آداب تعلیم و تعلم،جلسه 39

دو نفر مأنوس هم درست که هم دیگر انس دارند ولی باید این انس شأن موجب بی ادبی و تحقیر و اذیّت دیگران نشود.
پیامبر(ص) می فرماید: «بین دو نفر فاصله نیاندازید، از آن طرف هم آن دو نفر باید دقّت کنند که محبّت هایشان دردسر آفرین نباشد. اگر می خواهند پیش هم بنشینند طوری باشد که به کسی تحمیل نشود.
امام صادق(ع) فرمودند: «ده نفر را آدم ندانید، یکی از آنها کسی است که در جایی که تنگ است چهار زانو بنشیند.»
شاگردی صحبتی کرده است استاد یا جواب می دهد یا جواب نمی دهد یا می تواند یا نمی تواند شاگرد نباید دخالت کند همه باید گوش کنند کسی دیگری در طرح سؤال شاگرد دخالت نکند.
حقّ استاد این است که در غیابش هم از او دفاع کنی.
انسان جلوی استاد تقدّس در نیاورد. بخواهد به استاد چیزی بگوید تذکّرهای اخلاقی به استاد بدهد یا مسألهی فقهی یاد بدهد، یا مسائل شرعی را یاد بدهد، اینها مقدّس بازی های الکی است.
شاگرد باید خودش را به استاد بسپارد و بداند که استاد حق دارد در مورد او تصمیم بگیرد.
انسان علم را برای عمل یاد بگیرد نه برای علم، وقتی کاربرد و کارآیی برایت نداشته باشد جهل خواهد بود.
کار عملی که به قیمت ضایع شدن استاد یا برخورد بی ادبانة شاگرد با استاد تمام می شود، این مطمئناً از عملش خیر نمی بیند.
یکی از اخلاقهای بزرگ و مکارم اخلاق این است که انسان غریبه ها را تحویل بگیرد، نگذارد غریبه خیلی غربت بکشد و تحویلش بگیرد و زود مأنوس شود.
آن کسی که بیشتر آمده است پر مسابقه تر است بگوید او اول بخواند آن کسی که دیرتر آمده است بعد بخواند یا اینکه هر دو مساوی هستند قرعه میکنند.
رعایت موازین جلو سر در محضر استاد نشانگر ادب او در محضر استاد باشد.

کلیدواژه ها: امام صادق ، پیامبر ، حق استاد ، مکارم اخلاق ، استاد ، شاگرد ،

فرم جستجو

آداب تعلیم و تعلم،جلسه 39

خبرنامه سایت منتظران منجی