آداب تعلیم و تعلم،جلسه 36

ادب چهارم: باید جبران لغزشهای استاد توأم با حفظ حرمت او صورت گیرد. ص1
شاگرد برای جبران اشتباهات لفظی استاد نباید آمرانه و جسارت مآبانه بگوید، بلکه با لطف بیان و گفتار محبت آمیز و ضمن احترام استاد او را متوجه لغزش خویش نماید. ص2
ادب پنجم: استقرار در سعی و کوشش در بررسی محفوظات. ص3
شاگرد باید سعی کند که محفوظاتش برایش بماند. (با فیش نویسی، تذکر به خود، مباحثه، مذاکره علمی و ... ) ص4
ادب ششم: برنامه ریزی ساعات شبانه روز برای اشتغالات علمی. ص4
شاگرد باید اوقات و فرصت های شبانه روزی خود را طبق برنامه تحصیلی خود تقسیم بندی و طرح ریزی نماید. ص4
داشتن برنامه روزانه و تقسیم اوقات، موجب برکت و ازدیاد عمر علمی و فرصت های تحصیلی دانشجو می گردد. ص4
شاگرد باید بازمانده ی عمر خویش را غنیمت شمارد؛ زیرا آنقدر بازمانده ی عمر انسان گرانبهاست که با آن می شود آنچه که از بین رفته و گذشته ها را جبران کرد. ص4
بهترین اوقات و فرصت ها برای حفظ کردن، سحرها و ساعات پس از نیمه شب است. ص5
عالی ترین فرصت برای بحث و گفتگوهای علمی، ساعات بامدادان است. ص5
مطلوب ترین وقت برای کتابت و نگارش، اوقات نیمروز است. ص5
سودمندترین لحظه ها برای بررسی و مطالعه و مذاکره، شبانگاه و بازمانده ساعات روز می باشد. ص5
اگر شاگرد بخواهد در حفظ مطالب خود کاملاً موفق و کامیاب گردد، باید جا و مکانی خالی از اغیار و به اصطلاح محل دنجی را انتخاب کند؛ یعنی جایی که مزاحم نداشته باشد. ص7
اگر علم و درس برای ما عزیز و محبوب باشد و خودمان برای خودمان مهم باشیم، هر سر و صدایی را می توانیم کم کنیم و در شلوغ ترین جاها، صدایی نمی شنوی و می توانی کار کنی. ص8
اگر درس و علم عضو تو شد، در همه ی شرایط می توانی با آن کار کنی. ص9
اگر علم مال خودت شد و جنبه ی شخصی پیدا کرد، برایت خیلی عزیز می شود و در همه ی شرایط می توانی بخوانی، بفهمی، کار کنی و رشد کنی. ص9
خوش به حال کسی که علم و حکمت برایش طوری است که وقتی خسته می شود از کارهای روز مره و از ارتباطات با اغیار، وقتی با علم و حکمت خلوت می کند، آرام می شود. ص10