یکی از آفت های بزرگ شهرنشینی و زندگی ماشینی «شتابزدگی» است. شتاب نه معقول و منطقی بلکه شتابی که آرامش را از همگان گرفته و امکان درک لذت زمان و توان برنامه ریزی را از همه سلب کرده است و همه چیز برق آساست و بسیاری از بیماری های عصبی از جمله اضطراب، افسردگی، حوادث، مصیبت ها، ناپایداری دوستی ها و ازدواج ها و ... ناشی از شتاب زدگی و بی برنامگی است. فرصت برای محاسبه و تفکر نیست، همه چیز مانند برق می گذرد و با گسترش تکنولوژی و زندگی به اصطلاح مدرن، ارتباطات عاطفی انسان ها کمتر و کمتر می شود. فشارهای روانی بیشتر و بیشتر و جامعه روز به روز گرفتار بیماری های روانی می شود.