آداب تعلیم و تعلم،جلسه 16

وقتها و مشغله‌های زیاد که برایمان اهمیّت دارد و فشار زیادی را متحمّل می‌شویم و هیجانات زیادی را تحمّل می‌کنیم در حالی که هیچ‌‌گونه فایده‌ای ندارد.
اگر قرار است ما راه خدا را برویم، راه خدا مشخّص است.
کسی نمی‌تواند کار فی سبیل الله انجام دهد مگر اینکه اول از خودش نترسد، شجاعت خلوت و تنهایی با خودش را داشته باشد.
دو بیماری اساسی و اصلی که هر جوانی و هر طالب علمی را تهدید می‌کند؛ ریاکاری،‌ مشرک شدن یا غفلت است.
مخاطبین خودتان را اول به او بفهمانید که در این دنیا از آن جهت که انسان هستند و از آن جهت که به سمت ابدیّت می‌روند و از آن جهت که إنا لله و انا إلیه راجعون – چه چیزهایی را باید یاد بگیرد.
اگر جوان را به آن چه لایق است از آن جهت که انسان است و شایسته مقام الهی‌اش است راهنمایی کنید و به آن چه را که نیاز دارد نمی‌توانید راهنمایی کنید حدّاقل کاری که می‌توانید کنید این است که غذای فاسد جلوی او نگذارید.
ما مسلمان و شیعه هستیم امّا عمل اُمانیسمی داریم می‌کنیم،‌ محصولاتی را که خدا برای ما تولید کرده،‌ محصولات پیامبر(ص) و امیرالمؤمنین (ع) را قبول نداریم.
شوق به بهشت در دوران غم‌ها وغصّه‌ها و بیماری‌ها مؤثّر است.
اگر واقعاً انذار و ترسیدن برای انسان لازم نبود قرآن این همه روی آن سفارش نمی‌کرد.
حقیقی یعنی اینکه انسان به مقام ترس برسد و قوم خودش را هم بترساند.
ما بعد از آنکه اهل علم شدیم و مطالعه کردیم باید واقعاً باتقوا شویم، از حلال و حرام بترسیم، حریم‌ها را رعایت کنیم، اگر نکنیم معلوم است که خراب درس خوانده‌ایم.
انذار حقیقتاً برای تکامل و پاکی و رستگاری انسان لازم است.

کلیدواژه ها: راه خدا ، بیماری ، غذای فاسد ، امانیسم ، پیامبر ، امیرالمومنین ، بهشت ، قران ، تقوا ،

فرم جستجو

آداب تعلیم و تعلم،جلسه 16

خبرنامه سایت منتظران منجی