آداب تعلیم و تعلم،جلسه 3

بسیار بد است که انسان باوری راجع به خودش داشته باشد و حقیقت چیز دیگری باشد، این بدترین چیز است.
انسان مدام احتیاج دارد خود را ارزیابی کند، اهمیّت این قضیّه زمانی روشن می شود که انسان دارد به سمت شرایط زیستی ثابت حرکت می کند.
شرایط زیستی آخرت شرایط ثابتی است که انسان چاره ای ندارد جز این که خود را با آنها  هماهنگ کند لذا سوء برداشت از خود باعث می شود انسان دچار جهل شود.
عشقی که انسان به طور طبیعی به خود دارد، نمی گذارد انسان خودش را درست نگاه کند.
این خطر که ما یک زمانی بمیریم و فکر کنیم که درست زندگی کردیم، همیشه ما را تهدید می کند.
اگر برای انسان شدن یا نشدن امری یکی بود، آن، برای خدا است .
انسان بسیار به ملاک نیاز دارد، که خودش را ارزیابی کند، یکی از ملاکها یی که در روایت آوردند این است که ببینید اگر عملی از شما فاش شد خوشحال می شوید یا نمی­شوید .
برخی نمی توانند حتّی ابتدایی ترین وظایف خود را رعایت کنند، و خیلی جاها خود را می فروشند که آن اعتبار حفظ شود.
این که ما بفهمیم وظیفه تعلیم و تعلّمی داریم بسیار خوب است، به آن هم قیام کنیم بسیار خوب است، امّا اینکه این را چگونه انجام دهیم که آخر قضیّه خسران نکرده باشیم، اهمیّتش بسیار بیشتر است.
اگر هر جا قدرت دست شما آمد، اگر در حیطه کاری خود اقامه امر به معروف و نهی از منکر، زکات نشد، شما خراب کردید.
در اسلام مدیر از همه بیشتر می دود و بقیّه را هم می دواند، خودش جلوتر از همه حرکت می کند، بیشتر از همه فکر و برنامه ریزی می کند .
روایت: «علم یک کلمه است امّا جهان آن را تبدیل به مسائل زیادی کردند و گسترش دادند.»
علم برای این است که انسان بداند وظیفه اش چیست و به آن عمل کند .
لذّت ها وهمی و خیالی بسیار قوی تر از لذّت های حسی است و لذّت های عقلی بسیار قوی تر از لذّت های خیالی و وهمی است .
در جامعه ما عدّه ای واقعاً از متن حقایق،  امام زمان و اهدافش جدا شده اند.
علم و مسائل معنوی ما گرفتار و در جنگ کسانی است که می خواهد مسائل را در حد مسائل نظری نگاه دارند .
این جامعه علمی دارد به سمت کارهای صرفاً انتزاعی و ذهنی می رود، و ما از مرحله عمل در علوم انسانی­مان خیلی داریم جدا می شویم .
علم و دانش را با این اهداف بیاموزید که با سفیهان بحث کنید نظر مردم را به خود جلب کنید .