استکبار و طاغوت با پایین نگه داشتن آگاهی مردم بر آنها حکومت می کنند

انسان كى ناراضى مى‏ شود؟ زمانى كه با خبر شود که دارند از او می دزدند و حقش را مى‏ خورند. در حالی که  خودش مى‏ تواند به جاهاى بهتر و بالاتری برسد واز مواهب خدادادی استفاده کند، او را محروم نگه داشته اند. مبارزین قبل از انقلاب، این حقایق را خوب درک کرده بودند.

تفاوت دین داران عافیت طلب، با دین داران انقلابی

یکی از خاطرات مهم دوران انقلاب اسلامی، تفاوت موضع گیری دین داران عافیت طلب با دین داران انقلابی مثل امام خمینی ره است.

 امام ‏قدس سره و بزرگانى كه با سختى های زیاد همراه ایشان انقلاب كردند، اگر مى ‏خواستند با شاه همكارى كنند، شاه حاضر بود سرتاپای آنها را طلا بگیرد. ابوسفیان چقدر به رسول ‏اللَّه (‏صلى الله علیه وآله) پیشنهاد داد که ما بهترین دخترانمان را به تو مى‏ دهیم؛ بیشترین گوسفند  و گاو و شترهایمان را به تو می دهیم؛ مال و ثروت به تو مى‏ دهیم؛ بى ‏نیازت مى ‏كنیم؛ فقط حرف نزن و پا روى دُم ما نگذار و با ما مخالفت نكن. حضرت پیامبر اگر مثل خیلی از رهبران غیر انقلابی بود، به طاغوت ها جواب مثبت می داد. خیلی از رهبران بوده اند که با این پیشنهادات، خودشان را فروخته اند و به ازای فلان پست و فلان مقدار پول راضى شده اند.

 کسانی هم بودند که مى‏ گفتند: «اعلى حضرت كمر بسته امام رضاست و صلاح نیست با او مبارزه كنیم. اینها مسلمان هستند و اسمش محمد رضا است». از این حرفها زیاد می گفتند، یادمان هست، تظاهرات که می شد، خودرو ‏هاى شهربانى مى ‏آمدند و با بلندگو مى ‏گفتند: «یک نفر امام رضا (علیه السلام) را خواب دیده که حضرت گفته كارى با شاه نداشته باشید، او كمر بسته من است».

بعضى روحانی ها خودشان را فروختند و با شاه سازش کردند تا فقط مرجع باشند و رساله بدهند و به پولى برسند و به آنها آیت‏ اللَّه العظمى بگویند. همین ها بودند که مى‏ گفتند: «نباید با شاه مبارزه كرد. جواب خون مردم را در قیامت كى مى‏ خواهد بدهد؟» در اینجا پناه مى ‏بردند به چیزهاى مقدس. آنها حرف هاى آمریكا را مى‏ زدند، خودشان می ترسیدند و قافیه را باخته بودند. اما مى‏ گفتند: جوان هاى بى‏ گناه چرا باید بروند و كشته و اسیر شوند و دست و پایشان قطع شود. امام (ره) فرمود: «ما در جنگ، حتى یك لحظه از عملكرد خودمان پشیمان نیستیم».

اما همه این گونه نبودند. بعضی ها می گفتند: ما پشیمان هستیم. اى كاش! آن حرفها را برضد شاه نمى‏ گفتیم و آن شعارهاى تند را نمى‏ دادیم. افراط و زیاده روى كردیم که گفتیم «مرگ بر آمریكا»؛ زیاده روى كردیم که گفتیم «جنگ جنگ تا رفع كل فتنه»؛ نباید اینها را مى‏ گفتیم؛  باید عاقلانه فكر می کردیم. زمانى در برخی روزنامه ها بحث بود كه انقلاب «عقل‏گرا» مى‏ شود. این یعنى چه؟ یعنى همه از رهبر تا بسیجى ‏ها تا آن موقع دیوانه بودند؟ یعنی از حالا به بعد، کم کم عقل‏گرا مى‏ شوند و عاقلانه فكر مى ‏كنند و حالا فكرشان فكر روز می شود. هنوز هم به بسیجى ‏ها مى‏ گویند: «شما هنوز تفكر پنجاه و هفتی دارید و از قافله عقب هستید».

اینها کسانی هستند که قرآن درمورد آنها می فرماید: «إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا كَانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَكُونَ = [آرى در دنیا] كسانى كه مرتکب گناه می شوند، آنان را كه ایمان آورده اند را به ریشخند مى‏ گیرند»(مطففین/29).

برگرفته از بحث سعادت و شقاوت جلسه 12