www.montazer.ir
جمعه 17 می 2024
مؤسسه فرهنگی هنری خیریه
شناسه مطلب: 1123
زمان انتشار: 9 دسامبر 2014
از سلسله مباحث استاد محمد شجاعی
اسماء الله 6، 1386/3/3
امیرالمؤمنین «علیه‌السلام» فرمودند: مصائب به‌طور مساوی بین انسان‌ها تقسیم می‌شوند. عده‌ای از انسان‌ها به هدایت اولیه خداوند لبیك می‌گویند. دنبال عقل و دین و فطرت و پیامبر می‌روند. ربوبیت خدا نسبت به این آدم‌ها این‌طور است كه هرچه مصیبت و بلا سهمیه یك نفر است در این دنیا بچشند و آن طرف در نظام ابدی آسایش داشته باشند.
به گزارش منتظران منجی «عج»، در جلسه ششم «شرح اسماءالله»، استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که شرح آن در زیر می آید:
امام صادق «علیه‌السلام» فرمودند: اگر مردم می‌دانستند (لَو: نمی‌دانند) در شناخت خداوند عزّوجلّ چه فضیلتی وجود دارد، هرگز چشمشان را به آنچه كه خداوند دشمنانش را بهره‌مند كرده از زینت‌ها و زیورهای حیات دنیا نمی‌دوختند.
اگر انسان هر روز و روزی چندبار این روایت را ببیند، حلاوت و شیرینی‌اش بیشتر می‌شود. مثل یك آیینه‌ای است كه انسان خودش را در آن می‌بیند و می‌فهمد كه میزان رشدی كه كرده چه‌قدر است. لطفاً خودتان را با این روایت بسنجید. اگر از مصادیق این روایت بودید كه خوب است وگرنه بحث‌های بعدی را خوب می‌فهمیم كه به این درجه برسیم.
امیرالمؤمنین «علیه‌السلام» فرمودند: مصائب به‌طور مساوی بین انسان‌ها تقسیم می‌شوند. عده‌ای از انسان‌ها به هدایت اولیه خداوند لبیك می‌گویند. دنبال عقل و دین و فطرت و پیامبر می‌روند. ربوبیت خدا نسبت به این آدم‌ها این‌طور است كه هرچه مصیبت و بلا سهمیه یك نفر است در این دنیا بچشند و آن طرف در نظام ابدی آسایش داشته باشند. در مقابل، كسانی كه به عقل و دین و فطرت و پیامبران پاسخ نمی‌دهند، سنت این‌طور است كه اینجا لذت‌هایشان را ببرند و عذابشان برای نظام ابدی بماند.
خداوند وقتی می‌بیند یك نفر دشمن اوست با ارزش‌ها و هنجارهای الهی دشمنی دارد، در این دنیا به او لذت بیشتری می‌دهد. از جنس چیزی كه با آن سنخیت دارد به او می‌دهد. (جمادی، نباتی و حیوانی) مؤمنین به این جماعت كه با خدا فاصله دارند، لذات وهمی، حسی و خیالی زیادی دارند، حسودی می‌كنند.
حضرت می‌فرماید: اگر مردم می‌دانستند كه در شناخت خود خدا چه لذت و فضیلتی وجود دارد هرگز چشم نمی‌دوختند به آنچه كه خداوند به دشمنان خودش از زیورهای حیات دنیا داده است. یعنی معرفت خداوند با دل انسان كاری می‌كند كه هرگز به نعمتی كه هركس چه دوست چه دشمن دستش است، حسادت نمی‌كند. در دنیا سهم اصحاب جهنمی در لذات طبیعی زیاد است و از لذت‌های فطری و انسانی محروم هستند. فطرت‌گراها سهمشان از لذات دنیایی ناچیز است و از لذات فطری بهره‌مند هستند. در معرفت‌الله چیزی گیر انسان می‌آید كه هرگز از محرومیت‌هایی كه دارد احساس غصه و ذلت نمی‌كند. حسرت دارایی‌های دیگران را نمی‌خورد. از نحوه ارتباطش با خدا فوق‌العاده راضی است. از خدا چیزی غیر از خودش را نمی‌خواهد.
ارزش دنیای دیگران نزد كسی كه فضیلت معرفت خدا را می‌داند كم‌تر از چیزی است كه آن شخص زیرپای خودش می‌گذارد و رد می‌شود، است.
اگر كسی بفهمد در این چند روز زندگی دنیا چه گنجی می‌تواند به‌دست آورد، هیچ تحریكی نسبت به نعمت‌های دیگران ندارد. سنخ این آدم با این كمالات تحریك‌پذیر نیست و قیمت خودش را در این می‌داند كه اصل معشوق خود را بشناسد. تمام دغدغه‌اش این است كه چه‌قدر نسبت به هدف خلقت پیشرفت كرده است. از بهره‌مندی دیگران هم خوشحال می‌شود. به محض اینكه آرزوی دارایی‌های دیگران را داری، حد می‌خوری و محدود می‌شوی، از قدرت و سرعت شدن تو كم می‌شود.
دل مثل ظرف می‌ماند. مقداری از آن خالی و بیشتر آن پر است. به محض اینكه مایعش كم شود، فضا برای هوا بیشتر می‌شود. ظرف دل را اگر با حقیقت پر كنی جایی برای هوا ندارد. هر‌قدر حقیقت كم‌تر باشد، بیشتر هوا دارد. اگر دل را با معرفت الله و خود خدا پر كنی، جای خالی باقی نمی‌ماند. هیچ چیز به بقای او نمی‌ماند. وقتی در نماز می‌خوانیم «و لم یكن له كفواً احد» باید بدانیم كه هیچ‌كس مثل او نیست.
خیلی بد است آدم به دنیا بیاید و بمیرد و یكبار هم صادقانه نگوید خدا از همه قشنگ‌تر است.
اینها به‌قدری از معرفت خداوند لذت می‌برند و از شناخت حق تعالی غرق می‌شوند كه متنعم می‌شوند به معرفت‌الله. یعنی بالاترین دارایی و نعمت خودشان می‌دانند.
آن‌قدر معرفت‌الله مهم است كه امیرالمؤمنین «علیه‌السلام» می‌فرمایند: دوست نداشتم كه در كودكی می‌مردم و به بهشت می‌رفتم تا اینكه بزرگ شوم و خدا را بشناسم. یعنی لذت شناخت خدا در دنیا از بهشت بیشتر است.
الحمدلله كه ماندم و خدا را شناختم. می‌ارزید كه در جبهه شهید نشدیم و الحمدلله به معرفت‌های زیادی رسیدیم. (مرحوم جعفر شریفی)
بزرگ شدن و زندگی كردن به غیر از معرفت‌الله ارزش دیگری ندارد.
مخاطب استاد، تحصیلات و علم و فهم و مدارك تحصیلی و ... نیست. دارایی یك استاد، تعداد كثیر جمعیت نیستند. دارایی یك استاد افراد پیر و جوان حاضر در جلسه نیستند. كسی كه مخاطب استاد است، كودك عزیز روان شاگردان است. انشاءالله بالغ شده باشند. یعنی صحبت در تاریكی كردن است. همه ما این كودك را داریم. كم‌كم به دهانش شیر بگذاریم بخورد تا انشاءالله به جوشن كبیر برسیم. ولی بعد از مدتی غذا خوردن باید ببینید كه آیا حسرت از دلتان بیرون می‌رود و آرامش می‌آید؟ غصه بیرون می‌رود و شادی می‌آید؟
معرفت‌الله بزرگ‌ترین چیزی است كه خداوند به بنده‌اش عطا می‌كند. ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون (او لیعرفون)
هر كار دنیایی كه انجام می‌دهیم، مقدمه این كار است. اگر ارزشی دارد برای این است كه به این معارف و شناخت‌ها برسیم.
هركس با كودك عزیز روانش می‌شنود. با گوش حیوانی، جمادی و نباتی شنیدن هیچ فایده‌ای ندارد.
الهی به حق محمد و آل محمد «صلی‌الله علیه و آله و سلم» گوش‌های انسانی ما را باز كن.
چنان از این معرفت لذت می‌برند كه لذتشان به اندازه لذت كسانی است كه در باغ‌های بهشت با اولیاء خدا هستند.
اینجا می‌فهمیم كه چرا بعضی در دنیا لذتی می‌برند كه بهشتیان در بهشت نمی‌برند.
برای كسی بخواهد لذت ببرد، خداوند دنیا را قشنگ‌تر از بهشت آفریده است. چون در اینجا فرصت داری بی‌دغدغه بشناسی.
ما می‌خواهیم به‌هیچ وجه از دارایی‌های دیگران و نداشتن‌های خودمان احساس تحقیر پیدا نكنیم. هیچ‌كس نتواند با داشتن‌هایش ما را تحقیر كند. طوری باشیم كه آرزو نكنیم جای كسی باشیم. چه برسد كه خودمان را در جهنم حسادت دیگران بیندازیم. خیلی پستی است.
بزرگان فرمودند: بعد از بیداری، اولین مرحله طلب است. واقعاً باید بخواهیم كه بشویم.
كسی كه بتواند از خدا لذت ببرد، از دنیا فوق‌العاده لذت می‌برد.
اگر معرفت خدا بیاید، تو همیشه در حالت انسی قرار داری كه حالت وحشت نداری. صاحب و همراه ما در هر تنهایی است و یك روشنایی در هر تاریكی است. معرفت‌الله برای انسان قوت است از هر ضعفی و شفای هر بیماری است.
شناخت خداوند تبارك و تعالی مونس هر تنهایی است. هر وقت پژمردگی به سراغ انسان می‌آید، معرفت‌الله است كه دل انسان را روشن می‌كند.
شرط لذت بردن و آرام بودن تو با دیگران بودن نیست.
انسان با معرفت‌الله همه بیماری‌ها را شفا می‌دهد. فكرش دچار سوءظن و حسادت و افكار پریشان نمی‌شود. وقتی درون انسان را نور معرفت خدا می‌پوشاند، جایی برای بیماری و ضعف نمی‌گذارد. همان‌طور كه ضعف بدن باعث ایجاد بیماری و رشد بیماری می‌شود. ضعف روح باعث می‌شود كه انسان در زندگیش خرابكاری كند. قدرت كه بیاید، ضعف می‌رود.
کلیدواژه ها:
www.montazeranmonji.ir/node/1123
ذخیره آدرس لینک بر روی دستگاه
اشتراک گذاری مطلب
دانلود عکس مطلب
- همه
- بیان استاد
- قلم استاد
آثار استاد
خبرنامه سایت منتظران منجی
Stay informed on our latest news!
معرفة النفس أنفع المعارف... عالی بودند... جلساتی که در مورد معرفت نفس داشته اند استاد، یک بار خود ایشان فرمودند که این جلسات موجودند، اگه امکان داره در سایت درج شوند... تشکر