آداب تعلیم و تعلم،جلسه 31

سی و دومین ادب شاگرد نسبت به استاد این است که نباید از سؤال و پرسش از استاد به خاطر شرم و حیا دریغ ورزد.
حیا دو نوع است: حیایی که منشأ عقل است و این حیایی است که انسان از زشتی ها و کارهای قبیح خودداری میکند و یک حیای دیگر که از حماقت افراد است که از کارهایی که باید بشود حق است انسان خود اری کند و بیان نباید این حیای احمقانه است.
اگر کسی بخواهد از حیای احمقانه دوری کند راهش این است که در درجه اول شناسایی کافی روی آنچه که حق است داشته باشد و ثانیاً التزام به حق داشته باشد، اهل عمل باشد.
منشأ بسیاری از مشکلات و مفاسد حیای احمقانه است.
استاد می خواهد حرف حسابی تحویل دهد اگر استاد آماده نباشد که وقت شاگرد تلف می شود.
انسان در حیای احمقانه به برخوردهای منافقانه زیاد می افتد یعنی اخلاقش به سمت دروغگویی و نفاق و خیلی مفاسد دیگر می رود.
در مورد بر آوردن نیاز جنسی در صدر اسلام پیامبر آن قدر جامعه را آزاد بار آمده بود و رشد یافته که یک زن با شجاعت می آمد و گفت یا رسول الله من زن تنهایی هستم که شب ها احتیاج به همسر دارم.
چه قدر انسان ها به مفاسد مختلف دچارمی شوند حیاهای احمقانه دارند و فکر می کنند این جزء است .
برخوردهای منافقانه، دروغگویی چه قدر اتلاف استعداد و عمر میشود فقط به خاطر همین حیاهای احمقانه.
اگر کسی می خواهد که به خانة علم راه پیدا کند باید با کلید پرسش بیاید.

کلیدواژه ها: ادب ، شرم ، حیا ، شاگرد ، استاد ، صدر اسلام ، استعداد ، کلید ، حرف حسابی ،

فرم جستجو

آداب تعلیم و تعلم،جلسه 31

خبرنامه سایت منتظران منجی