«نیت صادق» انسان را به چادر امام زمان می برد

 حضرت صادق (علیه‌السلام) در باب منتظران امام زمان (علیه‌السلام) که اهل قیام هستند، می‌فرماید: اگر اینها بمیرند مثل کسانی هستند که در چادر حضرت بوده اند. یعنی خدا ثواب کشته شدن در رکاب امام زمان (علیه‌السلام) را به آنها می‌دهد.«ما ضَرَ مَن ماتَ مُنتَظِرً لِأمرِنا ألا یَموتُ فی وَسَطِ فُسطاطَ المَهدی (ع) أو عَسْكَرِهِ= اگر کسی از شما که منتظر باشد و بمیرد ضرر نکرده، چون در وسط چادر حضرت و در میان لشکر حضرت بوده»، همچنین نقل است منتظر حقیقی، ثواب شهدای بدر و احد را دارد.

اینها یعنی هر کس می تواند با نیتش به این مقام ها برسد. انسان می تواند فقط با نیت به این مقام ها برسد، به شرطی که در آن صادق باشد، یعنی باید جهاد و قیام در زندگی اش قبل از ظهور وجود داشته باشد و نیز صدق داشته باشد. اگر صدق داشت، خداوند او را به این عمل می رساند. اینجاست که می توان به این سوال جواب داد که چگونه انسان می تواند با یک عمر محدود، مسیر بی نهایت را تا خدا طی کند؟ پاسخ این است که با نیت صالح و صادق.

پاداش نیت خوب، انجام عمل است

نبی اکرم (صلی الله علیه وآله) در غزوه تبوک که به جهاد رفته بودند، فرمود ما افرادی را در مدینه ترک کردیم، ولی آنها با ما بودند. چون دوست داشتند با ما باشند.

نبی اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌فرمایند: «تَرَكنا فی المَدینَةِ أقواما لا نَقطَعُ وادِیا و لانَصعَدُ صُعودا و لا نَهبِطُ هُبوطا إلاّ كانُوا مَعَنا. قالُوا: كَیفَ یَكونونَ مَعَنا و لَم یَشهَدوا؟! قالَ: نِیّاتُهُم= افرادى را در مدینه باقى گذاشتیم كه هیچ وادى اى را نپیمودیم و از هیچ تپه اى بالا نرفتیم و در هیچ سراشیبى قدم نگذاشتیم، مگر اینكه آنان نیز با ما بودند.

عرض كردند: چگونه با ما هستند، در حالى كه همراه ما حضور پیدا نكردند؟ فرمود: نیّت هایشان [با ماست]».

و در روایت دیگری حضرت فرمودند: «حبسهم العذر= عذر اینها را نگه داشت»، یعنی مشکلی داشتند یا مریض بودند یا گرفتاری های خاصی داشتند که نیامدند و آن عذر آنها را حبس کرد. اما حقیقتاً دلشان با ما بود و دوست داشتند که با ما در جهاد باشند. این خیلی ارزش دارد که انسان با نیتش اگر صادق باشد، بتواند مقامات را طی کند.

در فرمایش دیگری از امیرالمومنین (علیه السلام) آمده: «النِّیَّةُ الصّالِحَةُ أحَدُ العَمَلَینِ= نیّت خوب، خود یك عمل است»، یعنی گاهی انسان با انجام عمل مشمول ثواب می شود و گاهی هم نیت می کند و با نیتش ثواب می برد. مثلا شخص نیت می‌کند در نماز جمعه شرکت کند، یک دفعه مهمان می رسد. خدا ثواب نمازش را به او می دهد یا می خواهد به مسجدی برود؛ یا کار عبادی انجام بدهد، ولی باید در منزل از یکی از نزدیکانش که مریض است، پرستاری کند، خدا ثواب آن عمل را به او می دهد.

شرط بودن در رکاب امام علی (علیه السلام)، نیت صادقانه است

امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) فرمودند: «لِرجُلٍ یَوَدُّ حُضورَ أخیهِ لیَشهَدَ نَصرَ اللّهِ على أعدائهِ فی الجَمَلِ: أ هَوى أخیكَ مَعَنا؟ فقالَ: نَعَم، قالَ: فَقد شَهِدَنا و لَقد شَهِدَنا فی عَسكَرِنا هذا أقوامٌ (قَومٌ) فی أصلابِ الرِّجالِ و أرحامِ النِّساءِ، = امام على علیه السلام به مردى كه دوست داشت برادرش نیز مى بود تا پیروزى خدا بر دشمنانش را در جنگ جمل ببیند فرمود: آیا دل برادرت با ماست؟ عرض كرد: آرى. حضرت فرمود: پس، او با ما بوده است. هر آینه در این سپاه ما افرادى حضور داشته اند كه هنوز در پشت پدران و زهدان مادرانشان هستند».

بنابراین، اگر دوست دارید در رکاب رسول خدا یا امیرالمومنین یا سیدالشهدا باشید، داشتن نیت صادق خیلی مهم است. این، آن دلدادگی امیرالمومنین نسبت به آیندگان است که می فرماید کسانی بعدها می آیند و این گونه خواهند شد.

در ادامه می‌فرماید: «سَیَرعَفُ بِهِمُ الزَّمانُ و یَقوى بِهِمُ الإیمانُ= به زودى روزگار آنان را به جهان هستى آورد و با وجود آنها [جبهه] ایمان نیرو گیرد». این نکته که حضرت اشاره می کند، خیلی زیباست. افرادی در آینده خواهند آمد که خداوند به وسیله آنها ایمان را تقویت می کند.

این قشنگ است که انسان می تواند با نیتش با امیرالمومنین زندگی کند و با همه اهل بیت باشد، با نیتش می تواند کنار امام زمان (علیه السلام) باشد. بنابراین، انسان با نیتش به همه چیز می رسد. نیت تمام بن بست ها را از بین ببرد. نیت توبه، نیت پاکی، نیت عبادت، نیت اعمال صالح و نیتی که با آرمان های بزرگ تطبیق دارد، انسان را بزرگ می کند. اگر کسی همت بزرگ و صادقانه دارد، خداوند به واسطه این همتش به او همه چیز می‌دهد.

اهل بیت ما را این گونه تربیت می کنند که وقتی بخواهیم با آنها حرف بزنیم، این گونه سخن بگوییم: « فنَحنُ نُشهِدُ اللّه َ أنّا قَد شارَكْنا أولیاءكُم و أنصارَكُم المُتَقَدِّمینَ فی إراقَةِ دِماءِ النّاكِثینَ و القاسِطینَ و المارِقینَ و قَتَلَةِ أبی عبدِ اللّه ِ سَیّدِ شَبابِ أهلِ الجَنّةِ یَومَ كَربلاءَ بالنِّیّاتِ و القُلوبِ=  خدا را گواه مى گیریم كه در ریختن خون ناكثین و قاسطین و مارقین و قاتلان اباعبد اللّه آن سرور جوانان اهل بهشت، در كربلا، ما نیز با نیّت ها و دل هایمان شریکیم».

این انسان شناسی اسلام است که از طرفی امیرالمومنین در جنگ جمل می گوید بعدها کسانی خواهند آمد که هنوز متولد نشده اند. آنها با ما در این لشکر مشارکت می کنند. از طرف دیگر به ائمه می گوییم ما خدا را شاهد می گیریم که ما آن موقع بودیم و در کشتن و ریختن خون ناکثین، قاسطین و مارقین مشارکت کردیم.

نیت صادقانه یعنی جهادی زندگی کردن

بعضی افراد حرص می‌خورند که اگر من در زمان امیرالمومنین بودم با لشکر معاویه فلان کار را می‌کردم. لازم نیست کسی حرص بخورد، چون حضرت می‌گوید با نیت صادقه به آنجا می رسید.

نیت صادقه یعنی الان سبک زندگی‌ات جهادی باشد. نه این که یک آدم ترسو و بزدلی باشی و اهل جبهه و جنگ و اینها نباشی و بگویی ما آنجا با امیرالمومنین علیه‌السلام مشارکت کردیم. این حرف دروغی است. الان اگر کسی روح جهاد و روح مبارزه با دشمنان اهل بیت را نداشته باشد، حرف بیخودی است که می‌زند. چون نیت است که انسان را به مقامات همراهی با اهل بیت علیهم‌السلام می رساند.‌

در ادامه می فرماید: «و التّأسُّفِ على فَوتِ تِلكَ المَواقِفِ الّتی حَضَروا لِنُصرَتِكُم= و تأسّف خوردن براى از دست دادن آن صحنه هایى كه یارانتان براى یارى شما حضور داشتند، در كنار دوستان و یاران وقت شما شركت داشتیم».

برای خدمت کردن به اهل بیت علیهم‌السلام بعضی‌ها مریضند یا جانبازند یا عذر دارند. ولی اگر می‌توانستند می‌رفتند. خداوند ثوابش را به آنها می‌دهد. این خیلی ارزش دارد. همچنین خانمها که در دوران دفاع مقدس همراهی با رزمندگان را هم نشان دادند. الان نمی‌تواند در جنگ حضور داشته باشند باید شوهرداری یا بچه داری کنند، لازم نیست شمشیر و اسلحه به دستش بگیرد و در صحنه دفاع بجنگد. همین نیتی که می کند و همراهی که دارد، کافی است.

زن باید روح جهاد داشته باشد. زنی که روح جهاد ندارد و عافیت طلب است و دلش با رزمندگان نیست؛ او به جایی نمی‌رسد. هر چند نسبت به زندگی خودش ثواب و اجری می‌برد. اما این زن که جهادی است، حداقل می گوید من اگر نمی‌توانم جبهه بروم، می توانم به مسجد محل یا بسیج محل بروم، یک کمکی جمع کنم. کار و تلاش و فعالیت می‌کند. حتی بچه هایش را هم می‌فرستد. پس به اندازه وسع خودش، روح جهاد را دارد. قطعا این خانم چیزی از رزمندگان کم ندارد. خداوند ثواب آن مجاهدت ها را برایش می نویسد.

اگر خانمی راضی نباشد که شوهر یا فرزندش به جبهه بروند، نمی تواند به‌ امام حسین بگوید: ای کاش ما با شما بودیم. این دروغ است. کسی صادق است که 4 فرزندش را فرستاده و شهید شده اند.

امیرالمومنین می‌فرماید: این شخص که در اینجا روح جهاد دارد، خدا ثواب جنگیدن در زمان ما را هم به او می‌دهد، یعنی انسان با نیت صادق و عمل درستش تمام تاریخ گذشته و همه ی آینده را تا قیامت طی می‌کند، یعنی «انی سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم» بعد می گوییم: «الی یوم القیامه» من تا قیامت هم باشم، همین طور هستم.

 مبنای این سخن هم این آیه است: « إِنّ اللهَ یَحشُرُ الناسَ عَلی نِیّاتِهم = خداوند در روز قیامت مردم را با نیت شان محشور می کند».

ممکن است خدا به یک نفر در روز قیامت ثواب مجاهدت از زمان آدم تا روز فوتش را بدهد. چون نیت این شخص بودن در کنار حضرت آدم، نوح، ابراهیم، موسی و عیسی علیهم‌السلام بوده. به همین دلیل، او همه این مسیر را طی می‌کند. پس خودسازی و معرفت بسیار مهم است. چنین انسانی می تواند با خودسازی و معرفت راه های مجاهدت را برای خودش هموار کند، حتی کنده شدن از معشوق های جمادی، گیاهی، حیوانی و عقلی را.

اما کسی که در راه خدا حضور یابد، اما قصدش چیز دیگری باشد، نصیبش همان چیزی خواهد بود که نیتش را داشته و ثواب جهاد به او نمی رسد. چنانکه  نبی اکرم (صلی الله و علیه و آله و سلم) فرمودند: «مَن غَزا فی سَبیلِ اللّه ِ و لَم یَنوِ إلاّ عِقالاً فلَهُ ما نَوى= هركس در جهاد شركت كند، امّا نیّتى جز دست یافتن به عقالى (زانو بند شتر) نداشته باشد، برایش همان باشد كه به نیّت آن جنگیده است». «عقال» یعنی زانوبند شتر. مثلا شخصی برای شرکت در جهاد، نیت این را دارد که مثلا به غنیمتی برسد، همان نصیبش می شود. ثواب جهاد به او نمی رسد. هر چند با مجاهدین شرکت کرده، اما ثوابی نمی برد. چون نیتش چیز دیگری است.

افسوس بر گناه خیلی خطرناک است

گاهی انسان صحنه های گناه را تعطیل کرده یا از دست داده، ولی آرزو می‌کند که جای آنها باشد. این خیلی خطرناک است. چون این نیت، آدم را با آنها محشور می کند.

گاهی بعضی از این جوانها صحنه های عیش و نوش و فسق و فجور دشمنان و غربی‌ها و کسان دیگر را می بینند و آرزو می‌کنند که ای کاش ما الان در آن مجلس بودیم. چرا ما نباید آنجا باشیم. این خیلی خطرناک است.

معصوم علیه‌السلام فرمود: «الرَّاضِی بِفِعْلِ قَوْمٍ كَالدَّاخِلِ فِیهِ مَعَهُمْ = آن كه به كار كسانى خشنود است، چنان است كه در میان كار آنان بوده است».

نیت/