلوغ زودرس پیش رس حیوانات انجام شده، «بیس فنول ای» که در آسترهای قوطی های فلزی و محصولات پلاستیکی یافت می شوند، با ناهنجاری های رفتاری و تغییر کارکرد ایمنی آنها مرتبط دانسته شده است. بر اساس یلفته های یک مطالعه دیگر، در نمونه ادرار سیاه پوستان و نیز کسانی که درآمد پایین تری دارند، به نسبت سفید پوستان، مقدار بیس فنول بیشتری یافت می شود.

فتالیت ها نوعا در پلاستیک های سبک از جمله بسیاری از محصولات مخصوص کودکان یافت می شود. مطالعات انجام شده، مصرف مواد شیمیایی را با تکامل جنسی غیر عادی و نیز سرطان در حیوانات مرتبط دانسته اند. اطلاعات «اداره حفاظت از محیط زیست » حاکی از آن است، سیاه پوستان بیشتر در معرض مونو اتیل فتالیت که بیشتر در بوگیرهای بدن یافت می شود، قرار می گیرند. در تجزیه و تحلیل سال 2003 اطلاعات دولت توسط «اتحادیه عدالت و بهداشت زیست محیطی» که ائتلافی از گروه های عدالت زیست محیطی است، این نتیجه به دست آمد: جمعیت سیاه پوست بیشتر از سایرین در معرض فتالیت ها قرار دارند، هر چند معلوم شده، زیرگروه های مشخصی در درون جمعیت سفید پوست نیز به شدت در معرض این مواد قرار دارند.

هر بار مطالعات مربوط به تاثیر مواد شیمیایی مختل کننده هورمون ها که در بدن انسان انباشته می شوند مطرح می شود، مسئله رنگ نیز پیش کشیده می شود. اما در این باره که نژاد چه اندازه بر روی این موضوع تاثیر دارد، اطلاع زیادی در دست نیست. آیا این کار به معنای جدا سازی محلات سیاه پوست نشین و سفید پوست نشین یا جداسازی فرآورده های مخصوص مو برای سیاه پوستان است؟ آیا این کار فاش کننده خباثت کارخانه هایی است که این محصولات سمی را تولید می کنند؟

دکتر فرانک بیرو از «واحد پزشکی نوجوانان مرکز پزشکی بیمارستان کودکان سین سیناتی» که پژوهشگر پیشگام مطالعه سال 2010 درباره مسئله نژاد در بلوغ پیش رس است، خاطرنشان می کند، شاید طبقه بندی های نژادی را بتوان یک جایگزین برای عوامل پیچیده و همپوشان دانست. مثلا چاقی یا وضعیت اجتماعی ـ اقتصادی می تواند با نژاد مرتبط باشد و بر رشد کودک اثر بگذارد و این عوامل نیز به نوبه خود می توانند با مسائل ساختاری همچون فقدان دسترسی به موادغذایی تازه یا مراقبت های بهداشتی کافی مرتبط باشد. بیرو می گوید:«بخشی از تفاوت های اساسی شامل تفاوت های ژنتیک است. بخشی از آنچه را نژاد می نامیم، مسائل فرهنگی هستند و بخشی عمیقاً در تفاوت های اجتماعی ـ اقتصادی تنیده اند. بنابراین در این کشور معمولاً تفاوت های اساسی واکنش های عاطفی قوی را تحریک می کنند، اما عوامل مختلف زیادی در نژاد دخیلند که ما آنها را این کلمه (نژاد) می گنجانیم.»

انبوه مواد شیمیایی خطرناکی که در خانه ها و محلات ما حضور دارند، کار جدا کردن هر عامل شیمیایی خاصی را در بلوغ پیش رس تقریبا غیرممکن می سازند. سازمان های نظارتی می گویند، مصرف کنندگان و قانون گذاران باید با احتیاط نسبت به این امر اقدام کنند.

گروه مدافع نیویورکی «اقدام زیست محیطی غرب هارلم» کاملا آگاه است چگونه مقوله نژاد، مسائل مربوط به بهداشت زیست محیطی را پیچیده می سازد. این گروه که قبلاً با آلودگی هوا و تخلیه مواد سمی در اجتماعات شهری مخصوص رنگین پوستان مبارزه کرده است، اکنون برای آگاه کردن جامعه نسبت به خطراتی که در کابینت های آشپزخانه و کمدهای دستشویی و حمام خانه هایشان جا خوش کرده اند، فعالیت می کنند.

اوگنیا داتسون نیومن هماهنگ کننده ارشد بهداشت زیست محیطی این گروه، در چالش با اقدامات گسترده این گروه در محلات می گوید، به دنبال تشویق مردم برای در نظر داشتن سلامت محیط زیست، به هنگام انتخاب محصولات زیبایی به ویژه محصولاتی که برای زنان آفریقایی ـ آمریکایی تهیه شده، نظیر حالت دهنده های مو است. او در گفتگو با زنان محله اش، نسبت به مضرات این فرآورده های شیمیایی بر بدن آنها هشدارهای لازم را می دهد.

فعالیت هایی که گروه هدف آنها مصرف کنندگان است، تلاشی پر مشقت برای خانواده های دارای درآمد پایین است، چرا که مغازه های واقع در محلات فقیر به سادگی قفسه هایشان را از محصولات زیبایی سازگار با محیط زیست پر نمی کنند. به گفته داتسون نیومن، گام بعدی گروه آنها، گردآوری اطلاعات محلی و قرار دادن این محصولات در محلات مختلف است. این روش می تواند برای فشار آوردن به فروشگاه ها برای عرضه بیشتر محصولات ایمن برای اجتماعات رنگین پوستان به کار رود.

خطرات شیمیایی را باید با انتخاب های فردی کاهش داد، اما این مواد را هرگز نمی توان به طور کلی از زندگی حذف کرد، به خصوص به این دلیل که قوانین زیست محیطی فدرال، درمورد کنترل یا نظارت مواد شیمایی بالقوه خطرناک، بسیار سهل گیرانه هستند و در بسیاری از موارد به این صنایع اجازه داده اند خودشان بر کار خود نظارت کنند. گروه های طرفدار حقوق مصرف کنندگان، توفیق بیشتری در مبارزه برای وضع مقررات سختگیرانه تر در سطوح ایالتی و محلی داشته اند. ورمونت و شیکاگو به تازگی استفاده از بیس فنول را در محصولات مخصوص کودکان مثل بطری شیر اطفال منع کرده است.

در نبود یک قانون جامع برای مصرف مواد شیمیایی، گزارش بنیاد سرطان سینه، تمهیدات پیشگیری کل نگرانه تری را پیشنهاد کرده است، از جمله، کاستن از زمان قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا و مواد سمی محلی و تشویق دسترسی به مواد غذایی سالم تر و برنامه های پیشگیری از چاقی برای خانواده های دارای درآمد پایین تر.

طرح مسئله

گذشته از کلیه عوامل مختلف تاثیر گذار بر بلوغ، ممکن است دانشمندان هرگز دقیقا نتوانند مشخص کنند چرا به نسبت گذشته، تعداد بیشتری از دختران خردسال در حال تبدیل به زنانی بالغ هستند. اما الگوهای مستند سازی شده بلوغ و فصول مشترک نژاد، وضعیت اقتصادی و قرار گرفتن روزمره در معرض مواد شیمیایی، می تواند به جوامع کمک کند تا تصویر روشن تری از این امر پیدا کنند که آنها تمایل دارند در شیوه زندگی امروزین شان، چه سطحی از خطر را پذیرا باشند.

شاید تک تک خانواده ها متوجه عوارض دراز مدت بلوغ پیش رس نشوند؛ شاید دخترانی که سریعاً در حال رشد هستند نفهمند دقیقاً کدام پدیده بر زندگی آنها تاثیر می گذارد. با این حال استرانگرابر می گوید :«وقتی ما جامعه ای را خلق می کنیم که در آن مجموعه ای از عوامل موجب رشد نابهنگام می شود، ما به عنوان یک گروه، بار بیشتری برای غلبه بر مسائل جدید بر دوش آن جامعه می گذاریم.»