آداب تعلیم و تعلم،جلسه 1

اگر کسی  طالب خوشبختی ابدی باشد و بداند که سعادت و شقاوت ابدی او محصول حرکت دنیایی اوست به کیفیت حرکت و محصول بسیار اهمیت می دهد.
آگاهی هایی که کسب می کنیم دو نوع هستند: 1- آگاهی  درباره چه باید کرد (نماز  بخوانیم، قرآن بخوانیم و....) 2- انتخاب راه های کلی ارتباطات.
کسانی که از انتخاب راه های کلی ارتباطات آگاهی دارند می­دانند که از چه افقی و با چه روحیه ای و در چه مرتبه ای این کار را انجام دهند که منجر به پیروزی شود.
شاكله تعیین می كند كه در قیامت جزء چه گروهی هستیم.
كسی كه جاهل به آخرت باشد نمی تواند محصول درستی به آخرت داشته باشد
ما هیچ وقت جریان علم آموزی و هر کار دیگر را به کسی، نباید با هیچ شرایط خاصّی پیوند دهیم.
انسان باید با اندیشه ابدی سراغ علم برود و با کیفیّت ابدی علم را تحصیل کند.
از محصول حرکت جنینی مادر در دنیا چیزی می ماند که با شرایط حق تطبیق کند و الاّ بقیه سوختنی است.
حضرت علی علیه السلام می فرماید :«از کسانی نباشید که دنبال دنیا هستند امّا با عمل آخرتی.»
ما یک شیطان یا شیاطینی داریم، که گروهی حمله می کنند و دائماً علیه ما توطئه می کنند؛ لذا غفلت حماقت است.
اولین عامل ضرورت اخلاص و پاكسازی نیت است.
ما دائماً نیاز به مغفرت داریم، مغفرت یعنی خدا چشم پوشی کند و مانع را از سر راه بردارد.
ما باید دائماً به استغفار التزام داشته باشیم و به معنایش توجه نمائیم.
عمل شاکله را می سازد، نوع اثر عمل از نیّت انسان می آید.
شیطان در صور مقدس هم برای انسان برنامه ریزی می كند مانند استاد بودن و شاگرد بودن، در كار علمی و عبادی، نماز و روزه .... به گونه ای برای انسان برنامه ریزی می كند كه رو به دنیا بكند.
تحصیل علم باید ما را به نجات و سعادت برساند انسان با هر كیفیتی نباید سراغ علم برود فقط با اندیشه ابدی باید به سراغ برود.