برای برطرف شدن غم هایتان از «مسب الاسباب» کمک بگیرید

ما بطور طبیعی وقتی غمی به سراغ مان می آید، یا از انجام کاری ناامید می شویم، به سراغ کسانی می‌رویم که کاری از آنها برمی‌آید. مثلاً  وقتی  در جنبه جمادی دچار مشکل مادی و مالی می شویم، می‌گوئیم که سراغ کسی بروم که بتواند به ما کمک کند. اولین کسانی که انسان به ذهنش می‌رسد، کسانی هستند که انسان با آنها رابطه عاطفی خوبی دارد. قبولش دارند و چشم دیدن سختی ها را در او ندارند. این افراد عبارتند از: پدر، مادر، برادر خواهر، عمو، دائی، خاله، عمه. اگر هم آنها را نداشته باشد، سراغ دوستان مهربانی می رود که می توانند در این مشکل او را یاری کنند.

اگر هم دوستی نداشته باشد، آن وقت سراغ غریبه ها می‌رود. غریبه‌ها را تقسیم بندی می‌کند که کدامشان آدم خوبی هستند؛ کدامشان توانائی دارند، مهربانند، خوبند. سراغ آن‌ها می رود تا مشکلش را حل کنند.

در جنبه گیاهی، ممکن است انسان مریض شود. در این صورت از پزشک کمک می خواهد. اما اول شناسائی می کنید که کدام پزشک بهتر است، به سراغ او می روید.

گاهی ممکن است انسان در بخش کمالات جنسی و حیوانی به مشکل بخورد؛ یا در بخش های عقلی. خداوند تبارک و تعالی می گوید: «قُلْ مَا یَعْبَؤُاْ بِكمُ‏ رَبىّ‏ لَوْ لَا دُعَاؤُكُمْ= به همه بندگانم بگو اگر دعای شما نباشد، پروردگار من به شما هیچ عنایتی نمی کند». یعنی وقتی در زندگی با مشکلی رو به رو شدید، نه این که یکسره سراغ مسبب الاسباب نروید و کارهای قانونی و عقلانیش را انجام ندهید، بلکه می فرماید آنها را انجام بدهید، ولی از خدا برای حل مشکلاتتان کمک بخواهید و از دعا کمک بگیرید که دعا معجزه می کند.

عاشق خدا باش تا معشوق خلق شوی

قرآن می فرماید: «إِنَّ الَّذینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا= آنهائی که اهل ایمان و عمل صالح هستند، خداوند خود به خود محبوب شان می کند». (سوره مریم/آیه 96) یعنی محبوب‌شدن به دست خداست. دلها نیز به دست اوست. یعنی وقتی با خدا دوست هستی بقیه هم دوستت دارند.

اینکه خانمی چادرش را به مانتو تبدیل کند، بینی اش را عمل کند، آرایش کند، این کار و آن کار را  کند تا شوهرش بیشتر عاشقش شود، راه درستی نیست، بلکه وصل شدن به کانون آرامش و شادی برای انسان محبوبیت و عشق می آورد.

مهمترین نام خداوند، «رحمان» است. پس وقتی به وسیله ی این نام قرب پیدا می کنید، رحمانیت هم در شما زیاد می شود. از حیثیت زنانگی و مردانگی در می آئید و به حیثیت انسانی می رسید. عشق و محبت و عواطفی که به پای افراد هم بریزید از جنس الهی و انسانی خواهد بود، نه از جنس زنانگی و مردانگی. اینها شان از حیوانی ماست.

«دعا» قشنگ ترین بهانه برای با او بودن است

امام علی (علیه‌السلام) به فرزندشان امام مجتبی (علیه السلام) می فرماید: «اِعلَم أنَّ الَّذی بِیَدِهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَالأَرضِ قَد أذِنَ لَكَ فِی الدُّعاءِ ... و فَتَحَ لَكَ بابَ المَتابِ، وبابَ الاِستِعتابِ فَإِذا نادَیتَهُ سَمِعَ نِداكَ، وإذا ناجَیتَهُ عَلِمَ نَجواكَ، فَأَفضَیتَ إلَیهِ بِحاجَتِكَ، وأبثَثتَهُ ذاتَ نَفسِكَ، وشَكَوتَ إلَیهِ هُمومَكَ وَاستَكشَفتَهُ كُروبَكَ= بدان! آن كه گنجینه هاى آسمان ها و زمین به دست اوست، به تو اجازه دعا داده است. در توبه را برای تو باز کرده است. اگر خدا را صدا کنی صدایت را می شنود و اگر آهسته نجوا کنی مناجاتت را می داند. پس حاجتت را به سوی او می بری و آن چنان که هستی در پیشگاه او خود را نشان می دهی، هر گاه بخواهی با او درد دل می کنی و ناراحتی ها و مشکلاتت را در برابر او قرار می دهی».

  این چیزی است که ما واقعا قدرش را نمی دانیم. یعنی از بزرگ ترین نعمتهائی که خدا به ما داده، همین است که به ما اجازه می دهد با او حرف بزنیم. هیچ کس در زندگی ما نیست که این گونه به ما اجازه ورود بدهد و در دسترس باشد. در را نبندد، حوصله اش از ما سر نرود. حتی ممکن است نزدیکترین کس‌مان (پدر و مادرمان) حوصله ما را نداشته باشند. اما تنها کسی که همیشه در خانه اش به روی ما باز است و بدون هیچ معطلی‌ نوبت می دهد، خداوند تبارک و تعالی است که قدرش را نمی دانیم. زمانی ما قدر این نعمت را می دانیم که دستمان از این دنیا کوتاه شده و سلطنت خدا در نظام برزخی و قیامتی هویدا بشود. آن وقت می گوئیم: ای وای بر من که چه رفاقت و رابطه ای می توانستم با خدا داشته باشم!

پس خدا را فقط برای حاجتهای دنیایی مان نخواهیم. این خوب نیست که فقط پول بخواهیم، شفاء بخواهیم، شوهر یا زن بخواهیم، بچه بخواهیم، لیسانس قبول بشویم، دکترا قبول بشویم. این خوب نیست. چون خدا دنیا را به کسانی می دهد که فقط در همین حد می خواهند. اما ما باید از خدا قشنگ ترین رابطه را بخواهیم. چون اینهاست که انسان را غنی و عزیز می کند.

اینجاست که خدا در توبه باز می کند. اگر انسان حتی به تعبیر امام رضا (علیه السلام) شصت نفر را هم بکشد، باز هم راه توبه باز است. اگر صادقانه در خانه خدا زانو بزنید و از او کمک بخواهید، خدا به هیچ وجه در توبه را به روی کسی نمی بندد.

امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «هر وقت پدرم با مشکلی روبرو می شد، به زنها و بچه ها می گفت بیایند. ایشان دعا می کرد و به آنها می گفت شما آمین بگوئید».

این فرهنگ خیلی مهمی است که ما از نزدیکترین کسان مان بخواهیم که دعا کنند. یکی از بهترین کسانی که شما همیشه می توانید به آنها پناه ببرید، «والدین» هستند. اگر در جائی کارتان گیر کرد، به پدر و مادرتان بگویید دو رکعت نماز بخوانند. حتی پدر و مادر در برزخ هم می توانند بچه هایشان را دعا یا  نفرین کنند. دعایشان مستجاب است.گاهی دعاهای جمعی در رفع مشکلاتتان موثرند. از بقیه بخواهید که برایتان دعا کنند.

در زندگی گاهی رابطه انسان با خیلی افراد خراب می شود. البته در رأس همه پدر آسمانی مان امام زمان (علیه السلام) است. خدا نکند ایشان از دست کسی شاکی بشود. آدم وقتی با قطب عالم امکان رابطه اش خراب شد؛ مثل این است که همه عالم رابطه اش با آدم خراب می شود.

خدا همه چیز را به امام زمان (علیه السلام) داده است. آدم می تواند سراغ پدر آسمانی برود و به ایشان بگوید: آقا تو برای ما دعا کن که این دعا خیلی تأثیرگذار خواهد بود. برخی بزرگان فرمودند یکی از راه های این درخواست دعا از حضرت این است که این آیه شریفه از سوره یوسف را بخوانیم: « یَا أَیُّهَا الْعَزِیزُ! مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَیْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَیْنَا إِنَّ اللَّهَ یَجْزِی الْمُتَصَدِّقِینَ= ای عزیز! به ما و اهل ما ضرر رسیده و با با بضاعت ناچیزی نزد شما آمده ایم، پس شما کیل ما را پر کن و به ما صدقه بده که خداوند صدقه دهندگان را دوست دارد».

بنابراین، باید مراقب باشید. چون خوب نیست رابطه تان با غیب و خانواده آسمانی تان خراب بشود. همیشه با آنها در صلح باشید. چون به زودی به آنها ملحق خواهید شد. اگر با آنها در صلح باشید، آن موقع است که آرامش و شادی و عزت در دنیا و آخرت خواهید داشت.

شما برای اینکه رابطه ات با آسمان قشنگ شود، به یک چیز نیاز داری و آن این است که با خودت رابطه ات قشنگ شود. آن خودی که از جنس اهل بیت (علیهم السلام) است.

اگر به این «من» اصلی ات  برسی، از تمام غصه ها و فشارهای روانی در می آئی و آخرتت هم قشنگ می شود. ولی اگر به این نرسی، هم در دنیا خسارت می بینی و هم در آخرت. شرط رفاقت با آسمان این است که فقط با خودش رفیق شوی. خودش را به بلندای ابدیت و جاودانگی دوست داشته باشی و عاشق خودش باشی.