آداب تعلیم و تعلم،جلسه 14

دانشمند دینی که برنامه­ی فرمانبرداری و اطاعت از دستورات الهی را می داند ولی به آن عمل نمی کند، خود را فریب داده و در دین گرفتار شیطان است.  ص1
عامل رستگاری و پیروزی انسان در روز رستاخیز، پاک سازی جان و تهذیب نفس از هر گونه نیّات پلید شیطانی است.  ص3
کسی رستگار است که آگاهی های مربوط به کیفیّت تزکیه نفس را آموخته باشد.   ص3
اگر تحمّل آدمی صرفاً آئین رستگاری را بداند. این آئین ضامن موفقیّت او نخواهد بود بلکه علاوه بر تجهیز نفس به علم اخلاق لازم است.  ص4
علم ابزار است و مهم آن است که در علم به کار گرفته شده و تزکیه حاصل شود.  ص4
اهل علم کسی است که همتّش یادگیری و عمل کردن باشد.  ص4
برای عالم وارسته که با آخرت پیوند خورده است، یادگیریش به معنای عمل کردن است.  ص4
عالم فاضلی که مرجع خوبی است ممکن است در یک وضعیت سیاسی، اجتماعی آن علمی که باید ظهور دهد را ندهد، در اینجاست که اسلام ضربه خورده است.  ص8
شخص نادان کسی است که علم دارد ولی عمل نمی کند.  ص9
عالم بی عمل مقام خود را به مقام چهار پایان و جانوران و حتی موجودات فرومایه تنزّل می دهد.  ص10
تأسّف بد بر دانشمندی که علم خویش را به کار نمی برد به مراتب شدیدتر بر جاهل و نادان است.  ص11
شدیدترین عذاب در قیامت برای عالم است که از علمش بهره مند نشده است.  ص12
ویژگی اصلی عالم از منظر قرآن کریم عبارت است از: ترس، عبادت، شب زنده داری.  ص14
کسی که ترس ندارد، تقوا نمی تواند داشته باشد.  ص14
عالمی که اهل خلوت با خدا، اهل تضرّع و گریه نیست، عالم حقیقی گفته نمی شود.  ص14
اثر ذاتی علم حقیقی، ترس، عبادت و تضرع است.  ص14
خشیت حالتی است که معلول شناخت است.  ص15
در سوره فاتحه رأس حکمت و دانایی، ترس و بیم از خدا قرار داده شده است.  ص16