اسماء الله 4، 1386/2/20

حضرت علی «علیه‌السلام» فرمودند: هركه در دنیا اضافه‌تر به‌دست می‌آورد، در آخرت بیشتر از دست می‌دهد.آخرت به همه چیز معنا می‌دهد. هروقت غصه می‌خورید و ناراحت هستید، آیات در مورد بهشت را یادآوری كنید.

به گزارش منتظران منجی «عج»، در جلسه چهارم «شرح اسماءالله»، استاد محمد شجاعی به ادامه بحث پرداختند که شرح آن در زیر می آید:

اگر نظام فكری یك نفر غلط طراحی شود، تولیدی خسران‌آمیزی خواهد داشت. گمان اكثر مردم این است كه دنیا را اصل قرار می‌دهند و آخرت مبنا نیست.

افحسبتم انما الیكم عبثاً؛ آیا گمان كردید كه ما شما را بیهوده خلق كردیم و شما به‌سوی ما بازگشت نمی‌كنید؟
هر چیزی كه بخواهد از عبث بودن دربیاید باید با آخرت و ابدیت پیوند بخورد. آنچه كه از كارهای ما مابه‌ازاء آخرتی ندارد و آخرت‌سازی ندارد، عبث است، باید ترك شود و از آن فاصله بگیریم. ما در بازگشت است كه همه حقایق دنیایی‌مان معنادار می‌شود. مثل دنیا كه به تمام حركات جنین معنا می‌دهد. جنین تمامی حركاتش جز آن مقدار كه مربوط به حیات رحمی است، بقیه عبث است. رشد، اندام‌زایی و... عبث است. تولد به دنیا و زندگی دنیا را وقتی كنار حركت‌های رحمی قرار می‌دهیم، آن‌ها را معنادار می‌كند.

ابدیت را كنار دنیا بگذاریم، دنیا هم تجلی آخرت است، هم مزرعه آخرت. آخرت‌ساز است. اگر كارهایتان ارتباط با ابدیت پیدا كند، اجر عظیم دارد. هشت در بهشت باز و هفت در جهنم بسته می‌شود.
امیرالمؤمنین «علیه‌السلام» فرمودند: پاداش یك عمل به اندازه سختی یك عمل است.
هیچ چیز در زندگی انسان مؤمن هدر رفته نیست. همین كه ابدیت را باور داشته باشد، همه چیز را معنادار می‌كند. انسان نه زن است و نه مرد. غیر از وظیفه ارتباط با معشوق و رفت و آمد با معصوم «علیهم‌السلام» كارهای دنیایی و... داریم.
اگر انسان طوری جذب زندگی شود كه من حقیقی‌اش را فراموش كند، درست نیست.

اصالتاً یك انسانم. زن یا مرد نیستم. موقتاً روی زمین آمدم تا نقش مرد یا زن بودن را بازی كنم. كودك عزیز روان را به خدا شبیه كنم و بعد برگردم.
تمرین كنید یادتان بیاید كجا بودید. بعداً می‌توانید بین هویت جنسی و هویت انسانی خود تفكیك كنید. اصل را آخرت قرار دهید. هیچ چیز را با مبناهای دنیا مقایسه نكنید. تا زمانی كه ابدیت را كنار یك فكر نیاوریم هر نوع قضاوتی غلط است.
اگر كسی بخواهد شاد باشد باید همیشه نسبت به همه كارهایش ابدیتش را كنار خودش بیاورد. اگر یادش برود یك موجود آخرتی است، هربار كه برایش اتفاقی بیفتد، خودش را بدبخت و بیچاره می‌داند.
الدنیا تضر و تمرُّ ... الآخره تسرُّ. وقتی بریده از آخرت انتخاب می‌كنی، تصمیم می‌گیری تمام لذت‌ها به ضررت تمام می‌شود. آخرت، شاد می‌كند و سرور دارد. در كنار مشكلات و سختی‌های زندگی چند دقیقه به ابدیت فكر كنید و بگویید این نیز بگذرد.

حضرت علی «علیه‌السلام» فرمودند: هرچه دنیایتان زیادتر باشد، از آخرتتان كم خواهد شد.
هركس در كارهای دنیاییش كسل باشد، برای كارهای آخرتی‌اش كسل‌تر است. هیچ لذتی نمی‌برد مگر اینكه آن لذت در قیامت برایش غصه می‌شود. لذت بد نیست. لذت حلال به آخرت‌سازی و اخلاق انسان كمك می‌كند. ولی نفس ما زیاده‌طلب است.
حضرت علی «علیه‌السلام» فرمودند: هركه در دنیا اضافه‌تر به‌دست می‌آورد، در آخرت بیشتر از دست می‌دهد.
آخرت به همه چیز معنا می‌دهد. هروقت غصه می‌خورید و ناراحت هستید، آیات در مورد بهشت را یادآوری كنید.

شرط اینكه آیات قرآن ما را شاد كند، این است كه حتماً با گوش انسانی بشنویم. گوش خر بفروش و دیگر گوش خر
اگر با گوش فطری در مورد آیات فكر كند، بسیار لذت می‌برد. به داد كودك عزیز روان برسید.
تعرف منی وجوههم نضره النعیم؛ در چهره اینها شادابی، سبزی و خرمی می‌بینی (از شدت شادی) این حالت در آنجا تمام شدنی نیست. تا خدا خدایی می‌كند.
درس مهم قرآن این است؛ شما اشتباه نكنید كه خودتان را از آخرت و ابدیت محروم كنید. اگر الان بوی آن به تو بخورد، شادت می‌كند.
غصه مربوط به فطرت است وقتی به آن غذا نرسد، غصه می‌خورد. مشكلات زمانی حل می‌شود كه اصلاً مشكلی نبینی.

نبی اكرم «صلی‌الله علیه و آله و سلم» فرمودند: المؤمن دائم النشاط
شما به آباد كردن خانه جاودان خودتان محتاج‌ترید از آباد كردن خانه‌های فانی‌تان. تمام تلاشتان را برای آباد كردن آخرت بگذارید. جا ندارد كه مؤمن برای حوادث دنیا غصه بخورد. تلاش می‌كند اما نتیجه مهم نیست.