ایثار کمال سیادت و آقائی

عناوین مورد بحث در این جلسه:

اوج کرامت­ انسان بستگی به این دارد که خودش را آخر از هر چیزی ببیند؛ یعنی دیگران را بر خودش مقدم بداند.

آقا و سرور یک گروه کسی است که از خودش بیشتر از دیگران به پای گروهش صرف کند.

هر چه انسان تمرین کند که از من­های حیوانی­اش به پای الله، خانواده آسمانی و دیگران بریزد سیادت و آقائی بیشتری داشته و همچنین عبادت بیشتری کرده است.

کسی که به انواع حسادت و خودبرتربینی­ ها گرفتار است، هیچ وقت نمی­تواند ایثار داشته باشد.

محبوبیت در دنیا به این است که تا آنجائی که می­توانی وقف دیگران باشی و به دیگران نیکی کنی.

به گزارش منتظران منجی «عج»، در جلسه ۳۹2 «خانواده آسمانی » مورخ ۹۴/۰7/06 ، استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که شرح آن در زیر می آید:

در نگاه اهل آسمان عزیز می‌شوی اگر ...

در جلسات گذشته، با روایت زیر به طور مفصل آشنا شدیم:

امیرالمؤمنین «علیه‌السلام» می‌فرمایند:

«الإِیثارُ أفضَلُ عِبادَةٍ ، وأجَلُّ سِیادَةٍ؛ ایثار بالاترین عبادت و بزرگترین آقایی است».

براستی چرا ایثار بالاترین عبادت است؟

اساساً عبادت، به معنای حذف چهار بخش پائینی است، بطوری­که این چهار بخش، تحت سیطرة بخش فوق عقلانی قرار بگیرند. باطن عبادت، ربوبیت (تشبّه به حق تعالی) است. «العِبادَةُ جَوْهَرَةٌ کُنْهُه الرُّبُوبِیَّةُ». در ایثار، انسان به اوج تشبّه به حق تعالی می‌رسد. به طوری­که بخش طبیعی خود را محصور کرده، و بخش فوق عقلانی خود را به اوج می‌رساند.

کسی قادر است ایثار را بفهمد و به این مقام دست پیدا کند، که بخش فوق عقلانی (الهی) خود را به رسمیّت شناخته و به دنبال رسیدن به هدف خلقت خود باشد. برای چنین کسی، عزت و بزرگی در رشد بخش فوق عقلانی خلاصه می‌شود نه در رشد هر کدام از چهار بخش پایینی (کمالات حسی، خیالی، وهمی و عقلی )...

انسان با رشد در کمالات بخش‌های پایینی (مدرک تحصیلی، منزل، اتومبیل، ثروت، شهرت، محبوبیت و ... ) به دنبال عزّت می‌گردد، هر چه به این کمالات بیشتر دست می‌یابد، به همان میزان در نگاه اهل آسمان، منفورتر می‌گردد. چنین کسی قطعاً به شرک مبتلاست و روز به روز بیشتر در این بیماری فرو خواهد رفت، زیرا او از منبعی کسب عزت می‌کند، که حقیقتاً منبع عزّت نمی‌باشد.

کسانی که به انواع حسادت، تنگ نظری، خودبرتربینی، عُجب و ... مبتلا هستند، مَحال است بتوانند، به ایثار موفق شوند. کسانی که دوست دارند همیشه محبوب‌ترین فرد در میان جمع باشند، یا گروهی که تمایل دارند به واسطه کمالی از کمالات پایینی به دیگران فخر بفروشند، قطعاً نفس بیماری دارند.

نفس بیمار، به نفسی گفته می‌‌شود که رها نیست و درگیر کمالی از کمالاتِ پایینی است، مثل درگیر نوع لباس، محلِ سکونت، مدل اتومبیل، سطح پست و مقام‌های اجتماعی و ...

چنین نفسی قادر نیست به سمت الله، براحتی حرکت کند قلب و ذهنِ مشغول، قادر به متمرکز شدن بر روی آسمان نیستند. باید رها شد تا به آسمان رسید. تنها انسانی که از بندِ من‌های بخش پایینی رها شده است، قادر به فداکاری و ایثار است، او از من‌های طبیعی می‌گذرد، تا من‌های الهی‌اش اوج بگیرد. و این است راز آقایی و بزرگی انسان در نگاه اهل آسمان.

کسانی که به دنبال محرمیّت و عزّت در نگاه اهل آسمان هستند، باید تمرین‌های ایثار را جدّی بگیرند. و با سرعت و سبقت در این میدان به سوی آسمان حرکت کنند.

تا زمانی که انسان اهل تکبر است و به دنبال عزت‌های دروغین می‌گردد، نمی‌تواند به سلامت روح و رهایی از جهنم نائل گردد.

امیرالمؤمنین «علیه‌السلام» می‌فرمایند:

«تَحَبَّب إلى خَلیلِكَ یُحبِبكَ وأكرِمهُ یُكرِمكَ وآثِرهُ عَلى نَفسِكَ یُؤثِركَ عَلى نَفسِهِ وأهلِهِ؛ به دوستت ابراز علاقه (دوستی) کن، تا او هم تو را دوست بدارد. و به او احترام بگذار، تا او هم به تو احترام بگذارد و او را به خودت ترجیح بده، او تو را به خودش و اهلش ترجیح می‌دهد.       

«وَالحَمدُلِلهِ رَبِّ العالَمِین»