آخرین پیام امام دل­ها به مناسبت نیمه شعبان

پیام امام در آخرین نیمه شعبان عمر شریفش (68/1/8) را بایستی در قلبمان هک کنیم. بخشی از این پیام عبارت است از:

«با سلام و درود به پیشگاه مقّدس مولود نیمه شعبان و آخرین ذخیره امامت حضرت بقیة اللّه (ارواحنا له الفداه) و یگانه دادگستر ابدى و بزرگ پرچمدار رهایى انسان از قیود ظلم و ستم استكبار. سلام بر او و سلام بر منتظران واقعى او، سلام بر غیبت و ظهور او و سلام بر آنان كه ظهورش را با حقیقت درك مى‏‌كنند و از جام هدایت و معرفت او لبریز مى‏‌شوند.

 سلام بر ملّت بزرگ ایران كه با فداكارى و ایثار و شهادت راه ظهورش را هموار مى‏ كنند و... مسئولان ما باید بدانند كه انقلاب ما محدود به ایران نیست. انقلاب مردم ایران نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچمدارى حضرت حجت (ارواحنا فداه) است كه خداوند بر همه مسلمانان و جهانیان منّت نهد و ظهور و فرجش را در عصر حاضر قرار دهد. مسائل اقتصادى و مادى اگر لحظه‏ اى مسئولین را از وظیفه‏ اى كه بر عهده دارند، منصرف كند، خطرى بزرگ و خیانتى سهمگین را به دنبال دارد. باید دولت جمهورى اسلامى تمامى سعى و توان خود را در اداره هر چه بهتر مردم بنماید، ولى این بدان معنا نیست كه آن‏ها را از اهداف عظیم انقلاب كه ایجاد حكومت جهانى اسلام است، منصرف كند.

 مردم عزیز ایران كه حقاً چهره منوّر تاریخ بزرگ اسلام در زمان معاصرند، باید سعى كنند كه سختى ‏ها و فشارها را براى خدا پذیرا گردند تا مسئولان بالاى كشور به وظیفه اساسى‏‌شان كه نشر اسلام در جهان است، برسند. از آنان بخواهند كه تنها برادرى و صمیمیت را در چارچوب مصلحت اسلام و مسلمین در نظر بگیرند. چه كسى است كه نداند مردم عزیز ما، در سختى هستند و گرانى و كمبود بر طبقه مستضعف فشار مى ‏آورد، ولى هیچ كس هم نیست كه نداند پشت كردن به فرهنگ دنیاى دون امروز و پایه‏ ریزى فرهنگى جدید بر مبناى اسلام در جهان و برخورد قاطع اسلامى با اِمریكا و شوروى، فشار و سختى و شهادت و گرسنگى را به دنبال دارد و مردم ما این راه را خود انتخاب كرده ‏اند و بهاى آن را هم خواهند پرداخت و بر این امر هم افتخار مى‏ كنند. این روشن است كه شكستن فرهنگ شرق و غرب بى‏‌شهادت میسر نیست.»

ما هنوز به خواسته خودمان نرسیده­ ایم و بدون ولی معصوم نیز به خواسته خودمان نمی­‌رسیم. این دولت­ها موقت­ اند. ما دنبال دولت کریمه بوده و هستیم و تا آخرین قدم نیز ایستاده ­ایم. ان‌شاء‌الله که بتوانیم لیاقت درک حضور با معرفتش را کسب کنیم.

«أَیْنَ الْحَسَنُ أَیْنَ الْحُسَیْنُ؟ أَیْنَ أَبْناءُ الْحُسَیْنِ أَیْنَ أَبْناءُ الْحُسَیْنِ؟ صالِحٌ بَعْدَ صالِحٍ، وَ صادِقٌ بَعْدَ صادِقٍ،أَیْنَ السَّبیلُ بَعْدَ السَّبیلِ؟... ».

خدایا به ما رحم کن، خدایا تمومش کن، برسان صاحب کار را.