استفاده نادرست از زیبائی های بدنی، نردبان قربانی شدن شرافت انسانی است

وقتى انسان از نعمت‏ هاى بیكران خدا تنها خواب، آب، غذا، لباس و زیبایى‏ هاى ظاهرى را دید و اسیر و غرق لذّت آن‏ها شد، این حالت همان مست نعمت شدن است و این مستى، شخص را دچار غفلت از حقیقت خود مى‏ كند؛ یعنى به جاى این‏كه خود را با مقیاس ابدى نگاه كند با مقیاس كوچك زندگى مادى و دنیا مى ‏بیند. او در واقع دچار خودفراموشى مى‏ گردد و از خویش، چیزى جز شؤون حیوانى و گیاهى نمى ‏بیند و از اصل شخصیت خود كه شأن فوق حیوانى است، غافل مى‏ شود. آرى مستى نعمت، انسان را از صاحب نعمت غافل مى ‏سازد و چه بسا به جاى این‏كه از صاحب نعمت تشكّر كند، از خود آن نعمت استفاده نابجا مى‏ كند و با صاحب آن‏كه در حقِّ انسان لطف نموده دشمنى مى‏ نماید. این خسران بزرگى است كه انسان، خدا را به نعمت ‏هاى او بفروشد. آیا این بى‏ ادبى نیست كه انسان از نعمت زیبایى و ثروت و... كه خدا به او ارزانى داشته، در راه دشمنى و مخالفت با خدا استفاده كند؟ آیا این بى ‏انصافى نیست؟

 ببینید كه خداوند چگونه از انسان گله مى‏ كند: «اى پسر آدم! با من از روى انصاف رفتار نمى ‏كنى؛ من به سبب نعمت‏ هایى كه به تو عطا مى‏ كنم با تو دوستى مى ‏نمایم و تو با ارتكاب گناهان به من دشمنى مى ‏ورزى. نیكى من به تو فرو مى‏ ریزد و شرّ و بدى تو نزد من بالا مى ‏آید و همیشه فرشته مقربى كردار ناشایسته‏اى از تو نزد من مى‏ آورد.»

به صِرف داشتن نعمتِ ثروت، زیبایى یا... نمى‏ توان كسى را خوشبخت دانست بلكه باید دید كه او از این نعمت در چه راهى استفاده مى‏ كند. چه بسیار افرادى كه زیبایى چهره آنان حیثیت انسانى آن‏ها را بر باد داده و آن‏ها را به ورطه حیوانیّت سقوط داده است.

 چه بسا افرادى كه چهره زیبایشان آنان را وادار ساخته طورى رفتار كنند تا به جاى این‏كه در راه دوستى خدا و قرب به او قرار گیرند به دشمن خدا تبدیل گردند و همین صورت زیبا، چهره جان آن‏ها را زشت كرده و آن‏ها را به یك عنصر ضد ارزش‏هاى معنوى و كمالات انسانى مبدّل ساخته است. در واقع زیبایى این افراد به علت بى ‏ظرفیتى خودشان و اسارت آن‏ها در بند لذّات ظاهرى آن‏ها را از درك ارزش واقعى محروم ساخته، چنان‏كه در تجارت بین كمالات و ضد كمالات، لذّات پایدار و لذّات ناپایدار، به نعمت ‏ها و لذّت‏ هاى فانى راضى مى ‏شوند و ارزش‏هاى والا و پایدار را از دست مى‏ دهند و چه بد تجارتى است اگر بدانند! این‏ها در واقع با انتخاب و ترجیح ارزش‏هاى حیوانى و زودگذر نسبت به ارزش‏هاى پایدار و انسانى، خود را به زیان حقیقى دچار كرده ‏اند. (167) آیا زیبایى‏ هاى ظاهرى و بدنى همیشگى است یا جمال باطنى؟

برگرفته از کتاب در و صدف