برای درمان غم ها چه دعایی بخوانیم

نبی اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: «تُفتَحُ أبوابُ السَّماءِ نِصفَ اللَّیلِ، فَیُنادی مُنادٍ: هَل مِن داعٍ فَیُستَجابَ لَهُ؟ هَل مِن سائِلٍ فَیُعطى؟ هَل مِن مَكروبٍ فَیُفَرَّجَ َنهُ؟ فَلا یَبقى مُسلِمٌ یَدعو بِدَعوَةٍ إلاَّ استَجابَ اللّه ُ لَهُ= درهای آسمان نصف شب باز می شود. یک منادی ندا می کند آیا غمزده ای هست که گشایش به او داده شود. هیچ مسلمانی نیست که از روی صمیم قلب دعا کند، مگر اینکه خداوند اجابت می کند.

یکی از دعاهای خیلی مهم این است که در طلب مان از خدا یک اسم اعظم را در اول وآخر دعاهایمان بیاوریم. این اسم اعظم «صوات بر محمد و آل محمد» است.

یکی از دعاهایی که برای درمان غم ها مفید است: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی مِنْ أَمْرِی فَرَجاً وَ مَخْرَجاً وَ ارْزُقْنِی مِنْ حَیْثُ أَحْتَسِبُ وَ مِنْ حَیْثُ لَا أَحْتَسِبُ= خدایا برای من فرج و مخرج (نجاتی) قرار بده  درکارم و روزیم کن از جای که فکرش را می کنم و از آنجائی که گمانش را نمی کنم».

تجربه نشان داده از جاهایی که اصلا گمانش را نمی کردیم، بیشتر روزی ما رسیده است تا جائی که گمانش را می کردیم.

در دعای دیگر پیامبر صلی الله علیه و آله: «اللَّهُمَّ، رَب السموات السَّبْعِ، وَرَبَّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ، اكْفِنِی كُلَّ هَمٍّ مِنْ حَیْثُ شِئْتَ، وَكَیْفَ شِئْتَ، وَ مِنْ أَیْنَ شِئْتَ، إِلا أَذْهَبَ اللَّهُ عَزَّ وَجَلَّ هَمَّهُ= بار خدایا! پروردگار هفت آسمان و آنچه میان آن‌ها است و پروردگار عرش بزرگ! کفایت کن مرا هر جور که دلت می‌خواهد و به هر شکلی که خودت می‌دانی و از جائی که خودت می‌دانی. هیچ کس این‌گونه نمی‌گوید مگر اینکه خداوند هم و غمش را برطرف می‌کند».

پس کمیت و کیفیت حل شدن مشکل، به دست خود خداست. گاهی وقت‌ها انسان آنقدر مضطر می شود که به در خانه پدر و مادر می‌رود تا مشکلش را حل کند. اما اگر انسان به در خانه خدا برود و بگوید ای خدا! هر طور خودت حل میکنی مشکلم را حل کن، آثار دیگری دارد.

انس می‌گوید: پیامبر هر وقت گرفتار می‌شد، این‌گونه می‌گفت: «یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ، بِرَحْمَتِكَ أَسْتَغِیثُ= ای زنده و ای پایدار!  به امید رحمت و مهربانی تو فریاد خواهی می‌کنم».

ذکرهای «یا میسر» 320 برای آسان شدن کارها

ذکر «یا منعم» برای گرفتن نعمت (مادی و معنوی)

ذکر «یا فارج» 284 برای فرج همه گرفتاری‌های سخت، مخصوصا فرج آقا امام زمان (علیه‌السلام) و مشکلات دیگران. اگر کسی لیاقت پیدا کرد که برای بندگان خدا غصه بخورد، غمخوارش حضرت می شود و خیر و برکت به سراغش می‌آید.

امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: «ثَلاثٌ لا یَضُرُّ مَعَهُنَّ شَیءٌ = سه چیز است كه با وجود آن‌ها هیچ چیز زیان نمى‌زند».

 ۱- «الدُّعاءُ عِندَ الكَربِ= دعا هنگام گرفتاری» البته بهتر است که  قبل از آن که مشکلات بروز کند دست به دعا برداریم تا مشکلات به وجود نیاید.

۲- «وَ الاِستِغفارُ عِندَ الذَّنبِ=  آمرزش‌خواهى هنگام گناه» یعنی اگر گناه کردیم، استغفار کنیم.  این راه آشتی است که خداوند بر روی ما نبسته است و خدا همه گناهان را می بخشد. مثل «حر» که به لشکر امام حسین (علیه‌السلام) آمد یا بعضی‌ها که بعد از ظهر جنگ وارد لشکر حضرت شدند. یعنی توبه کردند و برگشتند.

۳- وَالشُّكرُ عِندَ النِّعمَةِ= و سپاسگزارى هنگام نعمت». 

شکر و سپاس یعنی استفاده درست از نعمت در هر زمینه ای که خدا داده؛ زیبائی، اندام خوب، پول و ثروت و... یعنی با خدا نجنگیم و یعنی دل کسی را نشکنیم و پز ندهیم.

حتی نعمت های معنوی هست که باعث سقوط در جهنم می‌شود. چون نعمت را خدا به ما داده است. مثل نماز شب خواندن، کربلا رفتن و... اما نباید خودمان را از دیگران بهتر بدانیم. نعمت باید برای انسان؛ ادب، شکر، تواضع و سپاسگزاری بیاورد.

نباید از نعمت سوءاستفاده کرد. ائمه باطن همه را می دانند ولی اصلا به روی کسی نمی آوردند. ما هم اگر سری را از کسی می دانیم، نباید به رویش بیاوریم و بگوئیم که خبر داریم.

شکر نعمت باعث می‌شود که آدم صدمه‌ای نبیند. ولی اگر صاحب نعمت از یادش رفت، در این صورت، بدبختی و نکبت به سراغ او می آید. پس اگر کسی اهل شکر باشد، نعمت وبال گردنش نمی شود.