«ایمان» یعنی باور کنیم که فرزند حضرت زهرا (سلام الله علیها) هستیم

حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) مادر حقیقی ما و اصل و ریشه ما هستند. ایمان نداشتن به این حقیقت، مساوی با «شرک» است.

«ایمان» یعنی قلب انسان باید باور کند که جماد نیست، گیاه نیست، حیوان نیست، فرشته هم نیست، بلکه انسان است و به عنوان انسان به چیزی گرایش پیدا می کند. یعنی انسان به معنای حقیقی باید به خود جاودانه اش ایمان بیاورد؛ به خودی که فرزند اهل بیت (علیهم ا و حضرت زهراست. تا انسان به این باور نرسد، دلش آرام نمی گیرد و نمی تواند رابطه وجودی با او برقرار کند، یعنی حیات فاطمی ندارد.

اگر به خود جاودانه مان ایمان نیاوریم، خدا و اهل بیت (علیهم السلام) و آخرت را هم باور نخواهیم کرد و فقط به عنوان یک مفهوم آن را می پذیریم.

ما تا باور نکنیم که وجودمان از حضرت زهرا است، نمی توانیم با او محشور شویم و اهل بیت (علیهم السلام) فقط در ذهن ما انسان های مقدسی هستند که گاهی یادشان می کنیم. اما اگر به آنان ایمان داشته باشیم، در سبک زندگی مان تغییرات اساسی ایجاد خواهد شد. اثر ایمان، خود به خود در سبک زندگی مشخص می شود و جایی که ایمان باشد، شرک در آن راهی ندارد، همانطور که در توضیح فراز اول خطبه حضرت زهرا سلام الله علیها فرمودند: «جَعَلَ اللّهُ الاْیمانَ تَطْهیراً لَکُمْ مِنَ الشّـِرْکِ= خدا ایمان را قرار داد تا مردم از شرک پاک شوند».

پس ایمان یعنی باور کنیم به عنوان فرزند نسبت به حضرت زهرا (سلام الله علیها) وظائفی داریم. هر چیزی که نگذارد این موضوع را بفهمیم، یا نگذارد این مسیر را برویم «شرک» است. به عبارت دیگر، «شرک» یعنی هر چیزی که نگذارد تو دریابی که فرزند حضرت زهرا (سلام الله علیها) هستی و تنها ایمان است که اجازه نمی دهد، انسان دچار شرک شود.

آرشیو مباحث استاد شجاعی

فروشگاه آنلاین با محصولات ناب

کلیدواژه ها: حضرت زهرا سلام الله علیها، ، خطبه فدکیه، ، ایمان، ، شرک، ، مادر، ، قلب. ،