از زیارت حضرت معصومه(س)، تا انتظار لحظه پر تپش ظهور

از زیارت حضرت معصومه، تا انتظار لحظه پر تپش ظهور

اسئل الله أن یرینا فیکم السرور و الفرج...

می‌دانیم که قیمت هر انسان به نوع آرزوها، دغدغه‌ها، آرمان‌ها و اهداف اوست. نوع دغدغه‌های انسانی که به زیارت حضرت معصومه «سلام‌الله‌علیها» مشرف شده است نیز دقیقاً مطابق با مقامی است که خداوند برای ایشان وضع نموده است. مقام این بانوی گرانقدر، به قدری عظیم و والاست که به تنهایی قدرتِ شفاعتِ تمام اهل محشر را دارا می‌باشند.

دغدغه رسیدن به لحظه شادی اهل‌بیت که همان لحظه فرج آخرین ذخیره آنان است، دغدغه یک انسان حقیقی است.

اساساً دغدغه‌های این زیارت نامه، به قدری متعالی تنظیم شده‌اند که زائر را از سطوح پایین دنیایی به پروازهای بلند انسان می‌رسانند. زائران با چنین دغدغه‌هایی است که می‌توانند به گروه خانواده آسمانی خود پیوسته و شادیِ حقیقی خود را تنها در لحظه ظهور به انتظار بایستند. البته شرط اصلی چنین دغدغه‌هایی، صادق بودن در آنها می‌باشد. صدق در گفتار این زائران سبب می‌شود که حضرت معصومه «سلام‌الله علیها» نیز آنان را برای تحقق آرمانهایشان، یاری نموده و دعاهایشان را به مُهر «آمین» خود زینت دهند.

زائری که حرم حضرت معصومه را آشیانه آل محمد می‌داند، نه تنها به ارتباط حقیقی با ایشان در حرم نائل می‌شود، بلکه با تک تک 14 معصوم، ارتباطی عینی و شهودی برقرار نموده و به چهره به چهره به هر کدام از آنها سلام گفته و آنان را در آغوش می‌کشد. فراموش نکنیم که تک تک این سلام‌ها و بوسه‌ها، جذبِ نفس انسان شده و به آن هیبتی بسیار زیبا بخشند.

زیباترین و عالی‌ترین دعایی که انسان می‌تواند در حق معصومین روا دارد، همین فراز (اسئل الله أن یرینا فیکم السرور) تا زیارتنامه است. اما شرط این دعای متعالی، صدق در دعا می‌باشد. صدق در این دعا، حقیقتاً انسان را در زمره محمد و آلش جمع خواهد کرد، چرا که این انسان با سبک زندگی اهل‌بیت زندگی نموده و دغدغه‌های این گروه در تمام رگهایش جریان دارد. او در بهشت نیز غصه‌دارِ تنهایی و آوارگیِ امام زمانش است و به یقین در زمان ظهورش در رکاب او، رجعت خواهد نمود، چرا که او تمام عمرش را به دغدغه یاری امامش سپری کرده بودند نه به امید بهشت.

از سبک زندگی الهی تا پیوستن به جمع محمد «صلی الله علیه و آله و سلم» و آل

و أن یجمعنا و ایّاکم فی زمره جدّکم محمداً صلی الله علیه و آله و سلم

برای پیوستن به جمع محمد و آلش، شرط اساسی، زیستن به سبک زندگی آنان است. باید به نحوی زندگی کنیم که خودمان، پیوستن‌مان به گروه اهل‌بیت را باور کنیم.

کسی که سبک زندگی او، فرسنگها از قواعد و قوانین اهل‌بیت فاصله دارد، نمی‌تواند انتظار پیوستن به گروه پیامبر و آلش را در سر بپروراند. تنها سبک زندگی الهی است که می‌تواند انسان را در رمزه محمد و آلش جمع نماید. کسی که پیوستنِ خود را به این گروه باور نموده است، به راحتی به اطاعت از معصومین تن داده و به سادگی از اموال، استعداد، آبرو، اولاد و اهلش برای رسیدن به اهداف اهل‌بیت هزینه می‌کند.

کسی که عاشق اهل‌بیت است به دنبال، بدست آوردنِ توجه مخصوص آنان، از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کند.

او به دنبال باز نمودن جایی برای خود در این گروه، هر گونه خستگی را در آغوش می‌کشد. کسی می‌تواند این فراز از زیارت نامه را صادقانه به زبان آورد که عاشق ملحق شدن به این جمع باشد، و برای این منظور بی‌توقع بی‌حساب و بی‌چرتکه اندازی به این در و آن در بزند.

تمام ارتباطات او (جمع‌ها، دوستان، مهمانی‌ها، سفرها و ...) در معیت اهل‌بیت صورت می‌گیرد. با ادعاها، شعاردادن‌ها و احساسات بی‌عمل، نمی‌توان به معیت با اهل‌بیت «علیهم‌السلام» رسید. همانگونه که از خیل یاران حسین تنها 72 نفر صادق بودند و بقیه امام زمانشان را ترک نمودند. تک تک فرازهای این زیارتنامه، یک هم‌آغوشی با آسمان را به دنبال دارد. بیاموزیم با هر کدام از آنها، تا آغوشِ آسمان پرواز کنیم...

مطالب بیشتر:

پای درس استاد

مجموعه سخنرانی های استاد محمد شجاعی

مجموعه کتابهای استاد محمد شجاعی

والحمدلله رب العالمین