بدون شناخت خود حقیقی، به شادی و آرامش نمی رسیم

فقط کسانی می‌توانند در دنیا به معنای واقعی شادی و آرامش داشته باشند و زندگی‌شان با عشق و محبت سپری شود که واقعاً خودشان را بشناسند و به آن شناختی که دارند احترام بگذارند و آن شناخت را اصل بدانند و براساس اینکه عضو خاندان اهل بیت (علیهم السلام) هستند و به معنای حقیقی از آل محمد (ص) هستند، انتخاب ها و ارتباط ها و رفتارها و اخلاق و چینش های فکری و عملی شان را تنظیم کنند. هر کس غیر از این عمل بکند، به شدت دچار خسران می‌شود و نه می‌تواند در دنیا به معنای واقعی به شادی و آرامش حقیقی و به عشق حقیقی برسد و نه یک تولد خوب و مبارک به آخرت دارد.

پس این حقیقت را ما باید باور کنیم که شخصیت و روح ما اصل ماست و شخصیت اصلی ما به روح ماست، نه به جسم ما و عوارض جسمانی ما.  بعد از آن که چنین شناختی برای شخص حاصل شد، بر این اساس برنامه‌های زندگی‌ و مناسبات خودش را با سایر امور و مناسبات شئون خودش یعنی شئون جمادی، گیاهی، حیوانی و علمی براساس آسمان و غیب تنظیم کند. اگر کسی مناسباتش را با غیب و آسمان تنظیم نکند و بعد بدون تنظیم این رابطه با غیب و آسمان بخواهد به تنظیم رابطه با بخش های جمادی، گیاهی، حیوانی و عقلی بپردازد، اصلاً این مناسبت ها به معنای حقیقی برقرار نمی‌شود و اگر هم برقرار شود، کاملاً به ضرر شخص است. یعنی شخص دچار پوچی و مسخره‌گی و عمر تلف کردن و غم و اضطراب طولانی و همیشگی خواهد شد. یعنی دارد در دنیا زندگی می‌کند، اما در تمام ارتباطات جمادی، گیاهی، حیوانی، و عقلی‌اش غصه و حرص و جوش و اضطراب و ناراحتی دارد و پیوسته حس شکست در او هست. هر چند از نگاه دیگران خیلی ممکن است موفق باشد، اما خودش در درون خودش به هیچ وجه به شادی و آرامش و محبت نخواهد رسید.

وقتی کسی خود را نشناسد، هر تصمیمی در زندگی‌اش بگیرد، به ضررش تمام می شود و هر تصمیمی که می‌گیرد غلط است. او اساساً از حیات حقیقی و طیبه‌ای که قرآن برای انسان در نظر گرفته، محروم است و زندگی او یک زندگی کاملاً عمر تلف کن و خسارت‌بار و غم‌انگیز و پوچ خواهد بود. حالا در این رابطه ما باید تشخیص بدهیم که الان وضعیت فعلی ما چی هست؟ ما الان چقدر با آن زندگی مناسب و ایده‌آل توانسته ایم ارتباط برقرار کنیم؟ چقدر از آن حیات طیبه برخوردار هستیم؟ چقدر جدی شده ایم در این که خودمان را از اهل بیت (علیهم السلام) بدانیم و با چنین شخصیتی زندگی بکنیم؟ یا چقدر شکست خورده ایم؟ چقدر دچار این پوچی‌ها و مسخره‌گی‌ها و وقت تلف کردن ها و خسران ها هستیم؟ ما همیشه به اهل بیت (علیهم السلام) می‌گوییم که می‌خواهیم با شما باشیم. هم در دنیا و هم در آخرت می‌خواهیم هم‌درجه ی شما باشیم. می خواهیم در نظام ابدی کنار شما باشیم. این مقام، شوخی نیست. یک مقدار باید به آن فکر کنیم که من قرار است با مادرم فاطمه زهرا و در کنار مادرم در یک جا در بهشت تا ابد زندگی کنم.

برگرفته از بحث ( ارتباط وجودی با امام رضا علیه السلام- خانواده آسمانی؛ 1399/04/12 )