انتظار و یاری دولت ائمه علیهم السلام، از مصادیق مقام محمود است

امام باقر (علیه السلام) می فرماید:«اگر من انقلاب ایران را درک کنم، خودم را برای ظهور امام زمان آماده می کنم.» (این حدیث در کتاب غیبت نعمانی که در زمان غیبت صغری نوشته شده نقل شده است).

من در بین رزمنده ها و بچه های بسیجی می شناسم کسانی را که تمام کارهایشان را با ظهور امام زمان تنظیم کرده اند. نوع تصمیم گیری های شخص منتظر،‏ انتخاب رشته تحصیلی، کار، سبک و محل زندگی، ازدواج، رفتن و آمدنش همه براساس ظهور تنظیم می شود. این شخص شهید از دنیا می رود‏، آن هم در رکاب پیغمبر در رکاب امام زمان. او مثل کسی است که فرمودند:«کمن کان فی فسطاط المهدی علیه السلام= مثل کسی که درچادر امام زمان است».

حضرت امام هادی علیه السلام در زیارت جامعه کبیره این گونه به ما می آموزند:«مُرْتَقِبٌ لِدَوْلَتِكُمْ = در انتظار حكومت شما به سر مى‌برم»، « وَ نُصْرَتِی لَكُمْ مُعَدَّةٌ= و یاری ام برای شما مهیاست».

وقتی می‌گویند «مراقب باش!» یعنی «نگهبانی بده و چشم بدوز و ببین که آیا الان می آید یا نمی آید». وقتی می گویم من برای حکومت شما چشم انتظارم، یعنی شب و روز را می شمارم که حضرت کی می آید.

در عبارت «مرتقبٌ لدولتکم» به کلمه «دولت» دقت کنید؛ این دولت در درون شما اتفاق می افتد، درون شما به آن تعلق پیدا می کند‏، یعنی اولین چیزی که من اراده دارم و می خواهم این است که به شما برسم. یک دانشجو وقتی در یک رشته درس می خواند، اراده اش به این تعلق گرفته که در آن رشته رشد کند. یک ورزشکار وقتی باشگاه می رود، اراده اش تعلق گرفته به این که شبیه فلان قهرمان ورزشکار شود.

در زیارت آل یاسین می خوانیم؛ «وَ اَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَرَسوُلُهُ؛ لا حَبیبَ اِلاّ هُوَ وَ اَهْلُهُ= (گواهى دهم كه) محمد بنده و رسول او است و محبوبى برای من نیست جز او و خاندانش»، یعنی این ۱۴ نفرند که دل من را می برند و من باید به اینها برسم؛ نه کس یا چیز دیگر. «نُصْرَتِی لَكُمْ مُعَدَّةٌ» به این معنی است.

گاهی من به عنوان یک شیعه با معصومین حرف می زنم و می گویم: آقا من شیعه و پیرو شما هستم‏؛ مرا نزد خدا شفاعت کنید‏ و ببرید به بهشت. اینها خواسته ی بخش حیوانی من است‏؛ اما یک زمانی می گویم: «آقا من فرزند شما هستم‏، من غیر از شما پدری (پدر بخش انسانی) ندارم؛ ای خانم فاطمه زهرا! شما مادر من هستید. بهشت بدون شما برای من هیچ صفایی ندارد».

امام هادی (علیه السلام) به ما یاد می دهند که وقتی می خواهی با ما حرف بزنی، مثل یک آدمی حرف بزن که منتظر است که زودتر به ما برسد.