«عید نوروزِ» فطرت‌گراها با یاد اهل بیت(علیهم‌السلام) می‌گذرد

اسلام بر نوروز تاکید دارد و آن را بزرگ داشته و آثار بسیار مهم و مقدسی برای عید نوروز برشمرده است.

بهار یک رحم زمانی است. امیرالمؤمنین (علیه السلام) فرمود: «خودتان را از باد بهار نپوشانید. زیرا جسم‌تان هم مثل درختان رشد می‌کند و موجب رویاندن گوشت و پوست می‌شود»، یعنی بهار همان کاری را که با گیاهان می کند، با بدن شما هم می کند.

بهار برای روح ما هم خوب است. چون مظهر تازگی و طراوت است. در واقع فرصتی است برای این که انسان عبادت  معنوی و عاشقانه با خدا داشته باشد.

عید نوروز نماد پاکی و نظافت و فرصتی  برای صله ارحام است؛ فرصت آشتی کنان، صلح و صفا و زدودن کینه ها و تلخی هاست. چون شیطان دائماً کدورت ها و تلخی ها را درمیان انسان ایجاد می کند. «إِنَّمَا یُرِیدُ الشَّیْطَانُ أَنْ یُوقِعَ بَیْنَكُمُ الْعَدَاوَةَ وَالْبَغْضَاءَ= به راستی که شیطان می خواهد درمیان شما دشمنی و کینه ایجاد کند». (نساء/ ۹۱ )

نوروز عزیز است نه برای این که ما با هم فقط شام و ناهار و میوه و آجیل بخوریم. مثل بچه کوچولوها کفش و لباس مان را نو کنیم. نباید نفس چرانی و گناه و معصیت کنیم. اینها دور از شأن انسانیت ماست.

عزت نوروز به ارتباط آن با اهل بیت است. یکی از اولیای خدا می فرمود: نوروز برای این عزیز است که غدیر خم در نوروز بود. یعنی امیرالمومنین (علیه السلام) در نوروز به ولایت منصوب شد.

فطرت گرا ها نوروزشان را با یاد اهل بیت می گذرانند. مثل رفتن به حرم یا راهیان نور و دیگر اماکان مقدس. ما اگر نتوانیم با اهل بیت شاد باشیم و با اهل بیت خودمان را بزرگ ببینیم، خیلی بدبختیم.

اگر در برابر مشکلات زندگی احساس کوچکی می کنید، یا در برابر دیگران احساس حقارت می کنید، علتش این است که هنوز خودت را پیدا نکرده ای.

آدمی که خود را شناخت، می فهمد که با چه کسانی باید رفاقت کند. رفیق هایش را خوب می شناسد. از این رو با آنها عزیز و بزرگ است.

برگرفته از سلسله مباحث شرح زیارت عاشورا