آداب تعلیم و تعلم،جلسه 21

هر کس بدون آگاهی عمل کند ضررش بیش از منفعت اوست.
آدم در محضر عالم ودانشمند نباید زود حوصله اش تمام شود.
یکی از مشکلات کار علمی به خصوص زمانی که انسان درس های معنوی دارد این است که پشت درس معنوی خود برای خود برنامه دیگری بگذاردکه اگر چنین کند باعث می شود نتواند ادب استاد وکلاس را رعایت کند و هم جلوی خودش را می گیرد و مشکل معنوی برایش ایجاد می شود.
ادب این است که انسان فقط بر سر کلاس بنشیند، استاد هر زمان خواست سر کلاس می آید و  هر زمان خواست تمام می کند غیر از این باشد هر طور دیگری عمل کند خراب می شود.
عالم و دانشمند از نظر اجر وپاداش از روزه دار و سحرخیز وشب زنده دار وجنگجوی در راه خدا دارای بهره فزونتری است.
چه بسا شاگرد جوابی بهتر و محکم­تر وحتی درست تر داشته باشد و شاید جواب استاد غلط باشد ولی شاگرد به هیچ وجه حق ندارد حرفی بزند.
اگر کسی از استاد نزد تو بدگویی کرد باید در مقام دفاع برآیی واز او عیب پوشی کنی.
کسی را که استاد تشخیص داده دور خودش جمع شود نباید با آنها درگیر شوید.
خضر از نظر سیاسی و اجتماعی محکوم فرمان موسی است موسی امام اوست.
در هر درجه ای از درجات علمی که باشیم آنکه می خواهد به ما یاد بدهد استاد ماست و ما باید این وظایف شاگردی را نسبت به استاد انجام دهیم.
شاگرد باید در گام نخست تابع و پیرو معلّم بوده یعنی بدون حرف گوش کردن و پیروی، شاگردی معنا ندارد.
این قاعده کلّی است که حتّی اگر علم شاگرد با استاد برابر باشد باز هم استاد بلند مقام تر از شاگرد است.
معلّم حقیقی خداوند متعال است.
برخی با وجود این که شدت نیاز را می دانند باز هم حاضر نیستند پا روی خود بگذارند وتعلیم ببینند.
وظیفه کسی که می خواهد تعلیم کند این است که به دیگران همان طور که خداوند به او تعلیم داده است، تعلیم کند.
طبیعت شاگرد همانند طبیعت فرزند است، مقداری نمک­نشناس است وگاهی اوقات این نمک­نشناسی خیلی زیاد می­شود.
برخی از علوم هستند که مقامی بیش از مقام موسی را می­طلبد دانستن اینها برای ما خوب است که هیچ  وقت عجب سراغ ما نیاید.
در اثر جهل، انسان بسیاری از گناهان و اشتباهات را مرتکب خواهد شد مسئولیتش هم نزد خداوند از بین نمی رود.
حضرت خضر (ع)  قدرت معنوی بالایی داشته و تخصّصش در آن علوم بیشر  بوده اما از نظر حکومت داری و مسائل اجتماعی و سیاسی محکوم موسی است.