انتخاباتی ترین نظر استاد محمد شجاعی

انسان به طور معمول اگر چیزی مفت باشد، در استفاده از آن دقت زیادی نمی کند. اما اگر بگویند هزینه فلان نیاز شما اینقدر می شود، قدر آن را می داند و دقت زیادی در روش استفاده از آن به عمل می آورد.

اهمیت دانستن «قدر و قیمت ها» باعث می شود هرگاه تصمیم به «انتخاب کردن» کسی گرفتیم، یا خواستیم یک ارتباطی برقرار کنیم و یا رفتاری را انجام دهیم، دقت و تفکر می کنیم که آیا می ارزد من دست به این انتخاب بزنم یا نه؟ اصلاً می ارزد فلان فکر را در ذهنم بیاورم یا نه؟ در این جا انسان می بیند که همه چیز هزینه دارد و چون ما باید برای انتخابات و ... خود هزینه بپردازیم، دقت و وسواس خاصی را به کار می بریم. پس باید بدانیم که هیچ نوع از «انتخابات» و فکر و خیالها مفت برای آدم تمام نمی شود و همه چیز حساب دارد.

اگر قدر هر انتخاب و فکر و ارتباطات خود را بدانیم، خیلی از چیزهایی را که برای آنها باید هزینه بپردازیم را از ذهن خود خارج می کنیم. چون حتی فکر کردن، مفت تمام نمی شود و باید منتظر اثر و  بازتابش باشیم و جواب بدهیم.

شب اول قبر، خیلی از آدم ها فقط به خاطر افکار، خیالها و اندیشه هایشان گرفتار می شوند. اگر کسی انتخابِ نادرست، خیال آلوده و باطل یا آرزوهای پست یا محبت های بی جا داشته باشد، باید هزینه اش را بپردازد.

در روایت داریم اگر شما در انتخاب هایت کسی را دوست داشته باشید، یا از کسی بدتان بیاید، شما در تمام کار های خوب و بد او شریک هستید. کسی را که دوست دارید، اگر آدم بد یا آلوده یا شری است، در شر های او شریک هستید. ما حق نداریم هر کسی را دوست داشته باشیم. زیرا تنظیم نظام محبتی، شخصیت انسان را می سازد.

اینها در ابتدای محاسبات شب قدر قرار دارد. یعنی خدا در مراحل بعدی به سایر امور کار دارد. در مراحل بعدی است که مثلاً سوال می شود که نماز می خوانید یا نه؟ روزه می گیرید یا نه؟ حجاب دارید یا نه؟ اینها در مرحله ی بعد است. در مرحله ی اول ارزیابی ها در شب اول قبر، خدا با نظام محبتی تو کار دارد که تو در دلت هوس های چه چیزهایی را داشته ای و عقربه ی دلت به سمت چه چیز و چه کسی متمایل بوده است.

 ما چه قدر خانم با حجاب داریم که روز محشر بی حجاب محشور می شوند. چرا؟ چون تمایل به بی حجابی و بی حیایی داشته است. عشقش بی حجابی بوده است.

ممکن است زنی حجاب داشته باشد، اما در دلش آن را دوست نداشته باشد و حالا یا در اثر تاکید پدر یا شوهر یا محیط اجتماعی و شغلی، یا رودر بایستی حجاب می کند، اما دلش به حجاب میلی ندارد. خدا می گوید دل تو مهم است. «ان الله ینظر الی قلوبکم= خدا به دل های شما نگاه می کند». به آرزو ها، میل ها، هوس های تان نگاه می کند.

فردی آمد نزد پیغمبر و گفت: من نه مثل آدم های صالح نماز زیادی دارم و نه روزه های زیاد دارم و عمل کمی دارم و توان من کم است. ولی ای پیغمبر! تو و خدای تو را دوست دارم.

حضرت فرمودند: « المرء مع من احب=انسان با کسی است که او را دوست دارد». انسان با دل خود محشور می شود. ممکن است یک آدم یک عمر به عمل صالح بپردازد، ولی دلش با آدم های ناصالح، فاجر و فاسق و بی گناه، بی نماز باشد. هر کس کسی را دوست داشته باشد، عمل او چه خوب باشد و چه بد، در همه اعمال او شریک است. می فرماید اگر او دارای اعمال صالح و خوب باشد و تو نتوانی مثل او عمل کنی، خداوند می گوید تو را به او و مقام او می رساند. می خواهد پیغمبر باشد، امام زمان باشد، یا کس دیگر. همین که او را دوست داشته باشی، به پای او می رسی و با او شریک می شوی. خدا تو را به او می رساند. می گوید: ای پیغمبر من ناراحتم (چه قدر این روایت قشنگ است) من می ترسم قیامت بشود و من بهشت بروم ولی بهشت من که با بهشت تو یکی نیست تو را می برند نزد اولیا و انبیاء و من تو را نمی بینم. من در دنیا که چند روز تو را نمی بینم دلم این قدر تنگ می شود برایت که کم می آورم. در قیامت باید زود به زود بیایم و تو را ببینم. اگر جهنم هم بروم که دیگر بدتر. دیگر اصلاً تو را  نمی بینم.

حضرت به وی فرمود: تو در آخرت و قیامت با کسی هستی که در دنیا او را دوست داری. پس نگران نباش. هر کس آن جا بود و این حرف حضرت را شنید، گفت که خوشترین خبر عمرش همین بوده است.  بعد از اسلام هیچ خبری خوشتر از این نیست که انسان با معشوق و محب خودش یعنی پیامبر (صلی الله علیه و آله) محشور شود. این خیلی مژده ی بزرگی است.  خدا نکند که انسان ظاهرش مثل اهل دین و تقوا باشد و نماز و حجاب و هیئت را یدک بکشد، ولی در دل، معشوق او فساد و بی دینی و آزادی های کاذب باشد. دلت هر جا هست، تو هم همان جا هستی. اگر دل تو با اولیای خدا و شهداست، یقیناً تو هم با آنها محشور خواهی شد. اصلاً تردید نکن که با انبیا و صدیقین و اولیا محشور می شوی. محبت خیلی کارها می کند. حالا بحث محبت را نمی خواهیم اینجا بکنیم. همین مقدار گفتم که مطلب را بگیری.

حالا حرفم این است که عزیزان روی آرزوهایتان خیلی دقت و کار کنید. آرزو ها و هوسها و دغدغه های یک آدم، قیمت یک آدم را تعیین می کند. آرزو های شماست که چهار چیز را تعیین می کند: انتخاب ها، ارتباطها، رفتار و افکار.  

اگر کیفیت این چهار چیز را می خواهی بالا ببری تا در دنیا یک آینده ی آسمانی داشته باشی، یک آینده ی راحت و آرام داشته باشی، یا   آینده ی مقرون به سعادت و خوشبختی باشد، هرکدام از این ها را بخواهی باید روی آرزوهایت کار کنی.