مؤسسه فرهنگی هنری خیریه
«ای مردم به کدامین سو می روید! و شما را به کجا می برند! خداوند نسل پیشین شما را به وسیله ما خاندان هدایت کرد و نسلهای آینده شما نیز باید به وسیله ما راه یابند.اگر شما پادشاهی زود گذر دنیا را دارید، ما در آینده فرمانروایی خواهیم داشت. پس از فرمانروایی ما، هیچ حاکمیتی و پادشاهی نیست، زیرا ما اهل فرجامیم و خداوند فرموده است: «و العاقبة للمتقین»». این سخنان را امام باقر (علیهالسلام) در مجلس هشام زمانی که مورد سرزنش او قرار گرفت بیان فرمودند.
در یکی از سالها که هشام بن عبدالملک برای انجام مراسم حج به مکه آمده بود، امام باقر (علیهالسلام) نیز در مکه حضور داشت. در آن سفر امام باقر (علیهالسلام) برای مردم سخنرانی کرد و از جمله سخنان آن حضرت چنین بود:«سپاس مخصوص خداوندی است که محمد (صلیاللهعلیهوآله) را به پیامبری مبعوث کرد و ما خاندان نبوت را به وسیله او کرامت بخشید. ما برگزیدگان خدا بر خلق اوییم و انتخاب شده از میان بندگان وی هستیم و ما خلفای الهی می باشیم. پس آن کس که از ما پیروی کند، سعادتمند است و کسی که ما را دشمن بدارد و با ما مخالفت کند، شقی و نگونبخت خواهد بود.» وقتی این سخنان به گوش هشام رسید، زمینه خشم شدید او را فراهم آورد، اما در چنان شرایطی صلاح ندید که متعرض امام باقر (علیهالسلام) شود. زمانی که به دمشق بازگشت از کارگزار خود در مدینه خواست تا امام را به دمشق بفرستد.
وقتی امام در دمشق بر هشام وارد شد. هشام که نفرین خدا بر او باد به اطرافیانش دستور داده بود تا پس از او، هر یک به امام باقر (علیهالسلام) ناسزا بگویند و وی را سرزنش کنند!
امام باقر (علیهالسلام) وارد محفل هشام شد، و بدون این که توجه خاصی به هشام داشته باشد و احترام ویژه ای برای او قایل شود، در جمله ای عام که شامل همه اهل مجلس می شد گفت: السلام علیکم، سپس بدون اجازه خواستن از هشام، در مکان مناسب بر زمین نشست. هشام به شدت خشمگین شد، زیرا اولا به شخص او سلام ویژه ای که به خلفا داده می شد، داده نشد، و ثانیا امام باقر (علیهالسلام) برای نشستن از او اجازه نخواست! هشام گفت: ای محمد بن علی! همواره یک نفر از شما خاندان، وحدت مسلمانان را شکسته و می شکند و مردم را به سوی خود فرا می خواند و از روی سفاهت و جهل، گمان دارد که امام است. بعد از این که هشام از سرزنش امام ساکت شد، مجلسیان نیز شروع به توهین و سرزنش امام کردند. چون سخنانشان پایان یافت، امام باقر از مکانی که نشسته بود برخاست و ایستاده چنین سخن گفت: «ای مردم به کدامین سو می روید! و شما را به کجا می برند! خداوند نسل پیشین شما را به وسیله ما خاندان هدایت کرد و نسلهای آینده شما نیز باید به وسیله ما راه یابند.اگر شما پادشاهی زود گذر دنیا را دارید، ما در آینده فرمانروایی خواهیم داشت.پس از فرمانروایی ما، هیچ حاکمیتی و پادشاهی نیست، زیرا ما اهل فرجامیم و خداوند فرموده است: «و العاقبة للمتقین».
امام در این فرمایشات شان به حکومت جهانی حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) اشاره می کنند. بعد از اینکه مردم را از کاری که در پیش گرفته اند انذار میدهند، به آنها یادآوری میکنند که نسل های پیشین آنها نیز به وسیله پدران طاهرینش هدایت شده اند و خودِ آنها نیز به وسیله امام هدایت خواهند شد. حضرت به آنها گوشزد میکنند که به پادشاهی زودگذر دنیا مغرور نشوند؛ زیرا فرمانروایی آینده که منظور حکومت جهانی حضرت مهدی (علیهالسلام) است از آنِ سلاله پاک ایشان خواهد بود و این پادشاهی حقیقی فقط برای متقین در نظر گرفته شده و متقین هستند که اهل فرجام و پایان ظلم و ستم و برپادارنده قسط و عدل خواهند بود.
کلیدواژه ها:
آثار استاد