اعتکاف، اعتصابی در برابر بت های درون

اعتکاف بهترین فرصت بندگی و اندیشه درباره خود و خدای خویش

اعتكاف، ایام از دیگران بریدن و تمرین بندگى و روزنه‌ای برای ورود به عالم بالا و مقدمه‌ای برای ترک گناه است.

ماه رجب ، نیکوترین ماه‌ها و متعلق به ذات باری تعالی می باشد و روزهای اعتکاف در این ماه را باید همچون درّی پربها درون این صدف غنیمت شمرد چرا که ؛ در این ماه، خوان نعمت و موهبت الهی آماده است تا درون قلب‌های کسانی را که با دستان خالی به استقبال او می‌روند، سرشار از نور خدایی کند.

اعتکاف، زمانی است که از زندگی دنیوی خلاصی می‌یابی و فرصتی به دست می‌آوری برای اندیشه درباره خود و خدای خود.

ترکیب عبادات در اعتکاف

اعتکاف، هم خود عبادت است و هم ترکیبی است از عبادت‌های دیگر. ماندن در مسجد و میهمانی در خانه خدا، روزه‌دارى، قرآن و ذکر و دعا، نماز شب و شب زنده‌دارى، توبه و استغفار عباداتی است که پالایش دهنده روح انسان از پلیدی‌هاست. روز اول اعتکاف، سیزدهم رجب، ولادت امیرمؤمنان علی(ع) و روز پایان آن، وفات حضرت زینب(س)، وارث صلابت و شهامت و نماد صبر و شکیبایی است.

اعتكاف را به شبكه معنویت‌خواهی تبدیل كنیم

اعتكاف نوعی كناره‌گیری از فضای اجتماعی متداول و برقراری ارتباط با خدا و حضور قلب است.

نكته محوری در مناسك الهی، پیوند این مناسك با ولی خدا و ولی جامعه است، در مناسكی چون شب قدر، اعیاد و ... یكی از اعمال دعای ندبه است كه نشان می‌دهد توجه به ولی خدا بسیار مهم است و از نكات كلیدی مناسك الهی به شمار می‌رود.

باید اعتكاف را به شبكه معنویت خواهی تبدیل كنیم و حلقه‌های معنوی در اعتكاف تشكیل دهیم تا این حلقه‌ها بعد از این مراسم معنوی همچنان ارتباط خود را حفظ كنند.

فلسفه و شرایط اعتکاف

‌اعتكاف یكی از عبادات بسیار زیبا و سازنده می‌باشد، عملی كه از پیامبران خدا به ویژه حضرت رسول(ص) و ائمه اطهار به ما به ارث رسیده است، آنها نیز به این سنت پایبند بوده و در زمان‌های خاص آن را انجام می‌دادند.

اعتكاف نقش فوق‌العاده سازنده‌ای در زندگی فرد دارد، فرصتی به انسان می‌دهد تا به سوی خداوند متعال برگردد، با خدای خودش خلوت كرده و رابطه خود را با خدا یكبار دیگر مطالعه كرده و نقص‌ها و ضعف‌هایش را پیدا كند. اعتكاف نقش تقوایی فراوان دارد و سبب می‌شود انسان حضور پروردگار را بیش از پیش احساس كند.

در اعتكاف انسان باید بتواند سه شبانه‌روز متوالی در مسجد جامع مستقر شده، از دیگران ببرد و در خانه خدا معتكف شود، روزها روزه‌دار باشد و شبانه‌روز به عبادت بپردازد و تمام لحظات را در حال عبادت باشد گرچه می‌خوابد، افطار می‌كند، سحری می‌خورد و ...  اما تمامی این اعمال را قربه الی ا... انجام دهدو  این تمرین اثر سازنده‌ای بر وی خواهد داشت.

آثار فردی و اجتماعی و فواید اعتكاف

در بعد فردی، اعتكاف فرصت مناسبی را فراهم می‌آورد تا انسان به خودش و به حسابرسی خویش بپردازد، اشتباهاتش را ببیند و درواقع یك بازبینی نسبت به خود داشته باشد. وقتی تك‌تك انسان‌ها ساخته شوند بالطبع جامعه نیز ساخته می‌شود.

در پاسخ برخی افراد كه اشكال می‌گیرند من كارم را درست می‌كنم اما دیگران چطور؟! باید گفت: شما، كارت را درست می‌كنی و به گونه‌ای كه دیگران از شما یاد می‌گیرند و این بوی عطر معنوی شما جاهای دیگر را نیز پر می‌كند و اثر می‌گذارد، بالاخره وقتی هر فردی خود را این گونه ببیند ناخودآگاه جامعه نیز بهتر می‌شود. همانطور كه وقتی یك نفر آلوده است ممكن است دیگران را آلوده و مبتلا ‌كند در خوبی نیز همین طور است.

پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) و امام راحل (ره) نیز یك نفر بودند اما هر كدام در جامعه خود چه كردندو چه تحولی ایجاد كردند.  این طور نیست كه بگوییم با یك گل بهار نمی‌شود اتفاقا باید همین یك گل‌ها نیز آنقدر سعی كنند خوبی‌ها را از خود بروز دهند تا دیگران نیز با دیدن آنها خوب شوند.

بنابراین اعتكاف، آثار فردی فوق‌العاده‌ای دارد كه این آثار در جامعه نیز بروز می‌كند، البته با توجه به این كه اعتكاف در مسجد جامع است آثار جمعی آن نقدا در همان جمع معتكفان پیدا خواهد شد اما وقتی معتكفان از مسجد بیرون می‌آیند در جامعه نیز اثرگذار می‌باشند.

لحظه ی آغاز اعتکاف

بیایید لحظه‌ای كه می‌خواهیم برای آغاز اعتكاف وارد مسجد شویم این عبارت نقل شده از ائمه را ذكر كنیم؛ رَبیِّ عَبْدُكَ بِبابِك؛ ای رب من بنده تو دم در توست و اجازه ورود می‌خواهد. با یك اجازه و اذنی وارد مسجد شویم و با شروع زیبایی اعتكاف را آغاز كنیم و در طول این سه روز نیز  مرتب آنچه كرده‌ایم و به كجا رسیدیم را بازبینی كنیم تا دست خالی برنگردیم.  وقتی معتكف سه روز خود را پای‌بند خانه خدا می‌كند باید در انتهای اعتكاف، خدایی برگردد و حالت خدایی پیدا كنند، صفات زیبای خدا را در خود ببیند و در طول مدت عمرش آن را نگاه دارد.

اعتصاب یا اعتکاف؟

سه روز، اعتصاب خود را به او اعلام می کنم؛ اعتصابی به معنای اعتراض در برابر بت های درون؛ اعتصابی به مفهوم مبارزه با جاذبه های پوشالی دنیا؛ اعتصابی به عمقِ ادراک و به ژرفنای تَعقّل. خدا، نام اعتصاب را، اعتکاف می گذارد، تا موافقت خویش را اعلام کرده باشد.

ایام البیض، سه روزی است که کارنامه زندگی من، به روشنایی و سفیدی دعوت می شود و خداوند، نگاه عفوآمیز خود را بر من منتشر می سازد.

پلک که می بندی، صدای بال فرشته ها را می شنوی. چقدر به خداوند نزدیکم؛ نزدیک تر از فرشته های مقرّب!

مجالی برای تولد دوباره

این سه روز، فرصتی است خاص، برای آشتی با دوست. سه روز، اوج یگانگی من است با او؛ با او که از شوق علی وار شدن جهان، به تصَدّق حیدری اش، به تمام بشریت از در مهربانی و کرامت، سلام کرده است. چه بهانه مقدسی است این میلاد؛ بهانه ای برای تولد دوباره همه ما.

سه روز رها شدن از خود

سه روز تا نهایت وقت است؛ سه روز تا ابدیت ؛ سه روز برای آخرین پرواز.

آسمان، مشتاقانه آغوش گشوده تا پرواز در بی نهایتمان را نفس بکشد.

پلک که می بندی، صدای بال فرشته ها را می شنوی. چقدر به خداوند نزدیکم؛ نزدیک تر از فرشته های مقرّب!

سه روز فرصت از خویشتن رها شدن ؛ سه روز فرصت بریدن از دو روزه دنیایی؛ سه روز برای پرهیزگاری. سه روز، در خویش می نگری و در خویش زندانی می مانی، تا نفس اماره در مسجد، پاک و طاهر شود و پیشانی ات، بوی سجده های امام چهارم را بگیرد.

مهربان تر از تو چه کسی؟!

مهربان تر از تو، سراغ ندارم.همه گناهانم را می بینی؛ اما هر بار، با مهربانی بیشتر از پیش، مرا به خود می خوانی؛ به خانه امن خویش می سپاری تا سه شبانه روز، عطر خداوندی ات را از جانم لبریز کند. به گلدسته های مسجد سپرده ای، بهترین آوازهای داوودی را اذان کنند و در گوش ما، حضور مهربانی ات را زمزمه کنند. من، سراپا تسلیم، به شوق زیارت عطر خداوندی ات، پیشانی خویش به سجده می سایم و با اشک، درِ رحمت بی پایان تو را می کوبم که: «الهی العفو، الهی...».

تبیان

منابع :

خبرگزاری دانشجویان ایران

سایت تابناک

سایت حوزه