آداب تعلیم و تعلم،جلسه 40

ادب بیست و ششم: از آداب شاگرد در درس، اجازه از محضر استاد و خواندن دعا به هنگام قرائت درس است. ص1
شاگرد برای قرائت درس، باید از استاد کسب اجازه نماید و پس از آن استعاذه کند و بعد اسم خدا را بر زبان جاری کند و خدا را سپاس گفته و بر پیامبر(ص) و خاندانش، درود فرستد و بعد از آن دعای خود را بر استاد و والدین و همه استادان و همچنین نثار مؤلف کتاب درسی خود نماید. ص1
این بی ادبی است که انسان کتابی را بخواند، بخصوص کتابهای خوب و مفید، کتابهای دینی و حتی کتابهای علمی و یادی از مؤلف نکند. ص1
افتتاح درس با مضامین مذکور مهمترین آداب دانش آموختن است؛ اگر دانشجو به علت بی اطلاعی یا نیسان آنها را ترک کند، باید استاد به او هشدار دهد و به وی تعلیم دهد. ص2
درس خواندن از مهمترین و پر ارزش ترین کارهای انسان به شمار می آید و باید با نام خدا شروع شود. ص2
ادب بیست و هفتم: اهتمام به مذاکره و تکرار و اعاده سخنان استاد. ص3
شاگرد باید با کسانی که همدرس او هستند و در مجلس درس مراقب نکات سودمند و قواعد و ضوابط و امثال آنها می باشند و آنها را به خاطر می سپارند، بحث و مذاکره نماید. ص3
بحث و مذاکره درس، متضمن قواعد مهمی است که از هر جهت بر فوائد و عوائد حفظ کردن آن ترجیح دارد. ص3
درس را به جای اینکه حفظ کنید، بحثش کنید؛ به دلیل اینکه ممکن است حفظ کردن درس همراه با لغزش و اشتباه صورت گیرد. ص3
مذاکره بهترین راه برای حفظ کردن و نیز جبران اشتباه و لغزش می باشد. ص3
آن کسی که طالب علم است، برای مذاکره احساس حرج و دشواری نمی کند. ص4
اگر دانشجو برای مذاکره و مباحثه درسی، یار و رفیقی برای خود نیافت، باید خود با خویشتن مذاکره کند و مفاهیم و تعابیری که از استاد شنیده است را بر ذهن و خاطر خویش عرضه و تکرار نماید. ص4
تکرار و معنی و مفهوم علمی بر صحیفه دل و پهنه ی خاطر، همانند تکرار لفظ بر زبان می باشد. ص5
درس و کلاس را باید خوراک خودت بدانی تا بتوانی به آن اهتمام بورزی و برای جذب، هضم و تبدیلش زحمت بکشی. ص5
فهم درس و شنیدن از استاد فقط مرحله جذب است و برای هضم و تبدیل آن باید زحمت بکشی. ص5
باید برای مذاکره و مباحثه و تکرار درس و خلوت کردن با آنچه که گرفتی واقعاً وقت بگذاری تا تبدیل شوی. ص5
ادب بیست و هشتم: حفظ حرمت استاد هنگام مباحثه و اعاده درس. ص5
دانشجویان باید در خارج از محیط درس به مباحثه و مذاکره آن مبادرت ورزند؛ ولی می توانند پس از انصراف و فراغت استاد از درس، در خود محیط درس اقدام به مذاکره و مباحثه نمایند. ص5
ادب بیست و نهم: رعایت موازین اخلاقی در نحوه ی مذاکره علمی. ص6
دانشجویان اخلاقاً موظفند همان آداب و احترامی که نسبت به استاد دارند، نسبت به شاگردان مسن تر و قدیمی مراعات کنند. ص7
ادب سی ام: وظایف علمی و اخلاقی دانشجویان برجسته. ص8
شاگردی که به نوعی از دانش و کمالات علمی و اخلاقی برجسته تر از سایر شاگردان است، باید دوستان خود را ارشاد نموده و آنها را به گردهمایی و مذاکرات علمی تشویق کند. ص8
کسی که از علمش کار می کشد، علمش برکت پیدا می کند. ص8
شاگردی که از علم خود به دیگران دریغ می ورزد، هم علم خودش دفن می شود، هم دیگران را محروم می کند. ص8
شاگردی که از نظر کمالات علمی شهرتی کسب کرده و از دانش فزون تری برخوردار است، نباید نسبت به دیگران رشک و حسد برده و آنان را تحقیر کند و باید نسبت به دیگران متواضع باشد. ص8
شاگردی که واجد نوعی از کمالات علمی است، اگر از ارشادات نسبت به همگنان خود دریغ ورزد، از نظر بازده کار در نقطه مقابل شاگرد سرشناس و دلسوز قرار می گیرد؛ یعنی معلومات او پایداری خود را از دست می دهد. ص8
انسان باید بداند هر چه که دارد از جانب خداست و نباید از آنی که خدا به او داده برای گناه و معصیت استفاده کند. ص9
اگر دانشجوی ممتاز و بر جسته، به جای تحقیر دیگران و غرور و خود پسندی، سپاس منت و نعمت الهی را پیشه خودسازد، به مراتب و مراحل علمی بالاتری ارتقاء خواهد یافت. ص9
هر نوع بخلی، چه بخل معنوی و چه بخل مادی، مساوی است با کم گذاشتن از خودت. ص10
اگر خودت چیزی بدست آوردی یا چیزی به شما دادند، سعی کنید دیگران را هم مشارکت دهید تا برکت پیدا کند. ص10