باطنِ مشکلات دنیا، ذخیره ی شادی در آخرت است

روایتی زیبا از پیامبر (صل الله علیه و آله) در این باره نقل شده، همانند شرابی مست کننده و شادی آور است. می فرمایند:« لَو تَعلَمونَ ما ذُخِرَ لَكُم، ما حَزِنتُم عَلى ما زُوِیَ عَنكُم= اگر آنچه را براى شما ذخیره شده، مى شناختید، بر آنچه از شما گرفته شده، غمگین نمى شُدید». حضرت با کلمه «لو= ای کاش» شروع کردند، یعنی «ای کاش می دانستند» چون باور این مسأله برای خود حضرت نیز سخت است که اکثر مردم بتوانند از این شراب بنوشند.

اگر در دنیا به چیزهایی که می خواهید نمی رسید، یا دعاهایتان اجابت نمی شود، یا دارایی هایی که داشتید را از دست می دهید، غصه نخورید، زیرا نمی دانید که به ازای هریک ازاینها چه چیزهایی در آخرت برای شما ذخیره شده است.

گاهی باور و اعتماد افراد به بانک بیشتر از اعتماد و باور آنها به خداوند است. خانه شان را می فروشند، می روند مستأجری، طلاهایشان را می فروشند و پولشان را در بانک سرمایه گذاری می کنند، حاضرند به خودشان فشار بیاورند، چون باور دارند که این پول برایشان سود می آورد؛ ولی به خدا این باور را ندارند که وقتی خدا چیزی را از آنها می گیرد، آن را پرورش آخرتی می دهد و دوباره در زندگی ابدی به آنها بر می گرداند. نه تنها در آخرت بلکه در دنیا هم به آنها پاداش می دهد. شما اگر یک تومان پول می دهید، یک تا هفتصد تومان به شما در همین دنیا بر می گرداند. امام صادق (علیه السلام) می فرماید:«هر وقت وضع مالی ام بد می شود، صدقه می دهم تا رویش پیدا کند».

ما در زندگی وقتی به مشکلات برمی خوریم، روش کاملاً غلط و برعکس را در پیش می گیریم؛ لذا همیشه از نظر اقتصادی هشت مان گرو نُه مان است.  

«زُوِی» یعنی «باز داشته شده» و «منع شده» یعنی چیزی که به دستتان نرسیده است.  کسی که می داند به ازای از دست رفته هایش، چی ذخیره شده، شاد است؛ در حقیقت از دست رفته نیست، بلکه به جاودانگی و ابدیت می رود و پرورش می یابد. مادری که فرزندش سقط می شود، غصه می خورد؛ در صورتی که غصه خوردن معنی ندارد؛ زیرا فرزندش بهشت رفته و زیر نظر بهترین اولیاء خدا پرورش می یابد و در آخرت شفیع او می شود.

در روایت داریم اگر به کسی مصیبتی وارد شود و از شدت غم به زانویش بزند، اجر عملش را از دست می دهد. جزع و فزع و مو پریشان کردن در مصیبت ها مثل این است که شخصی پولش را در بانک سرمایه گذاری کند، بعد بگوید:«بدبخت شدم، پنج میلیارد تومانم را ریختم به حساب»، این کار به همان اندازه جاهلانه است که غصه خوردن در مصیبت ها و سختی های زندگی، کار غلط و احمقانه ای است. مصیبت ها همیشه به بخش حیوانی ما وارد می شوند؛ اما به بخش فوق عقلانی ما که «خودِ» اصلی ما است، هیچ آسیبی نمی رسد.

اما در مقابلِ مصیبت هایی که از ظلم ظالمین بر ما وارد می شود، باید ایستادگی و جهاد کرد، ما ظلم را نمی پذیریم، مثل ظلم آل سعود که باید جلویشان بایستیم و مقابله کنیم؛ حتی اگر کشته شویم، اگر تحریم مان کنند با آنها مبارزه و جهاد کنیم، ما در جهاد چیزی از دست نمی دهیم، بلکه به دست می آوریم. ولی یک موقع طرف مقابل پدر، مادر، مادرشوهر و مادر زن و پدر شوهر و فرزند و همسایه و ... هستند که مقابله و جنگیدن  با آنها کار درستی نیست و به جای صلح و عشق باعث ایجاد کینه و نفرت شده و روابط بین افراد و همسران را تخریب می کند. در حقیقت با هر کسی انسان نمی تواند، دعوا و جدال کند، زیرا این درگیری ها از میزان شادی انسان هم در دنیا و هم در آخرت می کاهد.

شادی، مصیبت ها و مشکلات، ذخیره آخرتی

برگرفته از مبحث شادی جلسه 9